Het is goed om meer dan 25 jaar na de eerste stapjes van Månegarm te merken dat deze veteranen nog steeds het heilige vuur in zich hebben. En zeggen dat we ooit nederig begonnen met het beluisteren en bespreken van een akoestische EP van deze Zweden (‘Urminnes hävd – The Forest Sessions’). Daar focuste men op één aspect van de band, maar het daaropvolgende ‘Vargstenen’ toonde het ware gelaat: een veelzijdige band welke zowel brutaal als melodieus uit de hoek kon komen. Dat de teksten in de Zweedse taal zijn, nemen we er graag bij en dit verhoogt het authentieke gevoel dat de band bewerkstelligt.

Van latere datum zijn albums als ‘Månegarm’ en ‘Fornaldarsagor’ (2019) die we ook vandaag nog regelmatig helemaal door de ether jagen. Zo is het collectief onder leiding van Erik Grawsiö met ‘Ynglingaättens Öde’ al toe aan het tiende studioalbum. Men liet zich ditmaal inspireren door een aloud Noords gedicht over het lot van de Ynglinga dynastie. Behoorlijk wat Zweedse koningen kwamen daaruit voort en elke song focust zich op één van hen. De band werkt nu als trio in een eigen studio, met Martin Björklund als vaste violist die veel bijdraagt aan de folkloristische passages. De single ‘Ulvhjärtat’ vangt aan in die stijl, waarna een aanstekelijke track volgt die zowel de woeste als heldere vocalen laat afwisselen. Gitarist Markus Andé is ook behoorlijk op dreef, luister maar naar het mediumtempo ‘Adils Fall’ dat, net zoals vele andere songs, ear-candy gitaarwerk heeft. Het mag soms ook wat ingetogener en dat horen we in de sensitieve aanpak van ‘En Snara Av Guld’ waarin de dochter van componist/zanger/bassist Erik Grawsïo de fragiele vrouwelijke zang op zich neemt. Het nummer is trouwens een walhalla voor verschillende zangpartijen, want ook cleane mannenzang en screams passeren de revue.

Het Vikinggenoegen vervolgt met een folkloristisch getint nummer ‘Stridsgalten’ waarin Jonne Järvelä (Korpiklaani) de keelgezangen van zijn Sami tijd laat weergalmen en ook Robse Dahn (Equilibrium) en Pär Hulkoff (Raubtier/Hulkoff) zijn van de partij met ruwe zang in dit bloederige strijdtoneel voor Odin. Nog meer heftigheid staat ons te wachten in ‘Auns Söner’ en het rebelse ‘Vitta Vettr’. Als de avond valt nestelen we ons ten slotte rond het kampvuur om te genieten van het ingetogen ‘Hågkomst Av Ett Liv’ met akoestische gitaren, weemoedige vioolklanken en een vrouwelijke gastbijdrage van Ellinor Videfors. Op die manier toont Månegarm op verrukkelijke wijze hoe divers en afwisselend pagan metal kan zijn als je alle facetten van het leven van weleer in muziek vertaalt. Deze topband lijkt alsmaar beter te worden!