Lords of Metal
Arrow Lords of Metal
Moon Oracle – Ophidian Glare
Signal Rex
Release datum: 14 april 2023
“Wat klinkt als een bloeddorstige trol die vanuit zijn grotopening in het duistere woud allerlei verwensingen de wereld in slingert”
8.5/10
Bart Meijer I 15 mei 2023

Je kunt hard zoeken op de socials, maar Moon Oracle vind je niet zo snel. Dat je dit nu leest is al vrij bijzonder voor deze band, en dat noem ik nog eens oldschool. Gaaf. Ik hou daar van, dat bands het risico nemen om onbekend te blijven en alleen via mond-tot-mond-reclame over de toonbank te gaan. Moon Oracle uit Finland kan dat zich permitteren, want eigenlijk verwacht ik niet dat de mensen die dit luisteren er niet van gaan houden. ‘Ophidian Glare’ is het tweede album van dit drietal, na het in 2021 uitgekomen ‘Muse Of The Nightside’.

Ik begin gelijk met het zeggen dat de black metal vocals bijzonder overtuigend zijn. Gelang het hele album kunnen we genieten van wat klinkt als een bloeddorstige trol die vanuit zijn grotopening in het duistere woud allerlei verwensingen de wereld in slingert. Voor degenen voor wie dat een negatieve connotatie heeft, dat is allerminst mijn bedoeling. De zang is rauw, puur en zit in het grijze tussen gegrom en gekrijs in. Ik vind het heel erg fijn om naar te luisteren en het past perfect bij de muziek.

De muziek schommelt ergens tussen black en doom. Het voelt vertrouwd aan voor mensen die deze genres graag horen, net iets meer black dan doom. De drums zijn sterk, wild en zwaar en we genieten van een goede dosis tremolo gitaar. Al met al zit er een stevige vaart in, maar het heeft hier en daar magnifieke breaks waarmee je als headbanger echt goed los kan gaan. Ik heb de laatste maanden het probleem dat ik graag death en black vocalen doe op de fiets, tijdens mijn werk, en dit album geeft genoeg inspiratie om dit nog een paar maanden door te laten gaan. Naast die black elementen zitten er een aantal verrassende afwisselingen in de nummers en wordt het hier en daar tragisch gerekt (wederom positief). Het verveelt geen enkel moment.en net als je bij ‘Abysmal Crimson Desert’, het sluitende nummer, denkt dat het voorbij is schildert Moon Oracle nog een keer een uitgestrekte, sonische Van Gogh (ja, je leest het goed, die vergelijking durf ik te maken) die weer culmineert in een allesvernietigende weergave van schuivende gitaren, rommelende bas en smekende vocalen. Ga dit album luisteren!