Dag Tuomas! Vorig album ‘Constellation Of The Black Light’ kwam uit in september 2018. Wat is er allemaal gebeurd sinds de release van dat album?
Dan zijn we heel intens beginnen touren. We hebben meer dan 140 concerten gespeeld. Nadat het album uitkwam hebben we twee Europese tournees gedaan, twee in Noord Amerika, eenmaal in Zuid Amerika, een tour in Japan, twee in Finland. We zijn ongelofelijk druk bezig geweest. Het voelde alsof we constant onderweg waren en er niets anders gebeurde dan soundchecks en spelen, in- en uitladen en in de bus slapen.

Was dat niet erg vermoeiend?
Soms wel. Er waren tournees waarvan we dachten om het met een volgend album toch beter te plannen. We deden Noord- en Zuid-Amerika vlak na mekaar en dat was een beetje teveel van het goede. Je zit dan in een andere tijdzone en in Zuid-Amerika zijn de afstanden zo groot dat je meestal moet vliegen van concert naar concert. Dan was er geen mogelijkheid om te slapen. Twee uur na het concert moet je al terug naar een vliegveld om in te checken. We realiseerden ons toen dat we wat teveel hooi op de vork genomen hadden.

En heeft het uiteindelijk wat opgebracht? Zijn de verkoopcijfers gestegen of is de response uit die landen groter geworden?
Ja, we merkten dat in de verkoopcijfers van dat album. Dat was de voornaamste reden dat we zoveel energie hadden om die concerten te doen. Overal waar we kwamen, was het publiek heel enthousiast over ons. We zijn erin geslaagd om de markt in Noord- en Zuid-Amerika voor ons te openen, want het was de eerste keer dat ik – met welke band dan ook – speelde in die contreien. In 2018, toen ‘Constellation Of The Black Light’ uitkwam, kreeg ik voor het eerst de mogelijkheid om in de VS te touren. Ook in Canada. En natuurlijk – wat Zuid-Amerika betreft – was het de eerste keer dat ik al die landen bezocht in dat continent. Dus ja, het laatste album heeft veel deuren voor ons geopend. Niet alleen meer in Europa, maar er ging een heel nieuwe wereld voor ons open.

Dat is goed nieuws! Ik zag dat je zelfs in Dubai opgetreden hebt! Hoe was die ervaring?
Het was interessant. Het is een vreemde stad. Eerlijk gezegd voelde ik me daar als Fin niet echt op mijn plaats. Ik hou er echt veel van om op verschillende plaatsen te komen en nieuwe culturen en mensen te ervaren, maar voor een Fin is dit echt zo warm en anders dat ik er een cultuurschok van kreeg. Het publiek in de zaal was wel herkenbaar. Dat was nou net opmerkelijk. Overal waar je kwam, merkte je het verschil in cultuur, de architectuur en de geschiedenis, maar wanneer je naar de zaal gaat en begint te spelen, is het eenzelfde metalpubliek. Dat is overal ter wereld hetzelfde. Als je begint te spelen, zie je dezelfde vuisten in de lucht, het hoorntjesteken en moshpits. Dat was interessant om mee te maken.

Het nieuwe album heet ‘Wolves Of Karelia’ en heeft dus een duidelijke binding met de plaats waar je geboren bent, Karelië. Wat betekent dit voor jou?
Het zit zo. Ik ben verhuisd uit mijn geboortedorp toen ik 15 was, maar ik schreef al muziek toen ik daar nog woonde. Het is een klein plaatsje te midden van uitgestrekte wouden en veel meren. Het ligt dicht bij de Russische grens. Ik herinner me de verhalen van mijn ouders en grootouders, in zekere zin waren die altijd daar. We waren ons steeds bewust van wat daar gebeurde, ook al was dat niet echt belangrijk toen ik kind was. Maar toen ik ouder werd en meer ging lezen over de onafhankelijkheid en de Tweede Wereldoorlog, ging ik er wel over nadenken. Wij als klein land tegen die grote buur. Natuurlijk is de dag van de onafhankelijkheid nog steeds een belangrijk datum in Finland en die dag komen steeds dezelfde verhalen aan bod. Toen ik de teksten voor dit album schreef was het rond die tijd van het jaar en verzamelde ik verhalen van de overblijfselen van die oorlog. Let wel, het album gaat niet specifiek over de oorlog, al zit er wel veel over dat thema in de teksten. Het thema is de winteroorlog, maar meer op persoonlijk vlak. Bijvoorbeeld, de meest gekende scherpschutter werd geboren in het dorp naast mijn geboortedorp. Hij was enkel maar een boer, geen echte soldaat. Hij was een boer die enkel zijn thuis wou verdedigen. Mijn standpunt op dit album gaat eerder over wat hij gedacht moet hebben. Als je uw eigen thuis hebt, je familie, je zekerheid en plots breekt er een oorlog uit die je niet verwacht had. Dan ben je onvoorbereid en word je weggerukt uit je omgeving naar de frontlinies. Hoe kan je als individu daarmee omgaan en standhouden? Ik heb in de teksten naar een soort evenwicht gestreefd, want ik wou er geen oorlogsalbum van maken, ook al zat ik met dat thema. Ik wou geen Sabaton album maken (grinnikt). Hoe meer ik me bewust werd van de opofferingen van die generatie, hoe meer ik de waarde van mijn thuisstreek ging beseffen. Mijn voorouders eindigden vechtend, zo’n 15 kilometers van mijn vaders boerderij. Het was drie maanden afzien in de winter van 1939/1940. Voor hetzelfde geld was mijn dorp zelfs niet meer Finland geweest. Als de dingen anders gelopen waren, dan had dat stuk van Finland nu misschien in Rusland gelegen. Hoe ouder ik word, hoe meer mijn thuisstreek voor mij betekent en hoe meer ik de opofferingen van de vorige generaties in de oorlog apprecieer.

Je hebt dus heel wat tijd en moeite gespendeerd aan dat thema…
In feite hoefde ik daar niet zoveel onderzoek naar te doen. Zoals ik al zei, schreef ik de teksten rond de onafhankelijkheiddag  – zes december – en zoals altijd wordt er dan in de media meer aandacht aan besteed. Zelfs in de grote kranten kan je dan elke dag wel een ander verhaal lezen over die winteroorlog. Er wordt dan altijd dieper ingegaan op de situatie van een bepaald individu, wat diens herinneringen zijn. Dan gaat het niet over de gevechten en wie er gewonnen of verloren heeft, maar over het verhaal van die mens. Hoe de gewone mens die allemaal ervoer. Ik weet wat mijn voorouders overkomen is, maar dat verhaal wou ik niet brengen. Ik wou tot op zekere hoogte neutraal blijven. Het leek me geen goed idee om mijn familie bij dat thema te betrekken. Finland heeft toen wel wat land verloren aan Rusland, maar de Russen zijn er niet in geslaagd om een echte invasie te doen. We leden wel zware verliezen, maar het was een klein wonder dat we niet ingepalmd zijn. Rusland had een miljoen soldaten en Finland slechts 350.000. Wij hadden 32 tanks, de Russen had er 3000. Dat is ongelofelijk! Het is een raadsel hoe we erin sloegen om onafhankelijk te blijven, maar toch gebeurde dit. Persoonlijk heb ik helemaal niets tegen Rusland. Ik treed daar graag op en hou van de cultuur, maar toch ben ik heel gelukkig om Fin te zijn en geen Rus. De manier waarop zij het land besturen is iets waar ik me niet goed bij zou voelen. Al kent de Europese Unie ook zijn zwakke plekken natuurlijk. Ik heb het altijd vreemd gevonden dat er slechts één hoofdkwartier is dat alle beslissingen neemt voor alle landen.

Mijn eerste impressie als ik naar ‘Wolves Of Karelia’ luister, is dat je vrij veel orkestrale arrangementen gebruikt op dit album. Het blijft wel voornamelijk melo death metal, maar toch…
We hebben dat deze keer inderdaad veel meer gebruikt. We hebben het ook anders aangepakt. Eerder werkte ik samen met een gast van Shade Empire. Hem stuurden we het album toen het af was en hij plaatste de orkestratie daar bovenop. Nu heb ik meer samengewerkt met de geluidstechnicus die ook de orkestratie voor het nieuwe album gedaan heeft. Nu was er meer tijd en gelegenheid om verschillende dingen uit te proberen, terwijl ik de gitaren inspeelde en aan het componeren was in de studio. Zo konden we er langer aan werken en dat wou ik ook, want ik ben geen krak in orkestratie. Ik speel keyboards en piano, maar nu waren er ook blazers en hebben we een grootser resultaat bekomen. Ik bekijk mijn muziek graag als de soundtrack van een film en ik ben heel tevreden over het resultaat, hoe het de songs ondersteund. De geluidstechnicus heeft ook het album opgenomen, vandaar dat we de focus wel op de gitaren gehouden hebben. Het moet de songs ondersteunen, maar niet het belangrijkste aspect worden.

Want dit heeft natuurlijk ook gevolgen voor jullie live shows…
Ja, en ik wil zeker melodieuze death metal blijven maken. Wanneer we teveel orkestratie zouden gebruiken, worden we een band als Nightwish en dat is niet de bedoeling (grinnikt).

De wolf is ook altijd een terugkerend onderwerp in je werk. Hoe kijk je aan tegen het concept wolf?
Dat varieert. De wolf kan veel verschillende dingen symboliseren. In het begin van de band stond de wolf voor die eenzame leider van het woud, van zijn eigen wereldje, maar op dit album vertegenwoordigt het de individuele krijgers van de Karelië streek. De wolf is nooit een gewelddadig dier uit zichzelf, maar hij beschermt wel zijn habitat en familie.

Ja, zij opereren in hordes…
Ja, hetzelfde gebeurde in de tijd van de Tweede Wereldoorlog, waarbij de gewone man krijgers werden als ze gedwongen werden om dat te doen om hun land en familie te beschermen. De mannen werden wolven. Wolven van Karelië.