Het is algemeen geweten dat gitarist Andy Gillion de songs schrijft en jij de teksten en jij doet ook de productie. Wat is er te vertellen over het creëren van ‘Seven’?
Die manier van werken is al hetzelfde sinds het ‘…and Death Said Live’ album, nadat Andy in 2011 de band vervoegde. Andy schrijft thuis de muziek en dan zendt hij me de demoversies. We overlopen deze samen en dan begin ik aan de productie. Als ik iets niet goed vind of als er iets veranderd moet worden, dan doe ik dat. Ook al woont Andy nu in Australië – begin 2017 is hij naar daar verhuisd – toch werken we op dezelfde manier. Daarna begon ik aan de teksten, maar ditmaal heeft Andy ook daar aan bijgedragen, omdat ik te weinig inspiratie had om ze allemaal af te werken. Je kan stellen dat dit 50/50 verdeeld was.

Intussen merken we ook dat alleen jij en Andy de kern van de band vormen, de anderen zijn sessiemuzikanten voor live shows. Hoe is dat gekomen?
We slagen erin om de band te runnen en de albums te maken met ons tweeën, want Andy schrijft toch de muziek en ik schrijf de teksten. Andy speelt alle gitaarstukken, bas en arrangeert de orkestrale stukken. Ik doe de zang. We hebben dus wel een drummer nodig, Ditmaal hebben we gebruik gemaakt van de diensten van Marko Tommila die ook speelde op het ‘Liberation = Termination’ album. We hebben alleen live muzikanten nodig.

Dit zou een erg donker album zijn. Kan je wat dieper ingaan op de teksten?
Ik denk dat elk album dat we gemaakt hebben vrij donkere teksten had, maar ditmaal is elke song een verhaal. Het hoofdthema van de teksten is oorlog, sterven en meer van dat.

Tja, de wereld is natuurlijk momenteel een vrij duistere plaats om te leven. Hoe gaat het daar in Finland?
Ik vind dat de covid-19 situatie mijn leven op geen enkele manier beïnvloed heeft. Er waren bepaalde restricties nadat die hele heisa startte, in april en mei, maar dat viel wel mee. Je mocht maar met een aantal personen samenkomen en moest afstand houden, ook in de winkels, maar vanuit mijn perspectief verloopt het leven hier momenteel vrij normaal.

Waar woon je in Finland?
In Pori. Aan de westkust. Het is weinig bevolkt.

Zijn er in Finland concerten toegelaten?
Ja, wij hebben een week geleden nog gespeeld, maar er zijn wel restricties over hoeveel mensen de zaal in mogen. Het is voor bands terug toegelaten om te spelen, maar niet voor grote massa’s. Het is beter dan niets.

Hebben jullie het album in een thuisstudio opgenomen?
Ja, ik bedoel, Andy doet zijn ding in zijn thuisstudio. Hij heeft de gitaren en de rest opgenomen in Australië. Onze vroegere bassist Teemu Heinola heeft een studio in Pori, waar ik ook woon. Daar hebben we de drums en de zang opgenomen en daarna zonden we alles naar Zweden waar Thomas ‘Plec’ Johansson de mix en mastering deed in The Panic Room studio, zoals gewoonlijk. Ik was van plan om naar Zweden te gaan om erbij te zijn, maar daar stak covid-19 een stokje voor. Ik moest het contact tussen Thomas en mij via telefoon en computer doen deze keer. De mixsessie verliep dus anders dan gewoonlijk, maar gelukkig kennen we elkaar al jaren.

Een opvallende track is ‘March To War’. Het is erg catchy en geeft me bijna een Sabaton gevoel met de keyboards…
Ik had hetzelfde gevoel toen ik het voor het eerst hoorde en elke vriend waar ik de song aan liet horen zei dat dit een Sabaton song is. Ik neem het jou dus helemaal niet kwalijk (lacht). Het is gewoon zo. Ik dacht dat ook.

Orkestrale arrangementen maken ook meer en meer deel uit van jullie totaalgeluid…
Ja, voor het vorige album ‘Embers Of A Dying World’ was het met Andy afgesproken dat we het album een beetje anders zouden maken. We wilden dat album een beetje trager en meer symfonisch maken met meer orkestrale bijdragen. We vonden dat eigenlijk wel goed klinken en dus besloten we die toevoeging te behouden op dit nieuwe album, maar deze keer moest het wel terug een sneller album worden, een mix tussen ‘Dawn Of The 5th Era’ en ‘Embers Of A Dying World’. Als je deze twee albums mixt, dan kom je uit bij dit nieuwe album. De drums zijn ook heel wat sneller en heftiger dan bij vorig album. We hebben altijd al catchy refreinen gehad, maar met Andy werden we meer episch.

Zijn er plannen voor muziekvideo’s? Tot nu toe is er een lyric video voor ‘A Day For Redemption’…
Ja, ik denk dat er nog een lyric video komt, maar geen echte music videoclip. Andy leeft in Australië en wij in Finland, met dat coronavirus gaat dat niet lukken om samen te komen. Reizen is zo goed als onmogelijk. De tweede single gaat binnen enkele weken uitkomen, maar daar komt geen video voor uit. Ik denk dat de tweede lyric video voor de laatste song wordt ‘My Home, My Grave’, de song met de blastbeats.

Ben jij nu het enige originele lid van de band?
Ja, maar in feite ben ik ook geen origineel lid, want ik kwam bij de band zes maanden nadat ie opgericht was, in 2000. De band werd opgericht half 1999. Ik kwam er in het begin van 2000 bij, maar toen heette de band nog niet Mors Principium Est. Ik ben wel de originele zanger van Mors Principium Est, maar de band waaruit die uit voort kwamen, daar was ik geen lid van.

Wie deed het artwork?
Jan ‘Örkki” Yrlund, een Finse artiest, hij heeft nogal met ons gewerkt en deed al heel wat artwork voor uiteenlopende artiesten in het verleden. De gele bol is een aardbol. Een gouden wereldbol was de bedoeling (grinnikt).Het is onze mascotte, onze doomprofeet, die de zielen bijeenroept op aarde.

We kunnen van niets meer zeker zijn, maar ik hoop echt dat jullie volgend jaar met Wolfheart op tournee kunnen. Dat zou een tof pakket zijn!
Ja, dat hoop ik ook. We hebben in 2018 met Wolfheart getoerd in Noord Amerika en we werden goed bevriend met Tuomas en Jonas, dus zou het erg tof zijn als niets deze tour in de weg zou staan en doet afgelast worden. Het zou echt heel fijn zijn om op tournee te gaan met een volgende band met vrienden. Dat is toch anders dan op tournee gaan met vreemden.

Finse bands hebben de reputatie om lekker te feesten op tournee…
Ja, maar met Mors en Wolfheart zijn er geen party’s. Ik drink niet en Tuomas drinkt niet en rookt niet. De merchandising vrouw op de Noord Amerikaanse tournee was echt verbaasd omdat niemand dronken was tijdens de tournee. Ze zei: ‘Het is onmogelijk dat twee bands uit Finland en een Nederlandse band op tour zijn en niemand dronken is.’ Ze was werkelijk stomverbaasd.

Dat kan ik me voorstellen.
Ik heb één biertje gedronken drie maanden geleden, maar ik drink nooit zoveel dat ik dronken word. Ik drink zowat drie biertjes in een jaar. Ik hou er niet van om dronken te zijn. En soms smaakt bier me, maar er zijn soda’s die beter smaken.

Voor dat corona alles verpestte, heb je dan veel getourd voor het vorige album?
Nee (langgerekt) We toerden in Azië en Noord Amerika, ook Rusland geloof ik. We toerden niet zo heel veel. We waren van plan om ook in Europa te toeren, maar – ik weet niet eens meer waarom – elke fucking tour werd afgelast voor een bepaalde reden. Maar we hebben ten minste toch getoerd in Azië, in Japan en Singapore en we deden tweemaal de 70,000 Tons of Metal cruise na dat album.

O ja, ik herinner me nog dat Andy daar toen naar uitkeek bij ons vorige gesprek…
Ja, en dan deden we de Noord Amerikaanse tour. Er waren een paar aanbiedingen voor een Europese tour, maar ik weet niet meer de reden waarom dat niet gebeurde.

Duimen maar voor 2021 dus…
Ja (zucht) Ik hoop dat de dingen zullen veranderen.