Het eerste wat me opviel aan de release van ‘Ouroboro’, het nieuwe, tweede, album van de Italiaanse metal band Manam, is de hoes. Die lijkt namelijk rechtstreeks gejat te zijn van The Alan Parsons Project (Vulture Culture, 1984). Ander achtergrondje, zelfde vogel. Maar dat terzijde.

Manam maakt progressieve metal zoals Opeth dat maakte ten tijde van hun ‘Watershed’ album. Die invloed is heel goed te horen in het openingsnummer ‘Nigredo’ waar ‘invloed’ meer lijkt op ‘jatwerk’ eigenlijk. Zowel qua opbouw, tempowisselingen, cleane zang en grunts doet het nummer aan de Zweden denken. Niet dat Manam in muzikaal in dezelfde divisie speelt, want zo is het ook weer niet.

Grunten doet zanger/gitarist Marco Savador op een heel laag volume, soms zelf bijna fluisterend. Door hem in de mix lekker op te schroeven valt dat niet altijd heel erg op, maar live gaat dat lastiger worden. Met het gitaarwerk zit het wel snor op dit album. Wat wil je ook met twee slaggitaristen en één leadgitarist. Echt lekker gitaarwerk is te horen in ‘The Enclosing Veil’ maar ook in de eerste vrijgegeven track (vroeger heette dat een ‘single’) ‘Storm’ dat wat toegankelijker klinkt dan de rest van het materiaal. Titeltrack ‘Ouroboro’ (kent iemand Paulus de Boskabouter nog? De uil Oehoeboeroe speelde in die poppenserie een glansrol!) is een mooi instrumentaaltje dat slim wordt ondersteund door stemmige koorzang. Een vreemde eend in de bijt is ‘Albedo’, een speed metaltrack dat eigenlijk helemaal niet bij de rest van het album past. Op ‘The Silver Bride’ neemt de band dan weer gas terug maar hierdoor valt Marco als cleane zanger ook door de mand. Met ‘Citrinitras’ (hallo Soen) en afsluiter ‘Evenfall’ keert men dan terug naar het Opeth achtige stijltje van de opener. Laatstgenoemde nummer bouwt rustig op, we horen violen. Door de aandacht op de zang valt het Italiaanse accent nu wel extra op. Voor wie daar doorheen kan luisteren ontwikkelt zich een mooie hymne. Prachtig leadgitaarwerk. Van overigens dezelfde Marco Savador.

Deze meneer heeft hard gewerkt aan deze release. Naast de gitaarsolo’s, de cleane zang en de grunts schreef hij ook alle nummers en deed de productie. Als hij de zang nou eens aan iemand anders overlaat en met de songs een meer eigen stempel ontwikkelt, dan kan het best wat worden met Manam. De albumrelease party is op 4 april in Italië, maar een bezoek is misschien nu niet zo’n goed idee.