In 2018 kwam met het eerste deel van Michael Romeo’s ‘War Of The Worlds’ een flamboyant solospektakel in ons vizier. Geïnspireerd door het boek van H. G. Wells liet de Symphony X gitarist zijn verbeelding de vrije loop en kwam hij met een eigen soundtrack van dit opmerkelijke verhaal. Er was echter zoveel songmateriaal dat dit uit twee delen bestaat. Uiteindelijk is nu ‘War Of The Worlds Pt. 2’ helemaal klaar en dat is nog indrukwekkender dan het eerste deel.

De muziek wordt gelardeerd met symfonische arrangementen, maar nergens verliest Romeo uit het oog dat hij een begenadigd metal gitarist is en dus zijn we ook getuige van beenharde riffs en klaterende virtuoze solo’s. Romeo werkte met dezelfde mensen op bas en drums, maar de zang – toch een erg belangrijk onderdeel – werd nu door de vrij onbekende Dino Jelusick verzorgd, aangedragen door producer Simone Mularoni. Wat die vocalist presteert is adembenemend! Je zou hem een Kroatische Russell Allen kunnen noemen en dat vergroot niet alleen de pret, maar legt eveneens een duidelijkere link met hoofdband Symphony X. Dit is niet kritisch bedoeld, maar aanradend.

Meer dan een uur weelderige metal is wat Michael Romeo hier uit zijn hoge hoed tovert. Zijn liefde voor films en soundtracks blijkt al uit de symfonische intro en outro. Een dramatische sfeer wordt gecreëerd vooraleer men er de beuk inzet met ‘Divide & Conquer’. Deze single en videoclip charmeert met heavy progressieve gitaaracrobatie, pakkende riffs en gepassioneerde zang. Alles zit meteen goed en we zingen het catchy refrein al dagen mee in ons achterhoofd. De zang van Dino is breed episch, maar heeft ook een ruw randje bij momenten. Snelle solo’s op gitaar en keyboards vliegen ons om de oren. Let op het bassy gitaargeluid en de zwevende synths aan het begin van ‘Destroyer’, een song waarin oriëntaalse invloeden en melodieën opduiken. Dat bracht Michael op het idee om wat oosterse instrumenten als oud en saz te bespelen, ten einde het spectrum te verruimen nu hij daar toch tijd voor had. Mooi! Een stevig stuk raggende prog komt ons tegemoet tijdens ‘Metamorphosis’ met een keur aan wilde solo’s, maar de zang brengt hier een kalmer, verhalend timbre in.

Het filmische, instrumentale ‘Mothership’ is een interludium vol bombast dat leidt naar ‘Just Before The Dawn’ een gevoelige song waarin we enige balladesque trekjes ontwaren. Heavy metal heerst in ‘Hybrids’ met Romeo op een 7-snarige gitaar en bijgevolg vet rockend. Na de instrumentale hoogstandjes in ‘Hunted’ volgt het negen minuten durende ‘Maschinenmensch’ dat we als stevige prog metal met alles d’erop en d’eran kunnen bestempelen. Stevig, soms sensitief, enige pathos in de zang waar nodig, net zo energiek als ‘Parasite’ vooraleer het symfonische outro met koorzang en een lieflijk weemoedig gitaarmoment als middenstuk dit project afsluit. Een hele brok heerlijke progressieve metal valt je ten deel wanneer je ‘War Of The Worlds Pt. 2’ aanschaft en het digipak bevat zelfs nog twee bonustracks, maar ook zonder die extra’s is dit een gebald coherent album dat elke progressieve metal fan in extase zal brengen. Grote klasse!