De Noorse black metal bands die er al ellendig veel jaren staan en hele hordes fans op de been brengen, kennen we allemaal wel, maar de laatste jaren zijn er nog wel bands bij gekomen die stilaan bij de gevestigde waarden mogen gaan horen, denk maar aan Nordjevel, Enepsigos, Fjøsnisse en vooral Whoredom Rife. Tel daar nog de iets langer meedraaiende bands als Djevel en Mare bij en je ziet dat de lat hoog ligt. In zo’n lijstje van recent opgerichte orkestjes, die de status ‘blijvend’ verdienen, zou Misotheist na de release van z’n tweede album ‘For The Glory Of Your Redeemer’ ook zeker niet misstaan. Zeg maar bijna bovenaan staan, want het debuut ‘Misotheist’ stond in 2018 al bijna in ieders eindejaarslijstje en na het horen van de vooruitgeschoven single ben ik zeker: veel beter dan dit zit er momenteel niet in Noorwegen en neen, ook niet tussen de oudgedienden.

Over B. Kråbøl, vermoedelijk de man die volledig instond voor dit uitdagende labyrinth, is verder niet veel geweten. Interviews zijn niet mogelijk voor zover ik weet, en zelf komt de beste man ook niet echt over de brug en is er dus weinig tot geen info over te vinden. Het is wel bekend dat Kråbøl in 2020 met de hulp van K.R (Whoredom Rife) en Nosophoros (Mare) de meer dan goede debuutplaat van Enevelde op ons los liet. Misotheist brengt op ‘For The Glory Of Your Redeemer’ black metal, en nu moet ik zien wat ik zeg, die in de lijn ligt van wat Akhlys ons pas nog voorschotelde. Gevaarlijk om te zeggen omdat ‘Melinoë’ terecht door velen als absolute top wordt beschouwd en zulke vergelijkingen alleen maar huizenhoge verwachtingen met zich meebrengen. Toch denk ik dat Misotheist qua sfeerschepping en diepgang aardig in de buurt komt. De drie songs doen alleen maar denken aan wanhoop en verderf, waarbij de beangstigende vocalen een belangrijke rol spelen. ‘Benefactor Of Wounds’, met die simpele, maar o zo krachtige en doeltreffende riff, is nog best te behappen, maar ‘Rope And Hammer’ en vooral ‘Acts Of Flesh’ vereisen een hoge dosis concentratie en bij voorkeur een high-end hoofdtelefoon. De zestien minuten durende afsluiter komt traag op gang met een bedrieglijk droge intro, waarna de hemelsluizen helemaal open gaan. Een zeer gelaagd nummer waarin zowat alle kunstjes van Kråbøl (en Co.?) zitten verwerkt. Dissonant, pakkend…maak daar maar wurgend van, betoverend, chaotisch en nihilistisch tegelijk.

Of dit album beter is dan z’n voorganger laat ik in het midden en kan je beter zelf uitvogelen. Een nummer meer zou tof geweest zijn, maar de formule van het debuut werd al dan niet bewust aan gehouden. De productie op ‘Misotheist’ was holler en klonk meer ondergronds, wat deze ‘For The Glory Of Your Redeemer’ misschien iets toegankelijker maakt, maar mensen die het debuut maar niets vonden, zullen dit nu niet ineens gaan appreciëren. Gelukkig zijn die mensen niet talrijk.