Of Mask Of Insanity nu is afgeleid van de titel van het bekende boek van Cleckley of van de Children Of Bodom song ‘Mask Of Sanity’ weet ik niet en doet er eigenlijk ook niet toe, maar het was wel iets dat ik me afvroeg bij het zien van de bandnaam. Anyway, deze Nederlandse band is ontstaan in 2015 en na enkele voorzichtige demo pogingen zijn zij er nu met een eerste volwaardig album genaamd ‘Damnation Is Eternal’.

De letterlijk hypnotiserende intro geeft niet meteen aan welke richting dit zal uit zal gaan en ‘Blood Of The Impaled’ geeft bijlange na ook niet alle geheimen prijs, maar hier hoor je al wel de melodieuze aanpak die men doorheen het album zal hanteren. De opbouw is op zijn minst gezegd voorzichtig te noemen, maar eens de bom barst, is het wel alle hens aan dek. Een gepolijste vorm van black metal, die soms evolueert naar melodeath waarin vooral de melodieuze gitaartandem Cor/Vincent de aandacht opeist, al smeert de lekker hoog in de mix zittende bas meer dan de gaatjes dicht. De krijsende vocalen van bassist/zanger Gildor zijn bij momenten de verpersoonlijking van Gollem uit de Lord Of The Rings himself, maar vooraleer je je daar teveel vragen bij gaat stellen: het past wel in dit horrorachtige verhaal en Gildor weet ook veel variatie in die vocalen te leggen. Er wordt gekrijst, gefluisterd, gesproken en venijnig gefezeld. Eigenlijk een beetje zoals Seregor van Carach Angren en natuurlijk kan je niet om Dani Filth heen als je deze zangstijl min of meer moet beschrijven. Muzikaal zit er ook wel wat in van voornoemde bands, in die zin dat ‘Damnation Is Eternal’ ook een echt ‘verhalend’ album is geworden. Met ‘Where All Your Love Dies’ krijgen we zelfs een doomachtige ballad en er wordt gespeeld met geluidseffecten en toetsen. Ik hoor ook Iron Maiden en Amon Amarth passeren en de volgens mij klassiek geschoolde leadgitarist Cor is echt een verdomd goede muzikant! Buiten de tenenkrullende, zuiver gezongen passage in ‘Where All Your Love Dies’ heb ik, uitgezonderd de lengte misschien, niet veel aan te merken op dit gevarieerde album.

Uiteindelijk zullen we afklokken op een kleine vijfenvijftig minuten, wat naar mijn gedacht wel wat korter had gemogen, maar ik begrijp dat je na vijf jaar werken gewoon alles uit de kast wil halen. Een mooie start en je moet zeker niet ronddwalen in de meest ondergrondse krochten der black metal om dit debuut van ‘Mask Of Insanity’ te kunnen smaken.