Erik Jayce Landberg is een muzikale duizendpoot van Zweedse komaf. Na een tweetal platen in respectievelijk 2008 en 2010 liet album drie, ‘The Forbidden Wold’, dik tien jaar op zich wachten. Landberg heeft maar liefst zeven jaar aan dit album gewerkt en gebruikte onder andere de beroemde Abbey Road studio om op te nemen,maar ook in Zweden en Amerika vonden delen van het opnameproces plaats. Mogelijk heeft het zo lang geduurd omdat Landberg een broertje dood heeft aan moderne techniek zoals plugins of ProTools, alles werd analoog opgenomen.

Op zijn eerste album ‘Break The Spell’ werkte Landberg samen met één van de beste bekendste rockzangers Göran Edman (Madison, Yngwie Malmsteen). Op dit album worden de twee herenigd. Op het tweede album werd de zang namelijk verzorgd door Mark Boals (Yngwie Malmsteen). Jazeker, goed gelezen, er is een duidelijke connectie met Yngwie Malmsteen voor wat betreft de zangers die Landberg inhuurt. Muzikaal is er vooral in het gitaarspel een duidelijke invloed van Malmsteen hoorbaar, maar qua uitvoering mag Landberg nog niet eens de schoenen strikken van Malmsteen. Negen nummers telt ‘The Forbidden World’, en natuurlijk ben je benieuwd wat die zeven jaar noeste arbeid hebben opgeleverd? Bitter weinig om je aan te verkneukelen helaas. Van de negen tracks is er eigenlijk maar één die het predicaat voldoende haalt en dat is het instrumentale ‘Ghosts Of Venus’, maar dan heb je al vijf onevenwichtige nummers ondergaan met hier en daar echt rammelend gitaarwerk of vreemde arrangementen. Luister maar eens naar het alle kanten op schietende ‘Russian Roulette’. Vreemd kan soms best lekker zijn, maar hier krijg ik helaas alleen een bittere nasmaak van. Ook Edman heb ik wel eens vocaal beter gehoord, maar voor hem was er ook geen redden aan. Landberg had er beter aan gedaan om de titel ‘The Forbidden World’ te vervangen door ‘The Forbidden Album’. Dan waren we in ieder geval gewaarschuwd geweest. Wel zo netjes.