Motörhead – Iron Fist
BMG
Release datum: 23 september 2022
“De demo’s zorgen voor een stap in de geschiedenis die je als fan deelgenoot maakt van het ontstaan van de nummers die je kent van het album. Het is geweldig om te horen hoe het titelnummer is geëvolueerd van de demoversie tot de uitvoering die we allemaal kennen”
Erik Boter I 9 september 2022
Na de recente geweldige boxsets van ‘Ace Of Spades’ en ‘No Sleep ‘Til Hammersmith’ is het nu tijd voor de volgende Motörhead klassieker in het rijtje om een speciale behandeling te krijgen: ‘Iron Fist’ (1981). In een aantal opzichten is ‘Iron Fist’ in retrospectief een belangrijk album geweest voor de heren Kilmister, Clarke en Taylor (God hebbe hun ziel). Ten eerste kreeg de band na het mega succes van het voornoemde live album van zowel pers als fans een behoorlijke bak kritiek over zich heen. De productie (van ‘Fast’ Eddie Clarke) zou minder zijn, de songs waren van een minder kaliber, en zo meer. Ik heb die kritiek nooit zo begrepen. Met het titelnummer, ‘I’m The Doctor’, ‘(I Don’t Need) Religion’ en ‘Sex & Outrage’ bevat het album een stel ijzersterke tracks die ook anno 2022 nog heerlijk en tijdloos klinken. Als tweede is ‘Iron Fist’ het laatste Motörhead album waar Eddie Clarke op te horen is.
In 2015 bracht BMG al eens een uitgebreide re-release uit van ‘Iron Fist’ met extra tracks. Die versie bevatte als extra een live show opgenomen in Toronto op 12 mei 1982. Dat was twee dagen voor de laatste show die de band deed met Clarke, hij stapte op na het optreden in de New York Palladium op 14 mei om opgevolgd te worden door Brian ‘Robbo’ Robertson. Verder is op die versie van ‘Iron Fist’ het nummer ‘Remember Me, I’m Gone’ te vinden, de b-kant van de single van het titelnummer.
Terug naar de nieuwe 2022 versie van het album. Mijn review exemplaar is de 3LP van het album dat schuil gaat in een prachtig uitgevoerde hardcover hoes dat compleet gemaakt wordt door een uitgebreid boekwerkje dat vol staat, niet verrassend, met prachtige foto’s en memorabilia uit de betreffende periode uit de historie van Motörhead. Hierbij is overigens geen rekening gehouden met het tweede gedeelte van de Amerikaanse ‘Iron Fist’ tour. Robertson is in het boekje nergens te bekennen, terwijl hij wel degelijk een gedeelte van de Amerikaanse ‘leg’ van de ‘Iron Fist’ tour op het podium stond met Lemmy en Phil Taylor. Robbo kwam voor het grote publiek pas bij de opvolger ‘Another Perfect Day’ in beeld, maar toch.
Op de eerste LP is het originele album te horen, van opener ‘Iron Fist’ tot afsluiter ‘Bang To Rights’ dus. Geen verrassingen hier. De sound is geweldig, maar of er verschil zit tussen de 2015 en de 2022 remaster kan ik door mijn ‘getrainde’ hardrock oren niet echt (meer) horen. Het klinkt allemaal geweldig en stukken beter dan mijn originele persing uit 1981, dat is zeker. De derde LP kant is ingeruimd voor demo materiaal. Een stap in de geschiedenis die je als fan deelgenoot maakt van het ontstaan van de nummers die je kent van het album. Het is geweldig om te horen hoe het titelnummer is geëvolueerd van de demoversie tot de uitvoering die we allemaal kennen. De riffs zijn wezenlijk anders, erg gaaf om te horen. ‘Young & Crazy’ is een oerversie van ‘Sex & Outrage’. Verder hoor je nog demo opnames van ‘Loser’, ‘The Doctor’ en ‘Go To Hell’. De demo van ‘Remember Me, I’m Gone’ is volgens mij gewoon de versie die we kennen van de b-kant van ‘Iron Fist’.
De overige plaatkanten zijn ingeruimd voor een Europese liveshow van de ‘Iron Fist’ tour, opgenomen in Glasgow op 18 maart 1982. Deze show is onder bootleggers wel bekend en al verschillende keren (illegaal dus) uitgebracht. De sound op deze heruitgave is echter wel een stuk beter dan op de bootleg CD die ik van hetzelfde optreden in mijn kast heb staan. Dat de basis hetzelfde is geweest wordt duidelijk als je naar het nummer ‘Jailbait’ luistert dat zowel op de bootleg als op deze officiële release op hetzelfde moment een ‘glitch’ in het geluid heeft. Het legendarische trio klinkt rauw en hard en trakteert je op lekker rommelige versies van o.a. ‘The Hammer’ (uiteraard “Dedicated To Phil Taylor”), ‘The Chase Is Better Than The Catch’ en een persoonlijke favoriet ‘White Line Fever’.
Met deze prachtige re-release van ‘Iron Fist’ laat BMG weer even zien hoe je op een waardevolle en ook waardige manier kunt omgaan met de erfenis van zo’n belangrijke band als Motörhead. Hulde daarvoor. Naast de 3LP wordt ‘Iron Fist’ ook heruitgebracht op 2CD en een enkele blauw/zwarte vinyl versie. Ik ben ontzettend benieuwd naar het volgende deel in deze serie en hoop vurig dat het er dit jaar nog van mag komen dat ik naar demo’s kan luisteren van het ontzettend (onterecht!) ondergewaardeerde ‘Another Perfect Day’ album van de Kilmister/Taylor/Robertson line-up.
