Het is nu pakweg een jaar geleden dat een Italiaanse band op de eerste dag van het Roadburn festival het hoofdpodium beklom en, om maar een verre voorouder te citeren, kwam, zag en overwon. De mannen en vrouw van Messa wonnen heel veel zieltjes met hun bijzonder sfeervolle mix van doommetal en oriëntaalse wereldmuziek. Het toen net uitgebrachte dubbelalbum ‘Close’ werd integraal gespeeld, waarbij een aantal gastmuzikanten zorgde voor net dat beetje extra. Door de saxofoon, oud, duduk, mandoline en analoge synthesizers ontstond een magische sfeer waarover nog lang nagepraat werd. Blijkbaar ook bij Messa’s label Svart Records want daar verschijnt nu het live album ‘Live At Roadburn’ met daarop de kern van het gedenkwaardige optreden op donderdag 21 april 2022. Niet de hele show maar het middenstuk, te weten vier (lange) nummers zijn vastgelegd op een album dat blijkbaar niet langer dan veertig minuten – een klassieke elpee dus – mocht zijn.

Dat is jammer, want wie er bij was zal zich herinneren dat de show van Messa een totaalervaring was, een hoogmis die je van begin tot eind moest ondergaan, of je dat nu wilde of niet. De plaatversie van het optreden bestaat uit de songs Suspended, Orphalese, 0=2 en Pilgrim en hoewel ze een mooie samenvatting van zowel het album ‘Close’ als van de show vormen, mist er iets. Noem het de alchemie, de betovering. Messa speelt fantastisch, van de jazzy gitaarintermezzo’s op Suspended en de Arabisch klinkende akkoorden van Orphalese, maar dat is meteen waar de schoen wat wringt. Wat is nu precies de toegevoegde waarde van deze liveregistratie? Het is een zeer getrouwe uitvoering van de songs zoals ze op het album staan, maar waarom zou je dit moeten aanschaffen? Voor de spaarzame publieksgeluiden of de momenten dat Sara zich kort tot het publiek richt? Misschien, al zou ik als ik nog niks van Messa in de platenkast had staan, mijn zuurverdiende geld eerder uitgeven aan ‘Close’. Als je een jaar na dato nog een tastbare herinnering aan een gedenkwaardig optreden wil of op zoek bent naar een korte samenvatting van dat toch best wel lange album, dan is dit verplicht materiaal. De verzamelaar die alles compleet wil hebben kan zich ook geen buil vallen aan ‘Live At Roadburn’, want net als zo’n beetje bij alle Roadburn live albums (en dat zijn er intussen nogal wat!) klinken de opnames als een huis.

Voor de nuchtere fan is dit vooral een lekker tussendoortje dat hongerig maakt naar nieuw werk van deze bijzondere band.