Justin Roth: Ik kan zeggen dat muziek mijn leven compleet geruïneerd heeft. Ik zou eigenlijk advocaat of astronaut moeten geweest zijn. Maar in plaats daarvan speel ik in een thrash metal band en spreek nu met jou.
Nadat thrash metal in de jaren tachtig een vaste stek in het metal landschap verkreeg, ontstond er de laatste jaren een heuse thrash metal revival. En laat ik direct maar eerlijk zijn, er kwamen best een aantal goede bands bij maar er verscheen ook een overgrote lading aan bagger die aan het daglicht niet was besteed en waar ik eigenlijk een beetje moedeloos van werd. Tot ik het eerste volwaardige debuut van het Amerikaanse War Curse in handen kreeg. Geïnspireerd op de klassiekers maar met een moderne benadering, werd ik compleet omvergeblazen door ‘Eradication’. Gitarist en oprichter Justin Roth ging er gezellig bijzitten voor een gesprek over de band en hun nieuwe album.
Door: Koen de Waele – 10 mei 2019
Op tien mei wordt jullie nieuwe album ‘Eradication’ uitgebracht. Volgens mijn bescheiden mening gaat War Curse met dit album toch wel een belangrijke plaats verwerven in het thrash genre. Jullie zijn het levende bewijs dat thrash nog altijd in leven is en flink rond zich heen slaat. Wat dat het doel van dit album?
We appreciëren dat enorm. We wilden echt wel een boodschap verspreiden met het album. Ik denk dat elk band dat wel wil doen als ze nieuw materiaal schrijven, maar ik voelde het aan dat we iets te bewijzen hadden. Sinds het verschijnen van onze debuut EP ‘Final Days’ hebben we al een beetje de aandacht op ons gevestigd en lieten we een klein spoor achter in de thrash gemeenschap. We hebben echter ook heel wat deuren in het gezicht gekregen en werden we bekeken als een kleine band die nog niet klaar was om samen met de gevestigde orde te spelen. Dus gingen we geobsedeerd te werk voor dit album. We volgden elke stap die nodig was om het te doen slagen. Jammer genoeg wordt metal toch wat geregeerd door een industrie van bureaucraten die niets anders doen als hun geld en inkomsten tellen, en dan met name bands die nog uit het dinosauriër tijdperk komen. Het is echter tijd voor jongere bands die de boel gaan bestormen en al die criticasters die ons beschouwen als tweederangsburgers de mond gaan snoeren. Havok, Warbringer, Suicidal Angels, de lijst van jonge veelbelovende bands is zo groot. Ik hoop echt dat als dit album verschijnt, wij ook op die lijst zullen belanden.
‘Eradication’ is een enorme stap voorwaarts als je het vergelijkt met de voorganger ‘Final Days’ Hoe komt dit?
Niet veel mensen weten het maar ‘Final Days’ was bedoeld als een demo zodat we enkele plaatselijke optredens konden boeken. We hadden geen flauw benul dat iemand buiten ons dorp er ooit zou naar luisteren. Het was dus te gek dat het werd opgevangen door buitenstaanders en dat de pers er ook naar ging luisteren. Ik hou nog steeds van de meeste nummers op dat album, maar eigenlijk waren ze wat samenraapsels. De meeste van de riffs lagen al ergens in een la weg te rotten tot War Curse me de kans gaf om ze terug boven te halen. ‘Eradication’ is een heel ander verhaal. Er werd bijna twee jaar aan geschreven. Elk nummer, elke riff en elk stuk tekst werd met de loep bekeken tot we er tevreden over waren. Om het maar eventjes te vergelijken, ‘Final Days’ werd in drie of vier dagen opgenomen. De opnames van ‘Eradication’ voelden aan als een eeuwigheid. We zijn niet meer dezelfde band van jaren terug. Als muzikanten zijn we enorm gegroeid. En natuurlijk als band, ondanks (of dankzij) enkele bezettingswijzigingen. Ook de diensten van Scott Atkins (Grindstone Studios UK) die we vroegen om het album te mixen en te masteren maken een groot verschil. Op elk gebied overtreft het ‘Final Days’. Zowel per nummer als het hele album.
Een van de meest ingrijpende veranderingen was dat Blaine Gordon de zang overnam van Tarek Puska. Hoe kwam het zover?
Tarek is een fantastische vent en we hebben veel respect voor hem. Hij was een heel belangrijke speler in de ontwikkeling van wat ik beschouw als War Curse 1.0. Edoch zich continue bezighouden met een band was niets voor hem. Hij loopt tegen de vijftig, dus zijn leven verschilt nogal van het mijne en de andere jongens. We hadden plannen voor meer dan honderdvijftig optredens en dat ging niet lukken voor Tarek. Toen het tijd was om een vervanger te vinden, keek ik rond bij mensen in mijn muziek omgeving. Een ervan was Blaine ’s vriendin Elizabeth. We kenden Blaine al maar enkel als gitarist. In het verleden speelden we al eens samen met de band waarbij hij gitaar speelde. Elizabeth vertelde hem over de vacature als zanger en hij stuurde ons een demo. We wisten direct dat hij onze nieuwe zanger moest worden.
De band speelt met twee gitaristen. Jijzelf en Joshua Murphy spelen ongelofelijke riffs. De ene is nog maar voorbij en daar komt de volgende al. Zijn riffs de basis van elk nummer of heeft War Curse een andere manier om het schrijven aan te pakken?
Eerst en vooral, bedankt voor het compliment. Ik ben zeker een riff man. Ik groeide op met gasten als James Hetfield en Ritchie Blackmore en die wisten hoe ze een riff moesten spelen. Ik denk dat de meeste nummers vertrokken vanuit een riff en vanaf dat punt, kan je overal heen. Het is wat typerend dat Murphy en ik riffs spelen op verschillende manieren en een beetje zoeken naar verschillende arrangementen tot we genoeg hebben om er wat met te jammen. Dan komen de drums erbij en uiteraard het gevoel waar we naartoe moeten gaan. Maar ik denk dat elke goed metal nummer start met een stevige riff als basis.
Het valt op dat elk nummer op ‘Eradication’ goed klinkt. Er staat geen enkel vullertje op. Hanteren jullie zelf een strenge kwaliteitscontrole of was er een producer die daarop toe zag of andere mensen van buiten de band?
Alles werd door onszelf gedaan. Op ons niveau heb je nog geen producer. De meeste bands van ons niveau zijn al gelukkig als ze een geluidsman kunnen betalen. We wisten dat vooraleer we naar de studio zouden gaan, alles al ging moeten voorbereid zijn. Er was echt geen tijd of geld om daar nog van alles uit te proberen. Sommige nummers werden vier a vijf keer herschreven omdat we aanvoelden dat er iets aan ontbrak. Een van de moeilijkste dingen voor een muzikant is een stap terug zetten en luisteren naar je muziek zonder een bevooroordeelde mening. Je wordt snel aanhankelijk aan een riff of een stuk van het nummer. Vooral als je het zelf geschreven hebt. Maar het is een noodzaak om zelfbewust te zijn. Zeker als er geen producer aan te pas komt of iemand anders die je vertelt dat je beslissing niet de juiste is. Zelf vraag ik me altijd af of ik tevreden ben met een nummer of als fan geld zou spenderen om het album te kopen. Als het antwoord neen is, dan gaat het niet door.
De lijst van gast optredens op ‘Eradication’ is nogal indrukwekkend. Met Glen Alvelais (Forbidden), Kragen Lum (Heathen, Exodus) en Kyle Thomas (Exorder) hebben jullie echt wel drie iconen erbij. Hoe zijn zij erbij gekomen?
Dat is vooral de verdienste van Jason (VieBrooks – basgitaar). We hadden een aantal nummers waarvan we wisten dat we er iets anders met wilden doen. Jason stelde dan voor om een gast de gitaarsolo te laten inspelen. Hij vroeg het eventjes rond bij enkele leden van zijn andere projecten. Zo kwamen we bij Kragen en Glen terecht die geïnteresseerd waren. We nemen wat dingen die we eerst zelf gingen inspelen en stuurden die door. Kyle’s vocale gastbijdrage kwam erbij op dezelfde manier. Ik nam de vocale stukken op die Kyle later deed tijdens de refreinen en kwam uit bij iets dat klonk zoals David Sanchez van Havok. Murphy vond dat wel grappig en zei dat we David moesten vragen om mee te doen. Dat was het initiële plan. David was bereid het te doen maar we hadden te lang gewacht om hem het nummer door te sturen. Hij was al op stap met zijn band die de support deed voor Anthrax. Rond die tijd was Jason bij Kyle om nog wat materiaal van Exorder af te werken. Hij sprak er hem over en hij stelde toen zelf voor om mee te doen. Nu kan ik me het nummer zelfs niet voorstellen zonder Kyle zijn bijdrage.
Volgens de biografie speelt Jason VieBrooks de bas in op Eradicaton. Maar tijdens de shows komt er een zekere Johnnie Wallace hem vervangen. Hoe komt dat?
Jason heeft met ons al getoerd in het verleden. Dat was eigenlijk de beste tijd van mijn leven, sarcastisch bedoeld. Johnnie kwam in beeld voor de westkust tour en Jason kon die niet meedoen wegens tijdgebrek. Johnnie leerde onze set in enkele dagen. Hij leerde zelfs de laatste nummers in de bus tijdens een rit van Cincinnati naar Seattle. Hij is een uitstekend muzikant. Exorder doet het goed en heeft het de laatste tijd heel erg druk. Jason die deel uitmaakt van Exorder kan niet overal tegelijk zijn. Dat is de reden dat Johnnie hem vervangt. En hij kan heel goed overweg met de rest van de band.
Het is nogal duidelijk dat iconen zoals Testament en Exodus invloed hadden op het geluid van War Curse. Welke invloed had de eerste golf van Amerikaanse thrash metal bands zelf op jou in je jeugd.
Ik kan zeggen dat ze mijn leven compleet geruïneerd hebben. Ik zou eigenlijk advocaat of astronaut moeten geweest zijn. Maar in plaats daarvan speel ik in een thrash metal band en spreek nu met jou hahaha. Maar die bands hebben echt mijn aandacht gegrepen toen ik jong was. Tijdens mijn schooltijd kerfde ik voortdurend de logo’s van Megadeth en Metallica in mijn schoolbanken. Ik was dat rare kind dat naar huis gestuurd werd omdat ik obscene T-shirts van Slayer droeg in groep 6. Mijn ouders waren beiden metalheads in de jaren tachtig. Samen met hun vrienden was dat een vreselijke invloed voor mij hehehe. Ik herinner me mijn kindertijd nog en dat ik moest luisteren naar bands als Overkill en Testament. Dat was stevig spul voor een kind. Het werd er voor eeuwig bij mij ingepompt. In War Curse steken we heel wat invloeden van buiten thrash metal maar het is inderdaad onmogelijke te ontkennen dat we fan zijn van het klassieke Bay Area geluid. Dat zit nu eenmaal in ons DNA.
Toen de Amerikaanse thrash metalbands de scene bestormden, ontstond er ook de Europese tegenhanger met groepen zoals Destruction, Sodom en Kreator. Werden jullie door de Europese variant ook beïnvloed?
We hebben heel wat tijd besteed met het luisteren naar die Duitse bands. Kreator en Exumer zijn bands waar ik uren naar geluisterd heb. Je noemde ons eerder al riff masters maar Ray Mensh en Mille Petrozza zijn riff goden. Ik kan niet echt zeggen welke invloed ze op mij hadden omdat er nogal veel verschil in onze manier van spelen zit. Maar ik hou wel echt van hun muziek. En het is mogelijk dat onze naam komt van een nummer van Kreator.
Zoals je misschien al kunnen merken hebt, ben ik nogal onder de indruk van jullie nieuwe plaat. Hiermee hebben jullie alvast al een goede review. Maar wat schrijven de andere metal magazines die onze fantastische planeet rijk is. Hebben jullie al wat reviews ontvangen en wat zeggen ze over het album?
Dat klinkt fantastisch en we appreciëren dit enorm, maar we nemen reviews eerlijk gezegd met een flinke korrel zout. Er zijn heel wat luierikken onder de journalisten (als je ze zo tenminste kan noemen) die dertig seconden luisteren naar het eerste nummer. Dan zoeken ze je band op via Google en lezen wat andere mensen erover zeggen. Dan slaan ze je rond de oren met een halve review op hun website om lezers te lokken. Aan de andere kant heb je mensen die reviews schrijven en dat tot in het detail. Dan beginnen ze je vragen te stellen waar je zelfs geen antwoord op hebt. We hebben wel naar wat constructieve opmerkingen geluisterd over ons debuut en hetgeen werd besproken als tekortkoming hebben onthouden. Afijn, tot nu toe is de feedback over ‘Eradication’ geweldig. Ik ben er zeker van dat er ook mensen zijn die het album tot het bot zullen afbreken. Dat is nu eenmaal zo maar tot nu toe valt het nog mee. Ik zou wel graag willen dat het me niet interesseert hoe andere mensen erover denken, maar het blijft toch altijd leuk als je weet hoe hard we werken naar optredens toe en dan horen hoe goed het album onthaald wordt.
Een nieuw album betekent natuurlijk een nieuwe tour. En gezien jullie al een bassist hebben voor live optredens, wat zijn de plannen voor de komende maanden. Met wie en wanneer gaan jullie de baan op. Komt Europa ook voor in jullie plannen?
Vanaf mei gaan we de baan op met een andere thrash band Tyrant uit Michigan. Het is een korte headlining tour in de Verenigde Staten die we samen staken om de release van ‘Eradication’ te vieren. Er staat al wat anders in het vooruitzicht later dit jaar maar ik kan daar nog niet echt iets over zeggen. Europa komt ook wel voor in onze plannen. Onze managers en platenlabel zijn Europees en eigenlijk is Europa al een tijdje een doel voor ons. Na toeren in Europa met Exhorder zullen we zien hoe passioneel de Europese fans ons zullen ontvangen. Ik kijk er alvast naar uit om deel uitmaken van die gemeenschap.
Alvast bedankt voor je tijd. Als je nog iets wil zeggen of op een vraag wil antwoorden die ik niet echt gesteld heb, ga je gang.
Wees gewoon vriendelijk voor elkaar.
Check de onderstaande socials voor meer informatie over deze band.