De voorgaande albums van deze Zweden liggen nog regelmatig naar genoegen op mijn draaitafel (op het debuut album na; die heb ik nog steeds niet kunnen scoren), dus dan is de stelling in de bijgevoegde info, dat dit nieuwe album even heel iets anders is, toch een beetje schrikken. Gelukkig is al snel duidelijk dat de band niet opeens heel andere muziek is gaan maken; dit is nog steeds pakkende, energieke, melodieuze rock muziek. Je zou de bijgevoegde tekst ook inderdaad kunnen lezen als “de band is nog verder ontwikkeld en gegroeid in vele opzichten”. Dat is dan een opvatting waar ik me wel in kan vinden.

De band maakt (nog steeds) vette, energieke, melodieuze rock ‘n’ roll gebaseerd op de klassiekers uit de zeventigerjaren (Kiss, Thin Lizzy, Stooges, en vele anderen) met een punky randje, en doet dat gewoon erg goed. Volgens mij haal ik steeds landgenoten Hellacopters er ook bij, maar dat komt ook gemakkelijk voort uit voorgenoemde invloeden. De band heeft trouwens wel ook in het voorprogramma van The Hellacopters gestaan. Zelf hebben ze ook Foo Fighters in hun lijstje inspiratiebronnen staan, en inderdaad, dit zou je ook kunnen ontdekken, naast een paar bijna poppy QOTSA elementen (‘Recoil’ met heerlijk slagje van die gitaar en ‘Red Out Of The Blue’). Elf nummers lang, gewoon puur genieten van lekkere no-nonsense rock muziek, en gelukkig brengen ze deze fijne muziekjes ook weer op vinyl uit.