Hoi Derrick, ik tref je op het moment dat Sepultura twee concerten gaat spelen in Brazilië, dus ik veronderstel dat je daar nu al bent…
Inderdaad. Ik ben nu in Sao Paulo en we gaan morgen spelen en ook een concert op zondag (21 & 22 december 2019 – Vera). Het is in het noordoosten van Brazilië, heel warm! We zitten dicht bij de evenaar, weet je wel. Deze tijd van het jaar is dat het tegenovergestelde van Europa, het is hier heel heet. En dat gaat er niet beter op worden.

In Australië is het nu zelfs warmer.
Dat is zo, heel gek. De temperaturen stijgen maar steeds op onze planeet. Dat is echt angstaanjagend. Het is moeilijk om in zo’n omgeving te leven, te overleven zou ik zelfs zeggen. Hopelijk kan de mensheid nog iets bijdragen aan een ommekeer, maar we kunnen mogelijk al een grens overschreden hebben. Er is dan geen weg terug.

Mijn eerste indruk van het nieuwe album is dat het heel divers is. Het gaat van start met enkele kopstoten die echt binnenkomen, maar jullie deinzen er niet voor terug om verderop ook eerder experimenteel uit de hoek te komen.
Dat is iets waar we over nagedacht hebben vooraleer we de muziek geschreven hebben. Het album heeft vier segmenten. Het begint heel agressief, waarbij we de elementen en essentie van Sepultura tonen. Thrash heeft immers altijd voorop gestaan bij ons, dat is onze stijl. We denken aan dit album als twee grote plakken. Wanneer je dit spreidt over vinyl, dan krijg je vier verschillende stijlen per plaatkant. Kant 1 is agressief, kant 2 heeft eerder een ritmische tribal sound, Kant 3 is eerder experimenteel en instrumentaal en de vierde kant eerder melodieus. We hebben daar wel degelijk over nagedacht. We wisten ook niet wat er nu uit de pen zou vloeien, maar we wilden de mensen echt uitnodigen op een muzikale reis doorheen verschillende facetten van ons geluid. We wilden de songs ‘bigger than life’ laten klinken, heel episch. De onderwerpen waar we over schrijven zijn heel echt en diep. We wilden de sound telkens overeen laten komen met wat we in de teksten naar voren brengen. Samen zou dit welhaast een visueel, cinematische belevenis moeten bieden. We wilden deze ervaring over het hele album uitsmeren van in het begin tot op het einde.

Het boek ‘Quadrivium’ van John North zou een grote inspiratiebron geweest zijn. Kan je daar iets meer over vertellen?
Dat slaat terug op onze gitarist Andreas Kisser. Hij was aan het lezen over het belang van cijfers en de betekenis van cijfers. Vier is een erg belangrijk getal en dat begonnen we op onszelf te reflecteren. Er zijn vier leden in de band, het is een erg belangrijk getal waarbij speciale gebeurtenissen plaatsvinden. We dachten dan ook aan ons als een band, hoezeer er magische dingen gebeuren als we samen in de studio zijn of op een podium staan. Dat gaat trouwens ook goed samen met de titel ‘Quadra’ want dat is Portugees voor ‘sport court’, een sportveld waarop een spel gespeeld wordt. Er zijn ook vier zijden aan ‘quadra’ en binnenin dat veld zijn er wetten waaraan je gehoorzaamt. Je volgt altijd de regels van het spel. Misschien voel je verzet tegen die regels en wetten binnen het kader waarin je geboren bent. Er zijn veel manieren om daar een uitleg aan te geven. We hebben ook de vier seizoenen en de vier ruiters van de Apocalyps. De numeriek van vier is eindeloos.

Wat is uw favoriete seizoen?
De herfst. Als de bladeren beginnen te vallen voel ik me goed. Ik groeide op in Cleveland, Ohio en daar had je prachtige kleuren en geuren in de herfst. Het gevoel om over dat bladerdek te lopen was altijd erg mooi voor mij.

Je hebt toch een tijdje in Brazilië gewoond, maar bent nu teruggekeerd naar de VS. Waarom?
Ik heb twintig jaar in Brazilië gewoond en ik begon toch wel mijn familie en vrienden te missen. Ik word er niet jonger op, dus wou ik dichter bij hen wonen. Bovendien hou ik wel van veranderingen. Ik ben er altijd op uit om nieuwe dingen uit te proberen. In de VS heb ik veel mogelijkheden om verschillende dingen uit te proberen. En dat gaat goed.

Maar Cleveland is toch wel ver weg van LA waar je nu woont. Hoe kwam je daar terecht?
Ik was voorheen nog nooit in LA geweest. Ik ben daar beland mede door vrienden die vanuit New York naar LA verhuisd waren. Het is er warm, de zon schijnt altijd, dichtbij het strand, en dat vind ik wel belangrijk. Ik wil geen lange winters overleven met veel koude en miserie (lacht). Het is een heel andere situatie voor mij en ik hou er veel van om in LA te wonen.

In oktober was je in Europa voor enige masterclasses?
Dat wou ik wel eens proberen. Ik had dat nog nooit gedaan en ik heb ook nog nooit iemand tegengekomen die zoiets gedaan had. Het achterliggende idee was om te vertellen hoe ik ertoe gekomen ben om te gaan zingen, hoe ik mijn stem verzorg, de technieken om in een studio te zingen. Ik wou de mensen een idee geven hoe we onze songs schrijven, van demoversie tot het uiteindelijke studioresultaat. Er zijn heel wat vragen die mensen hebben als ze een band starten of willen gaan zingen of meer willen weten over de businesskant. Ik wil de mensen gewoon in contact brengen met elkaar en verenigen in die materie. Zo krijgen ze mogelijk een beter idee over hoe het is om al jaren mee te draaien in de business. Over wat me drijft om telkens door te gaan in deze business, zodat ze zich ook kunnen handhaven in dit wereldje.

Waarom doe je dat in Europa en niet in je eigen land de VS?
Volgens mij zijn de mensen veel meer ruimdenkend in Europa, zeker als het op kunst aankomt. Bovendien was ik al twintig jaar niet meer in de VS geweest, dus was ik een beetje vreemd met hoe het daar nu allemaal aan toe gaat. Daar moest ik me terug vertrouwd mee maken. Naar Europa daarentegen, ben ik altijd blijven komen, zowel op tournee met Sepultura als privé, minstens tweemaal per jaar. Dus heb ik een betere connectie met Europa dan met de VS. En nogmaals, ik denk dat dit een veel betere voedingsbodem in Europa heeft. In de VS zijn erg veel educatieve programma’s over muziek en kunst op school afgeschaft. Het is er moeilijker geworden om een band te beginnen, edoch niet onmogelijk. Ik geloof in de toekomst en dat ik meer kan doen nu ik er ook daadwerkelijk woon. Dus volgend jaar hoop ik ook daar een soortgelijke tour op te zetten. Het is nog steeds een land waar veel mogelijk is en veel gebeurt, maar toch zou ik hen aanraden om een beetje ‘outside of the box’ te denken. Een beetje dynamiek kan geen kwaad. Dikwijls worden dingen er gewoon een trend. Mensen worden alleen daaraan blootgesteld, nog maar eens en nog maar eens, zodat het heel repetitief en zelfs pathetisch wordt. Ikzelf wil alles exploreren: Europa, de VS, Zuid Amerika. Ik wil een open geest houden voor al die verschillende plaatsen.

Dat is waarom je hoogstwaarschijnlijk zelfs een poos in Amsterdam gewoond hebt, dat herinner ik me nog uit eerdere interviews.
(lacht) O ja, daar heb ik goede herinneringen aan. De timing was toen perfect voor mij. Ik was gek op experimenteren en genoot van alles wat ik daar kon beleven. Ik mis het nog steeds, vele dingen van toen. Nu vind ik het een beetje te druk worden in Amsterdam, maar Nederland, daar houd ik echt heel veel van en ik beleef er altijd plezier aan om er terug heen te gaan.