Lords of Metal
Arrow Lords of Metal

The Grand Mal

 

Ryan Cole: “”Nee, we zullen altijd spelen wat we willen spelen en onze integriteit behouden. Als we meer bekendheid vergaren, prima. Zo niet, dan blijven we gewoon rocken zoals we nu doen.”

The Grand Mal bracht recentelijk hun self titled debuutalbum uit. Als een samenwerking tussen leden van Desert Storm en Möther Cörona (R.I.P.) kregen we zware riffs op ons bord, die, voorzien van gelikte, aanstekelijke vocals werden omgevormd tot tien heerlijke tracks. Waar komt deze band ineens vandaan? We vroegen dit, en andere zaken, aan gitarist Ryan Cole.
Bart Meijer Ι 25 oktober 2019

Ik was aangenaam verrast door jullie debuutplaat, ‘The Grand Mal’. Wat deed jullie beslissen de krachten van Desert Storm en Möther Cörona te bundelen?
Hoi Bart. Het idee ontstond een paar jaar geleden toen Möther Cörona opgeheven werd. Dave en Lee vroegen of ik en Elliot zin hadden om een ander project te doen. Op dat moment zat Desert Storm in rustig vaarwater omdat we net klaar waren met de tour voor het ‘Omniscient’ album. We brachten toen, drie jaar geleden, een EP uit voordat we de band in de ijskast zetten. Desert Storm was begonnen met het schrijven en opnemen van ‘Sentinels’ en het tourprogramma werd te druk om nog verder te gaan met The Grand Mal.

We pikten de band afgelopen zomer weer op, alleen zonder Lee en met Rob, de bassist van Möther Cörona. Wat het schrijven betreft had ik aardig wat riffs over die niet langer pasten bij Desert Storm omdat die band in een zwaardere richting aan het bewegen was. Dus die riffs gebruikten we voor deze debuutplaat. Het was eigenlijk logisch dat we deze band vormden omdat we goede vrienden zijn en dezelfde liefde voor muziek hebben!

Wat ik me altijd afvraag is hoe muzikanten lid kunnen zijn van verschillende bands op dezelfde tijd. Hoe moeilijk of makkelijk is het om je aandacht te verspreiden?
Het is eigenlijk erg moeilijk. Balanceren tussen je reguliere baan en twee bands. Gelukkig kan ik tijdens het schrijven van riffs een duidelijk onderscheid maken: de zwaardere, smerigere riffs gebruik ik voor Desert Storm en de meer hardrock-achtige passen beter bij The Grand Mal. Wat eerst als een projectje begon, maar het idee is nu toch wel om deze er als tweede band bij te hebben.

Ik weet dat in de muziekwereld van Bradford iedereen elkaar zo’n beetje kent en elkaars band ook helpt waar nodig. Hoe is deze scene in Oxford?
De Oxford scene is okay, alleen niet zoveel heavy bands als een paar jaar terug. Ik en mijn broer hebben Buried In Smoke Promotions en boeken daarmee redelijk wat coole bands, zoals Orange Goblin, Karma To Burn en Raging Speedhorn. Het is een mooie manier om muzikanten te ontmoeten en om met onze projecten support te zijn voor toffe bands.

Ik denk dat iemands omgeving een grote invloed heeft op mensen. Hoe zou je zeggen dat waar jij bent opgegroeid de manier waarop je naar de wereld en muziek kijkt heeft beïnvloed?
Ja, ik denk dat je wel enigszins gelijk hebt. Ik weet dat Dave en Rob opgroeiden in Didcot (net buiten Oxford) en daar is heel weinig te doen. Voor hen was het luisteren naar oude rock en punkplaten en jammen iets tegen de verveling. Ik en Elliot groeiden op in Oxford en onze vader introduceerde ons aan Black Sabbath en Zeppelin toen we acht jaar oud waren. We speelden ook samen in een band op school, voordat we Desert Storm en The Grand Mal begonnen.

Hoe is The Grand Mal anders dan jullie andere bands?
Met The Grand Mal zijn de nummers simpelere, kalere rocksongs terwijl die van Desert Storm aardig complex zijn en er genres door elkaar gegooid worden: post rock, metal, blues en sludge. Möther Cörona daarentegen was meer jammen en psychedelisch en het is duidelijk dat The Grand Mal invloeden van beide bands heeft. Dat is onvermijdelijk.

The Grand Mal is een interessante naam; ik link het op één of andere manier aan hoe mensen bewegen op de muziek, zoals bijvoorbeeld Barney Greenway van Napalm Death.
Het is nogal een persoonlijk iets. The Grand Mal is de naam van een heftige, epileptische aanval en zowel ik als Elliot hebben beide epilepsie. Ik vind het een gave naam.

Jullie hebben een lekker zwaar, met riffs geladen album weten te maken dat klinkt alsof jullie gewoon je instrumenten hebben opgepakt en zijn gaan spelen. Het klinkt alsof jullie er veel plezier in hadden dit op te nemen. Kun je ons iets vertellen over het schrijven en opnemen van dit album?
We hebben het opgenomen in Woodworm Studios, wat eerst van Fairport Convention was en nu van Stuart Jones (sound engineer). In principe hebben ik, Elliot en Rob alle tracks live opgenomen terwijl Dave een leidraad gaf met zijn stem. Toen we tevreden waren met de prestaties hebben we de nummers echt vastgelegd, waarna ik ze nog “inkleurde” met meer gitaarspel. De gebruikelijke manier van opnemen. Bij een paar van de sessies was Mike Exeter (de engineer van Tony Iommo/Black Sabbath) aanwezig en dat was wel echt zenuwslopend, ha! Maar toen zei hij: “Great fucking riffs man!”, dus ik denk dat het wel okay was. Steve ‘Geezer’ Watkins heeft de boel opgenomen.

Ik ben enorm fan geworden van de stem van Dave. Deze man is duidelijk geboren om in een metalband te zingen, hij heeft zoveel expressie!  Waarom is hij nog niet wereldberoemd?
Ik weet het eigenlijk niet! Hij heeft inderdaad een geweldige stem, dus hopelijk gebeurt het snel!

Wat dat betreft, zijn jullie uit op grote bekendheid? Ik bedoel, zou je ooit compromissen sluiten om een groter publiek te bereiken?
Nee, we zullen altijd spelen wat we willen spelen en onze integriteit behouden. Als we meer bekendheid vergaren, prima. Zo niet, dan blijven we gewoon rocken zoals we nu doen.

Hoe zit het met accenten? Sommige zangers, zoals Fish, hebben een heel dik accent waar je tijdens het zingen niks van terughoort. Hoe hou je die twee dingen apart?
Dave zingt vrij hoog dus ik denk dat het voor hem makkelijk is om de twee gescheiden te houden. Dit is altijd al zijn stijl geweest.

Sommige invloeden van The Grand Mal zijn duidelijk. Ik hoor Sabbath in ‘Black Spiral’ en de intro van ‘Significant’ klinkt erg Zeppelin. Kun je ons iets vertellen over jullie muzikale geschiedenis?
We zijn allemaal groot geworden met Black Sabbath, Led Zeppelin en Deep Purple en zijn toen geleidelijk aan ook naar andere dingen gaan luisteren. Dave en Rob houden erg van punk, zoals Black Flag en Sex Pistols, terwijl ik en Elliot de zwaardere bands meer waarderen, zoals Metallica, Monster Magnet en Soundgarden. Maar niet alleen rock hoor, we luisteren ook naar hip hop, trip hop, ambient, blues en folk. Eigenlijk alles wel!

Zijn er nog bands die je aanraadt?
Desert Storm, Möther Cörona, My Diablo, Boss Keloid, Psychonaut, Conjurer, Sedulus, Tuskar, Trippy Wicked & The Cosmic Children of the Knight, Armed for Apocalypse…

Trouwens, ‘Significant’ is echt een heel goed nummer. Ik denk dat het de spijker op z’n kop slaat als het doel was een geweldig stoner nummer te schrijven. Wanneer weet je of je wel of geen vocalen in een lied wil gebruiken?
Om eerlijk te zijn is dit een heel persoonlijke track voor mij en ik schreef het als een instrumentaal nummer. Ik zal niet uitwijden over waar het over gaat, maar ik had het gevoel dat er geen woorden nodig waren. De rest vond dat prima en wilden het nog steeds op het album hebben. In plaats van zang gebruiken we de mandoline, piano, gitaarharmonieën en een akoestische twaalf-snaren om het geheel op te bouwen.

The Grand Mal omvat meerdere genres en ik weet niet of jullie er op die manier over nadenken, maar in welk hokje zou je deze band plaatsen?
Gewoon een heavy hardrock band denk ik. Zoals je zegt zitten er elementen van veel genres in, dus zwaar en hard zijn goede termen.

‘Burning Truth’ is het meest doom op het album. Het nummer pakt je bij de keel en laat niet meer los. Waar gaat het over?
Dave-O schreef het en hij zegt dat het gaat over eerlijk zijn naar jezelf toe.

Noem eens een aantal van je favoriete Doom acts.
Black Sabbath (als je dat doom kunt noemen!), Crowbar, Eyehategod, Bongripper en Church Of Misery.

‘No Man’s Land’ laat niet veel aan de verbeelding over en ik vraag me af wat jullie mening over drugs en alcohol is. (En is dat een Metallica riff aan het einde?!)
Misschien wel ja! Als het zo is, is dat niet bewust gedaan. Wat alcohol en drugs betreft moet iedereen zelf weten wat hij doet. Iedereen mag zijn leven leiden op de manier die hij zelf gepast vindt. We zijn geen drugs band en ook geen alcoholisten. We houden wel van potje drinken op zijn tijd, maar we zijn er niet van afhankelijk. Dave en Rob blijven helemaal van de drugs af, maar ik en Elliot roken af en toe wel eens een joint.

Al met al is dit album een ware parel. Alles past perfect in elkaar en ik vraag me dan ook af hoe jullie een tweede album gaan maken die hierbij in de buurt komt. Wat zijn de plannen voor de toekomst en wanneer komen jullie naar Nederland?
We willen op tour gaan met deze plaat en dan zullen we uiteindelijk bezig gaan met het schrijven van een vervolg. Aankomend jaar in mei spelen we in Nederland. We touren dan als support van Desert Storm (die tegen die tijd ook een nieuw album hebben!). We zijn op dit moment bezig de tour aan het boeken…hopelijk gooit de Brexit geen roet in het eten!

Bedankt voor het nemen van de tijd om de vragen te beantwoorden!
Dankjewel Bart, ik ben blij dat je het album zo goed vindt. Tot aankomend jaar!

Check de onderstaande socials voor meer informatie over deze band.