Een illuster duo uit de Zweedse hoofdstad Stockholm kondigt zich aan als Morcaint met een tweede ep ‘Mornië Utúlië’, terwijl ze in 2023 een eerste teken van leven gaven met de ep ‘Elessar’. Dit trok onze aandacht, want hij werd omschreven als een perfecte fusie van Dissection’s woestheid en Summoning’s grandeur. Omdat er veel te weinig nieuwe muzikanten nog Summoning als inspiratiebron aangeven in de huidige black metal scene, was onze nieuwsgierigheid gewekt.

Bij de oprichting in 2008 vertrok Morcaint vanuit Scandinavische black metal en vindt men tekstueel inspiratie bij The Lord of the Rings (net als Summoning dus). Het eerste nummer op de nieuwe ep, ‘A Pale Moon Rises’ gaat over de aanvang van Frodo’s reis naar Valinor en vangt atmosferisch aan met gesproken tekst, maar vloeit weldra over in black metal met ook cleane, dromerige zang die meteen aan Alcest doet denken. De twee volgende songs, te weten het titelnummer en ‘Summons Dire’ zijn vanuit het perspectief van Galadriel geschreven zodat er atmosferische stukken afgewisseld worden met verschroeiende black metal, enige weemoed en fraaie tokkelende gitaren. De screams van Heruhim zijn soms knekelachtig en morbide, maar men weet dit sporadisch om te turnen naar dromerige cleane zang. Het werk in de eigen Spectral Violence studio verzekert ons een opvallend warm geluid voor deze stijl van muziek, wat vooral de zachtere passages ten goede komt. Een vleugje Agalloch en – zoals gezegd – Alcest is hen niet vreemd. Het laatste nummer ‘Gilthoniel’ start met aanwaaiende gitaarklanken en krijgt bezoek van een stel elven die over Varda zingen, wat resulteert in plechtige cleane zang (ook mannelijke zang). Al bij al weet Morcaint de spanning erin te houden, zodat we hopen dat zij in de toekomst ook full lengths gaan uitbrengen.