Het vorige werkje van de Duitse prog metallers Ivory Tower, ‘IV’ dateert alweer uit 2012. Deze band onderscheid zich in het progressive genre door het gebruiken van moderne metalcore-achtige ingrediënten in een wat meer traditioneel melodisch recept, en die kenmerkende stijl is ook op het nieuwe album ‘Stronger’ aanwezig maar dan wel met een nieuwe zanger.

Op het openende ‘The Offer’ worden we middels akoestische gitaren een vrij epische opening ingezogen en hier zijn de invloeden van de oudere Symphony X albums onmiskenbaar. Deze invloeden tekenen op de rest van het album een leeuwendeel van de muziek en dat is zeker geen straf om naar te luisteren. De toegevoegde death vocals en moderne schreeuw-vocals die op een nummer als ‘Loser’ duidelijk naar voren komen zullen altijd een kwestie van smaak blijven, maar persoonlijk vind ik het de muziek zeker een extra laagje geven. Vooral prettig aan dit album is dat geen nummer hetzelfde is, waardoor het album ondanks de pittige speelduur van 70 minuten geen seconde verveelt. ‘End Transmission’ bijvoorbeeld is lekker snel, terwijl ‘In Me’ slepender is en focust op flitsend gitaarwerk. Nieuwe zanger Dirk Meyer staat zeker zijn mannetje in al dit geweld. Hij is natuurlijk geen Russel Allen, maar daar hoef je als vocalist geen minderwaardigheidscomplex aan over te houden. ‘Slave’ gebruikt wat meer synths, waardoor het qua stijl neigt naar de populaire female fronted metalbands van het moment.

Na het akoestische interlude ‘Fight Of The Dragon’ komen we bij de grootstere tweede helft van het album aan. ‘Life Will Fade’ heeft weer die onmiskenbare harde moderne invloeden. De laatste drie nummers zijn de drie langste op het album, en ‘Passing’ opent met een heel sinister karakter, maar slaat daarna om naar een soort Dream Theater op steroïden. ‘The Wolves You’ve Let In’ is een prachtige powerballad. ‘One Day’ sluit het album in stijl af, ook hier weer van die heerlijke gitaarpartijen en smaakvolle koren. Het nummer duurt officieel twaalf minuten, maar heeft zo’n secret ending waardoor er effectief slechts zes van overblijven.

Ivory Tower draait nog niet mee in de top van het prog metal genre, maar heeft wel elementen die de band uniek maken. Fans van progressive metal moeten deze band en dit album dus zeker een kans gunnen!