De Britse band Marillion bestaat dit jaar veertig (!) jaar en nog steeds staan ze aan de top van het progressieve rock genre. Zo toerden ze de afgelopen jaren nog zeer regelmatig en zijn daarbij regelmatig in Nederland te vinden. Zo stond de band in 2017 en 2018 in TivoliVredenburg, Utrecht ter gelegenheid van hun nieuwste album ‘F.E.A.R.’. Dit deden zij met het Belgische strijkkwartet In Praise Of Folly. Deze samenwerking beviel zo goed dat de band nu een nieuwe CD uitbrengt met daarop een nieuwe uitwerking van negen oude nummers, die ze nu samen met het strijkkwartet opnieuw hebben opgenomen. Het album kreeg de titel ‘With Friends From The Orchestra’ en zal eind november voor iedereen te luisteren zijn.

De nummers die de band heeft uitgekozen zijn niet per se hun bekendste liedjes, echter staan er zeker een paar favorieten van de fans op, bijvoorbeeld ‘Seasons End’, ‘Ocean Cloud’, en ‘This Strange Engine’. Maar met een oeuvre zo groot als die van Marillion is het natuurlijk onmogelijk om iedere fan tevreden te stellen. Zo had ik bijvoorbeeld graag andere pareltjes op het album zien staan. Dat gezegd hebbende kan ik zeker niet zeggen dat het een slecht album is, absoluut niet! Marillion staat altijd garant voor hoogstaande kwaliteit en dat is ook bij dit album het geval. De hoofdrol is op deze plaat voor het strijkkwartet In Praise Of Folly, welke alle ruimte krijgen om hun bijdrage te leveren aan de liedjes die daardoor toch heel anders klinken, maar ook de karakteristieke zang van Steve Hogarth zet, misschien nog wel meer dan daarvoor, een flinke stempel op het album. Toch is het voor mij het gitaarspel van Steve Rothery wat de muziek van Marillion écht onderscheidend maakt, hij wordt niet voor niets vergeleken met David Gilmour van Pink Floyd.

Een opvallende lezer heeft misschien al gezien dat de score wel hoog is maar misschien niet zo hoog als je zou verwachten na het lezen van de bovenstaande tekst. Dit heeft met twee dingen te maken: mijn persoonlijke voorkeur voor wat betreft het materiaal en de twijfel of dit album een toegevoegde waarde is voor mensen die geen grote fans zijn van de band. In het eerste geval merk ik dat ik de eerdergenoemde tracks én ‘Estonia’ erg goed vind, maar dat ik van het andere werk, zoals ‘Fantastic Place’ of ‘The Hollow Man’, niet bepaald enthousiast word. Het zijn zeker geen slechte nummers maar ze weten mij niet te raken. Daarnaast komt er ook nog bij dat de speeltijd van tachtig minuten(!) wel érg lang is, zeker gezien er weinig dynamiek in het album zit. Misschien wordt dat gevoel ook nog wel versterkt door het feit dat, hoewel ik Marillion echt wel een prima band vind, ik niet per sé een fan ben. Wat betreft de toegevoegde waarde voor mensen die geen fan zijn, ook dit vraag ik mij echt af. Het moge duidelijk zij n dat ‘With Friends From The Orchestra’ een uitstekende plaat is, en dat de liedjes echt een extra dimensie krijgen, maar ik denk oprecht dat dit vooral voor de echte fans van de band een toegevoegde waarde heeft. Wat dat betreft is het album een must-have voor de fans maar voor de rest van de mensen zou ik eerder adviseren om de beste nummers van het album eens op Spotify te beluisteren.