Het valt natuurlijk niet te ontkennen dat Slayer een enorm grote en vooral loyale fanschare had en menig ruwe bolster zal dan ook een traantje hebben gelaten toen de band op 30 november 2019 hun allerlaatste concert in Los Angeles afwerkte. Daar waar deuren gesloten worden, zullen andere geopend worden, moet gitarist Kerry King gedacht hebben. Hij was in ieder geval nog zeker niet klaar met zijn muzikale avontuur en daarom besloot hij om onder zijn eigen naam een plaat op te gaan nemen. Deze is nu dan als ‘From Hell I Rise’ op de markt gebracht en ik kan me voorstellen dat dit plaatje best wel wat gemengde gevoelens zal oproepen. Ondanks het feit dat de grootste “hits” van Slayer voornamelijk door zijn collega Jeff Hanneman zijn geschreven, heeft Kerry het typische Slayer-geluid natuurlijk wel voor een groot gedeelte mede bepaald. Daarnaast heeft hij aan vele Slayer-nummers meegeschreven en moet hij als muzikant en songschrijver wel degelijk serieus genomen worden.

Vanwaar dan gemengde gevoelens? Nou, iedereen die een kopie van zijn vorige band verwacht zal behoorlijk bedrogen uitkomen. Ondanks het feit dat er wel degelijk elementen van Slayer in de muziek van Kerry King terug te vinden zijn, is het songmateriaal zeker geen slap aftreksel daarvan. Fanatieke Slayer-fans zullen dus wel wat moeite hebben met ‘From Hell I Rise’, maar als je je los kunt maken van Kerry’s verleden en met een open mind de twaalf nummers beluistert (plus het prachtige intro ‘Diablo’) zul je er al snel achter komen dat we het hier met een prima (debuut)album van doen hebben. Met gitarist Phil Demmel (ex Machine Head, Lamb Of God, Vio-Lence), bassist Kyle Sanders en drummer Paul Bostaph heeft Kerry natuurlijk ook niet bepaald een stel koekenbakkers binnengehaald om de plaat in te spelen. Het is echter Death Angel-zanger Mark Osegueda die voor de grootste verrassing zorgt. De negatieveling zal zeggen dat zijn schreeuwige vocalen slechts een poging zijn om Tom Araya te imiteren, terwijl de positivo’s onder ons zullen aangeven dat dit soort muziek nu eenmaal om deze zangstijl vraagt. Feit blijft dat al degenen die Mark kennen van zijn werk met Death Angel hun wenkbrouwen serieus zullen fronsen bij het vocale geweld wat hij op ‘From Hell I Rise’ laat horen.

Muzikaal en vocaal zit het dus wel snor op dit plaatje, maar hoe is het met het song materiaal gesteld? Nou, daar is ook niets mis mee. Niet alle geoffreerde nummers zijn even sterk, maar vooral wanneer het gaspedaal stevig wordt ingedrukt klinkt een en ander behoorlijk indrukwekkend en zal zelfs de grootste skepticus moeten bekennen dat het door Kerry geschreven materiaal dik in orde is. Vooral songs zoals ‘Crucifixion’, ‘Where I Reign’ en ‘Rage’ zullen de nekspieren een intensieve workout bezorgen, maar zelfs de kwalitatief iets mindere nummers zakken nergens door de ondergrens en zijn onderhoudend genoeg om de gehele plaat geboeid te blijven luisteren. Met Kerry’s achtergrond zijn de verwachtingen nu eenmaal torenhoog en wellicht worden die dan ook niet helemaal ingelost. Desondanks is Kerry King er zeker in geslaagd om een prima eerste album af te leveren. Missie geslaagd wat mij betreft!