Ik kan me nog als de dag van gisteren herinneren hoe ik voor het eerst in aanraking kwam met de muziek van southern rock band Molly Hatchet. Ergens eind 1981 ging ik in de (inmiddels al lang verdwenen) locale platenzaak MU2000 in Etten-Leur mijn verjaardagscentjes spenderen aan een aantal metal albums en na reeds Black Sabbath’s ‘Mob Rules’ en Rush’ ‘All The World’s A Stage’ gescoord te hebben, kwam ik tijdens mijn verdere speurtocht in de platenbakken oog in oog te staan met de prachtige hoes van Molly Hatchet’s gelijknamige debuutplaat uit 1978. Hoewel ik toendertijd nog niet echt open stond voor andere stijlen als traditionele heavy metal besloot ik dit album toch maar mee te nemen en er bleek een wereld voor me open te gaan. De doorleefde stem van zanger Danny Joe Brown en het machtige gitaarwerk van Dave Hlubek, Steve Holland en Duane Roland in fantastische nummers als ‘Bounty Hunter’, ‘Gator Country’ en de cover van The Allman Brothers ‘Dreams I’ll Never See’ zorgden er voor dat ‘Molly Hatchet’ lange tijd niet van mijn draaitafel af te slaan was. Natuurlijk werden ook ‘Flirtin’ With Disaster’ (uit 1979), ‘Beatin’ The Odds’ (uit 1980) en ‘Take No Prisoners’ (uit 1981) snel toegevoegd aan de persoonlijke collectie en vanaf dat moment ben ik de carrière van deze Amerikaanse band nauwgezet blijven volgen.

Die carrière kende overigens nogal wat up en downs, want men heeft in de loop der jaren te kampen gehad met de nodige verslavingen en bezettingswisselingen en eigenlijk is een en ander pas gestabiliseerd nadat gitarist Bobby Ingram vanaf ‘Lightning Strikes Twice’ (uit 1989) bij de band kwam en de zaak redelijk strak naar zijn hand zette. Die stabiliteit werd alleen maar versterkt toen zanger Phil McCormack de plek van de met zijn gezondheid sukkelende Danny Joe Brown (die op 10 maart 2005 aan nierfalen overleden is) overnam, want vanaf dat moment ging het weer bergopwaarts met Molly Hatchet. Echter, na in de loop der jaren een aantal uitstekende platen te hebben uitgebracht kwam dit jaar het bericht dat ook Phil McCormack op op 26 april op 58-jarige leeftijd het tijdelijke voor het eeuwige had ingeruild. Deze op 29 november verschijnende live-dubbelaar ‘Battleground’ is daarom een mooi eerbetoon aan de man die gedurende ruim twee decennia met zijn robuuste stem voor een groot gedeelte het Molly Hatchet bandgeluid bepaalde. De opnamen die allen in 2018 zijn gemaakt klinken prima en ook de keuze van het song materiaal is ronduit uitstekend te noemen (al mis ik wel mijn persoonlijke favoriet ‘Gator Country’!). Het flitsende gitaarwerk is nog net zo indrukwekkend als weleer en nog steeds spreken nummers zoals ‘Whiskey Man’, ‘American Pride’ (met heerlijk piano-spel van John Galvin), ‘The Creeper’, ‘de ballad ‘As Heaven Is Forever’, de anthem ‘Fall Of The Peacemakers’ en ‘Dreams I’ll Never See’ enorm tot de verbeelding. ‘Battleground’ bevat negentien heerlijke, uitstekend uitgevoerde southern rock nummers die zorgdragen voor een waardig afscheid van zanger Phil McCormack.

In Jimmy Elkins, die actief was in de band Bounty Hunter, heeft men inmiddels een vervanger gevonden waarmee men de komende tijd zal gaan toeren. Tot die tijd kun je jezelf in ieder geval prima vermaken met deze heerlijke live-registratie ‘Battleground’!