Het Zweedse Istapp tapt uit het vaatje van Iskald, Dissection en Naglfar. Fjalar (drums, maar ook gitaar en cleane zang) was hier de initiatiefnemer die in 2005 de band oprichtte. Hij schrijft ook nu nog alle muziek en teksten. Het is maar goed ook, kwestie van herkenbaarheid in de melodieuze, maar ijskoude black metal van Istapp, want we merken dat de muzikanten bijna allemaal nieuw zijn sinds de voorganger ‘The Insidious Star’ in 2019 het aarzelende daglicht zag. De eerste vijf jaar hield men het trouwens bij enkele demo’s en singles als testfase, tot in 2010 dan toch het debuutalbum uitkwam, genoemd naar de historische provincie in Zuid Zweden Blekinge. Ook vandaag zijn nog alle teksten in de moedertaal.

‘De zon is zwart’, dat is de vrije vertaling van de albumtitel en de band verfoeit dan ook zonneaanbidders. Zij zwerven doorheen een donkere koude wereld waarin men stevig van start gaat van onder een gletsjer. ‘Under Jökelisen’ heeft een flinke vaart en het wordt er niet minder bitsig om wanneer Gjallar zijn bitsige ruwe black metal zang laat weerklinken. Hij is de nieuwe leadzanger, zodat gitarist Tizheruk nu enkel ritmegitarist is. Want de solo’s op gitaar zijn nu het werk van Aurgelmir. We maken ook al direct kennis met de toon van de cleane zang op dit album. Oprichter Fjalar doet dat op een zeer gewichtige manier, gezwollen en bombastisch welhaast, met gevoel voor het pagan erfgoed. Gjallar geeft hem trouwens meestal een vinnige repliek met zijn knekelzang en dan hebben we de hoofdingrediënten van deze band. Dat gaat van ‘Nifelheim’ naar de stuwende effecten in het ritueel aandoende ‘Grýla’. Dat nummer klinkt het meest verderfelijk. ‘Storm Av Is’ heeft weer een passage met cleane zang die het midden houdt tussen het Duitse Menhir en Vintersorg. Heerlijk! Om maar te zeggen dat er genoeg afwisseling zit naast het stugge harnas van zwartgeblakerde furie. ‘Ragnarök’ is ook fraai aangekleed met uiteraard een licht folkloristische tint, viool van gastmuzikant Martin Björklund en hoge vrouwenzang. Daar staan basische flink doorjagende songs tegenover die kernachtig blijven, tot een ijzige wind de uitsmijter ‘Vinterkrig’ aankondigt om weder te keren in de duistere ijswereld van Istapp. Uitstekend album, prima gemixt door Alboin van de band met de – alweer – toepasselijke naam Eïs. Laat er geen twijfel over bestaan: deze pul bier is ijskoud getapt!