Madrost is een viertal uit Zuid-Californië dat inmiddels drie albums heeft uitgebracht. Debuut album ‘Maleficent’ (2012), ‘Into The Aquatic Sector’ (2014) en ‘The Essence Of Time Matches No Flesh’ (2017) worden stuk voor stuk gekenmerkt door old-school thrash en death, waar de band een progressieve twist aan meegegeven heeft. Op het nieuwe album ‘Charring The Rotten Earth’ wordt die muzikale lijn op het eerste oog (zo je wilt: gehoor) doorgetrokken. Verwacht echter geen klakkeloze kopie van het vorige album; het geheel klinkt nog steeds zoals we gewend zijn van Madrost, maar het nieuwe album klinkt net even wat complexer en meer gelaagd doordat de band wat symfonische elementen heeft ingebouwd.

De toevoeging van het keyboard, ingespeeld door Sam Meador van Xanthochroid, is daar voor verantwoordelijk. Het keyboard krijgt overigens nergens de overhand en zware, scherpe riffs voeren nog steeds de boventoon, maar de aanwezigheid is overduidelijk. Zo danst er bijvoorbeeld vrolijkjes een keyboardlijntje door een track als ‘Dying Thoughts’, maar kom je het ook tegen in de andere tracks (bijvoorbeeld ‘To Prevail The Wicked’, ‘Charring The Rotten Earth’). Het gaat nergens ten koste van het venijn, tempo of felheid. De tracks gaan vergezeld van de gitzwarte rasp van zanger en gitarist Tanner Poppitt en worden verpakt in felle solo’s, de nodige blast beats, tempowisselingen (‘The Serpents Quest’, ‘Charring The Rotten Earth’), complexiteit en een voortdurend hoog tempo. Opvallend aanwezige op de schijf is de track ‘Pulverized’, dat barst van de intensiteit en gepaard gaat met een jengelende solo en helaas – of misschien wel daarom – maar iets langer dan een minuut duurt.

Liefhebbers van bands als BlackFast, Revocation, Vektor, Vexovoid, maar ook van klassiekers als Death en Possessed, zouden zeker hun oor even te luister moeten leggen. En dan niet gek opkijken als dit ‘Charring The Rotten Earth’ je weleens heel erg aan kon spreken.