Wat doe je als je fan bent van één van de grootste bands ter wereld en je besluit hen te eren? Precies, dan begin je een band om daar vorm aan te geven. Lifelong is die band en na een aantal nummers uitgebracht te hebben is hun eerste EP een feit: ‘Seul Contre Tous’, ofwel “Ik Sta Alleen”. Die titel, recalcitrant en non-conformist, lijkt een ode aan het hardcore verleden van dit zestal.

Deze recensie schrijven zonder Black Sabbath te noemen is niet onmogelijk, maar aangezien dat de motor is die Lifelong aan het draaien heeft gezet ga ik dat niet doen. Één van de gevaren die je loopt als je geen geheim maakt van je invloeden is dat mensen je als veredelde versie van die band gaan beluisteren. Daar hoeft Lifelong zich geen zorgen over te maken, want die komen op de proppen met eigen riffs die zo dik zijn dat het Sabbath-sausje bijna niet meer opvalt. De tracks op dit album zijn zwaar, stroperig en hebben een lekkere stoner-vibe. Sologitaar ontbreekt niet en dit zorgt ervoor dat de grauwheid toch een fijn zilver lijntje heeft.

Aan de stem moest ik even wennen, omdat ik eerst vond dat die wat vlak klonk. Naarmate de muziek vorderde kwam daar meer variatie in en ik moet zeggen dat ik na het album een paar keer geluisterd te hebben de vocalen juist erg sterk vind. Dit, gekoppeld aan de nummers die allen erg goed in elkaar steken, zorgt er voor dat ‘Seul Contre Tous’ een album is dat zeker de moeite waard is!