Hey Josh, blij je te horen. Er zat heel wat tijd tussen ‘Dormant Heart’ uit 2015 en ‘Cycle Of Suffering’ uit 2020. In 2016 kwam zelfs het bericht dat de band ermee gestopt was. Wat gebeurde er allemaal?
De voornaamste reden was dat ik het muzikaal allemaal zo frustrerend vond. De band was enorm gegroeid en er waren allerhande regeltjes die moesten gevolgd worden. Ik was eigenlijk niet meer gelukkig met de band en met mezelf. In maart 2016 maakte ik er dan een eind aan. Ik wilde een frisse start maken met een nieuwe band. Na een paar maand van schrijven, stuurde ik het resultaat dan naar Nuclear Blast en naar mijn manager. Ze vroegen zich af waarom ik een nieuwe band wilde starten want hetgene ik had geschreven, klonk juist hetzelfde als Sylosis. Ik hou nog steeds van dezelfde muziek maar ik had behoefte naar een nieuw perspectief. Ik wilde Sylosis laten werken en dat op een niveau dat ik me niets van anderen moest aantrekken. Toen ik dat besluit nam, speelde ik al bij Architects als gitarist. Ik voelde me nog niet zover dat ik het met de rest van de band wilde doen en had echt wel tijd nodig om iets anders te doen. Ik was wel al begonnen met nieuwe muziek te schrijven. Er was juist nog de behoefte naar tijd om het op te nemen. Dat nam uiteindelijk enkele jaren in beslag. Idem met het mixen. Nu was het de perfecte tijd om een nieuw album uit te brengen. Architects is eventjes gepauzeerd. De lange pauze in Sylosis was ideaal om terug de passie te vinden en met een nieuwe start te beginnen. Ik ben nog steeds actief in heel wat andere muzikale projecten. Maar er is nu wel een grotere dynamiek. We zijn hongerig naar muziek en om terug met Sylosis te spelen. Het album is meer gefocust en dynamisch. Er wordt erg technisch gespeeld maar het klinkt nog steeds stevig. De nummers zijn rechter voor de raap en korter. Tegenwoordig zijn de sociale media en Netflix steeds belangrijker. Alles is meer instant dus ook onze muziek. Zo blijft het spannend.

Met maar liefst twaalf nummers verspreid over vijftig minuten, is het een rijk gevuld album geworden. Het is duidelijk dat er heel wat inspiratie was.
Ja natuurlijk. We hebben ons helemaal gesmeten.

Toch klinkt ‘Cycle Of Suffering’ eerder als een titel van een death metalband.
Haha. Dat vind ik ook wel een beetje. Dat lijden is een levenszaak die je niet kan vermijden en die je moet aankunnen. Ik was niet gelukkig in 2016 en dacht dat stoppen met Sylosis me gelukkiger zou maken. Ik had er verder niet echt over nagedacht. Vandaar die negatieve spiraal van gevoelens en depressie. Soms heb je een grote verandering in het leven nodig om eruit te breken. Dan kan je bekomen door bepaalde mensen uit je leven te bannen. Te stoppen met drinken of dergelijke ingrijpende zaken te doen.

‘I Sever’ bevat zowat de beste riff die ik het laatste decennium al gehoord heb. Was het een harde noot om te kraken?
De meeste riffs zijn al een tijdje geleden geschreven. Soms komen die er spontaan uit als ik op mijn gitaar aan het spelen ben. Ik beweeg mijn vingers en hij is er. De meeste nummers waren heel snel geschreven. Soms valt alles direct goed op zijn plaats. Er zitten ook heel wat invloeden van Death in. Vooral ten tijde van ‘Human’ en ‘Symbolic’. Ik hou zoveel van de riffs op die twee albums.

Een eerder rare titel is ‘Arms Like A Noose’. Hoe kom je daaraan?
Het is al een tijdje geleden maar ik dacht dat het kwam door een heel rare droom die ik ooit eens heb gehad. Ik was aan het zwemmen in de zee en zag de vier ruiters van de Apocalyps. Het was het einde van de wereld. Ik kreeg dan het overweldigend gevoel om terug te zwemmen naar wal maar het lukte niet. Een echt eigenaardige droom dus. Vandaar de rare titel.

Vanwaar komt de oorsprong van een nieuw Sylosis nummer. Schrijf je enkele ideeën en werk je dan alles uit met de rest van de band.
Neen, alles wordt door mij thuis geschreven. Ik doe zowel de drums als de gitaren en maak daar een demo van. Als dat allemaal klaar is, begin ik aan de zanglijnen en de teksten. Die kunnen dan nog aangepast worden naar het nummer. Ik let nu vooral op mijn zang. Ik startte als gitarist. Dat zingen was eerder een noodzaak. Vooral die riffs waren een obsessie. Ik zit ergens met mijn gitaar en schrijf riffs en refreinen. Soms werk ik aan twintig nummers tegelijk. Twee riffs voor een nummer en dan komt al het volgende nummer. Zo wordt langzaam aan alles opgebouwd.

Met ‘I Sever’ en ‘Calcified’ werden ook al twee video’s uitgebracht. Die laatste is nogal kunstvol maar bevat een heel donker einde.
Regisseur Matt Mahurin die ook al werk voor Behemoth deed, schreef het scenario. We hielden van zijn vorig werk. Ik wilde iets donkers en sinister. Maar nu heb ik wel wat spijt van het einde. Ik las enkele reacties op de video op YouTube. Er was iemand die het een goed nummer vond maar het einde nogal erg vond. Een van zijn beste vrienden had zich verhangen en het nummer wekte nogal negatieve en verdrietige gevoelens bij hem op. Ik vond dat wel erg. Je ziet zo een zaken in films en probeert die ook uit te drukken. Maar zo een gevoel wil ik niet meer opwekken dus in de toekomst ga je dat niet meer zien. Geen kwaad woord echter over de regisseur want ik wilde het zelf. Maar de interpretaties zijn niet echt zo goed.

Dan is er ook nog eens de video over het maken van ‘Cycle Of Suffering’. Daar wordt bij je thuis gefilmd. Je was duidelijk fan van Sepultura en Metallica.
Ik ben nog steeds een hevige fan hoor. Vooral van hun ouder werk. Ze hebben zoveel goede albums die me inspireerden. ‘Arise’ en ‘And Justice For All’ zijn mijn twee favorieten. Ze vormden een heel grote inspiratie voor Sylosis. Metallica en James Hetfield heb ik zelfs ooit al eens ontmoet. De avond juist voor de optredens van het Soundwave Festival in Australië, was er een grote barbecue voor enkel de bandleden. De roadcrew en andere entourage waren niet welkom. James en de rest wandelden er rond en zo raakte ik met hem aan de praat. Met Cavalera Conspiracy heb ik al eens getoerd. Zo ken ik Max en Igor al.

Jullie zitten nog steeds bij Nuclear Blast. Hoe reageerden ze op het nieuws dat je met een nieuw album ging komen?
Ze waren heel enthousiast. Ze begrepen dat we eventjes hadden stilgezeten. Maar op geen enkel ogenblik vielen ze ons lastig met de vraag naar een nieuw album. Ideaal dus.

De muziekstijl die jullie spelen is niet zo gemakkelijk en vereist heel wat vaardigheden. Hoeveel uur oefen jij nog op je gitaar?
Niet echt veel meer. Soms op toer als ik me verveel en de tijd wat wil doden. Ik schrijf vooral op mijn gitaar en speel dan ook. Dus echt puur oefenen moet ik niet meer doen. Enkel voor de zang. We speelden enkele dagen geleden onze eerste show in Londen en het was vier jaar geleden dat ik nog eens zolang moeten zingen heb. Zang –en ademoefeningen waren wel een noodzaak.

Je speelt ook nog eens gitaar in Architects. Is het niet te moeilijk om eerst in het keurslijf van Architects te zitten en dan over te schakelen naar Sylosis waar jij je helemaal in kan smijten?
Niet echt. Bij Architects schrijf ik samen met drummer Dan Searle alle muziek. Ik kan me dus nog zeker gooien in het creatieve proces. Het mag dan wel niet mijn band zijn, ik hou nog steeds van heel wat verschillende muziekgenres. Dat is gezond voor mij. Ik hou enorm veel van thrash waar ik met opgroeide. Maar ook bands zoals Nine Inch Nails en die industrial bands. Niet de dansmuziek maar die dark dance electronische stijl. Als ik teveel tijd aan een band spendeer, mis ik de andere bands te erg. Ik moet er enthousiast bij blijven. Soms heb ik al eens behoefte aan een pauze bij een bepaalde band.

Je bent ook een bekende naam in de master guitar world. Geef je nog steeds gitaarles?
Neen, die tijd is voorbij. Ik kan het me financieel permitteren, maar ik geef nog wel voorstellingen voor ESP gitaren. Enkele nummers spelen en mensen kunnen me dan vragen stellen.

Een paar weken terug is de scheiding tussen Groot-Brittannië en de EU officieel voltrokken. Veranderd dat veel voor Britse bands die hier komen toeren?
Ik weet er niet zoveel van af hoe het juist werkt of welke invloed het heeft. Ik heb er wel al wat van gelezen op het internet. Persoonlijk kan ik het niet zeggen. Sylosis en Architects zijn succesvol genoeg om geld in het laatje te brengen en er bestaat nog zoiets als toermanagers. Maar voor kleinere bands kan het wel moeilijker worden. Ik en iedereen die ik ken vinden de Brexit wel een negatieve zaak.

Kunnen we jullie nog verwachten in Europa komende zomer?
Er zijn voorlopig twee festivals geboekt die ik mag verkondigen. Dat is er een in Portugal en in het UK. Voor de rest van Europa wordt nog volop onderhandeld en daar kan ik jammer genoeg nog niets over zeggen.

Alleszins bedankt voor je tijd. Als je nog een boodschap wil verkondigen aan onze lezers, ga je gang.
Ik wil iedereen bedanken om zo geduldig te wachten. Het duurde vijf jaar om een nieuw album uit te brengen. Het volgende zal zolang niet duren.