Laten we meteen terzake komen: het komt wel vaker voor dat muzikanten zich voor songs of albums laten inspireren door boeken, maar jullie nieuwe album, ‘Muladona’ gaat nog wel een flinke stap verder. Je zou haast kunnen stellen dat het album het boek is. Het gaat hier immers niet om een simpele interpretatie van een literaire klassieker, maar de songteksten lijken vrijwel rechtstreeks uit het boek te komen (dat is niet helemaal zo, maar dat zou je niet zeggen). Het gaat bovendien om een modern werk en de auteur, Eric Stener Carlson, was zelf nauw betrokken bij de totstandkoming van het album. Wow… Hoe is dat gebeurd?
Nadat we het boek gelezen hadden, waren we het met elkaar eens dat ‘Muladona’ de perfecte basis voor ons nieuwe album was. Toen we er nog wat dieper in doken, ontdekten we dat Eric in Geneve woont, net als wij. Wat een toeval! We namen contact op en bespraken de songs die we aan het schrijven waren en onze ideeën over hoe zij de verschillende verhaallijnen van het boek weerspiegelen. Het was erg interessant om Eric te horen praten over zijn schrijfproces, de inspiratie voor het boek en al de thema’s die hij wilde laten langskomen. ‘Muladona’ heeft een sterk historische inslag die bepalend is voor de sfeer van het verhaal.

Aangezien het boek zo belangrijk is voor het album, zou het fijn zijn als je kort de inhoud zou kunnen weergeven zodat onze lezers een beeld krijgen van die onderliggende thematiek.
Het verhaal speelt zich af in een klein, afgezonderd stadje in Texas, aan het einde van de Eerste Wereldoorlog. Het stadje is getroffen door de Spaanse griep, de huizen zijn dichtgetimmerd, in quarantaine. Een verzwakte jongen (die vanwege allerlei redenen is achtergelaten door zijn familie) wordt gedurende 7 nachten bezocht door de Muladona, de muilezel van de duivel, die hem angstaanjagende verhalen vertelt om zijn ziel te vernietigen. Volgens oude Catalaanse legendes is de Muladona een vrouw die transformeert in de muilezel van de duivel. De jongen heeft zeven nachten om uit te vinden wie van zijn familieleden in dit duivelse schepsel is veranderd en hem naar de hel wil meevoeren. Als hij hierin slaagt, laat het wezen hem met rust. Als hij faalt, wordt hij meegenomen.

Eric Stener Carlson is zelf te horen op het album. Hij heeft een en ander ingesproken. Heeft hij daarnaast nog meer bijgedragen? Ik kan mij voorstellen dat hij de best mogelijke adviseur is als het gaat om het samenspel tussen muziek en teksten.

Zeker. Eric heeft met ons aan de songteksten gewerkt. Wij wilden alle songs en bijbehorende verhalen in onze eigen woorden vertellen en Eric’s adviezen hebben ertoe bijgedragen dat we goed begrepen wat hij zelf in het originele boek wilde vertellen.

Dat klinkt als een prachtige samenwerking! Kon hij ook overweg met jullie, nogal extreme, muziek? Is hij een metalhead?
Onze samenwerking leidde ertoe dat hij heavy muziek ontdekte. Het was helemaal nieuw voor hem, dus hij was absoluut niet gewend aan een dergelijke sound. Afgaande op de opnamesessies met hem, leek hij echter wel het gevoel te hebben, net als wij zelf, dat de twee werelden heel goed samengaan. Eric is dus zeker geen metalhead, maar hij heeft een artistieke, open houding en had zeker door hoe onze gewelddadige sound kon samengaan met zijn eigen narratieve universum.

Even een heel praktische vraag tussendoor: is het haalbaar om die enorme lappen tekst te onthouden voor live shows? Ik zie jullie nou niet meteen a la Rob Halford met een autocue werken…
Gelukkig is onze zanger Yonni nog jong genoeg om alle teksten te onthouden. We kunnen het er nog een keer over hebben wanneer hij net zo oud is als Rob Halford…

Laten we het over de muziek hebben. ‘Creon’ is waarschijnlijk jullie meest uitgebalanceerde album, met een behoorlijk evenredige verdeling tussen black en doom metal. ‘Muladona’ is veel woester en chaotischer (en dat is fijn!). Het album doet me erg aan de meedogenloze blasts op ‘Vilagvege’ denken. Hoe bepalen jullie eigenlijk welke kant een album op gaat?
Na onze tour voor ‘Creon’ hadden we het nodig om weer eens iets heftigers te schrijven. We waren eigenlijk wel een beetje klaar met het spelen van zulke lange songs als op dat album en vonden het tijd voor een meer nerveuze sound en songs die niet langer dan 5-6 minuten duren. Snel daarna ontdekten we het boek ‘Muladona’ en dat paste perfect bij de sfeer die we voor ons zagen voor de songs die we aan het schrijven waren. Het verhaal kent veel hevige emoties, zoals angst, verdriet, haat, liefde en woede. Die constante spanning tussen de verschillende stemmingen gaf richting aan ons schrijfproces.

Ook qua productie is ‘Muladona’ een flinke aanval op de zintuigen. Het lijkt wel alsof jullie ontzettend veel compressie hebben gebruikt. Normaal word ik niet heel blij van brickwallen tot je een ons weegt, maar hier werkt het ontzettend goed, want het dient een doel: een overdaad aan informatie. Althans, dat is mijn vermoeden. Klopt dat ook?
We zijn erg blij met de productie en de mix. Het is zeker waar dat de totale sound heel erg dominant aanwezig is, maar ik vind ook dat er een goede balans is tussen de verschillende delen van het verhaal. Het album volgt het ritme van het boek. De openingstrack ‘This Is How I Came To Associate Drowning With Tenderness’ is bijvoorbeeld een heel traag dronenummer dat past bij de trage, groezelige sfeer van het eerste verhaal dat de Muladona aan de jongen vertelt tijdens het eerste nachtelijke bezoek..

Op jullie Bandcamp-pagina las ik dat het hele album live is opgenomen. Hoe doen jullie dat? Ik neem aan dat er van tevoren flink moest worden gerepeteerd.
De plaat is inderdaad live opgenomen. We werken al sinds ‘Heliogabalus op deze wijze. Het vergt veel voorbereiding maar uiteindelijk bespaart het ons veel dure studiotijd. Voor ‘Creon’ hoefden we slechts 3 dagen te boeken in The Blend Studio, een prachtige studio midden in een wijngaard. We hebben het hele album in die korte tijdspanne opgenomen.

Ik neem aan dat jullie met voorbereiding vooral bedoelen dat de songs door een door moeten zijn ingestudeerd, blaren of niet. Betekent zo’n korte tijd in de studio niet dat er immense druk is om dan optimaal te presenteren? Stel, je hebt een slechte dag. Wat dan? En hoe gebruik je die dagen? Wordt er vooral veel tijd besteed aan het vinden van de juiste sound, om daarna alles in een paar takes op te nemen, of worden er meer takes gedaan om daar dan het beste materiaal uit te kiezen?
Wat ons betreft is er geen betere voorbereiding dan het album live spelen. We hebben het album gedurende een 10-daagse tour door Europa elke show van voor tot achter gespeeld en zijn een paar dagen later meteen de studio in gedoken. Door de plaat steeds opnieuw live te spelen ontwikkel je de reflexen, het spiergeheugen en het uithoudingsvermogen. Bovendien speel je live eigenlijk altijd onder veel minder prettige omstandigheden dan in je eigen oefenkelder en dat maakt dat je steeds beter wordt. In het beste geval duik je na zo’n tour de studio in en voel je je in zo’n comfortabele omgeving qua techniek beter voorbereid dan anders.

Drums, bas en gitaren zijn tegelijkertijd opgenomen. We spelen het nummer; soms doen we dat in delen, die we vervolgens in postproductie samenvoegen. Als we er tevreden mee zijn, gaan we door naar het volgende nummer. Zo niet, dan doen we nog een poging. Daarna nemen we de vocalen en aanvullende instrumenten, zoals synths en samples, apart op. We doen normaliter zo’n 2-3 songs per dag, dus per song hebben we zo’n halve dag nodig. Eerlijk gezegd moet je gewoon vooral goed weten wat je doet. Dan lukt het wel. De stem van Eric hebben we later opgenomen, na alle editing.

De sound verdient een compliment. Het valt niet mee om een goede balans te vinden tussen een schelle black metalsound en de krachtige lage tonen van jullie doomy elementen, maar het lukt Rorcal iedere keer weer om precies dat voor elkaar te krijgen. Hoe doen jullie dat? Hebben jullie daar geheime trucjes of bepaalde apparatuur voor?
Dank je wel! Volgens mij zijn onze gitaarversterkers erg belangrijk voor onze sound. Het type is Badcat Hot Cat 30w. Daarnaast hebben we het geluk dat we voor onze platen samenwerken met een zeer getalenteerde producer, Raphael Bovey, van My Room Studio. Hij weet altijd precies de sound te vinden die we zoeken op onze albums. Eerder heeft hij al de mixes van ‘Heliogabalus’ en ‘Vilagvège’ voor zijn rekening genomen.

Slechts 30 watt? Dat is best bescheiden. Sommige mensen lijken ervan overtuigd dat je voor metal een zo groot mogelije versterker moet hebben, maar het lijkt alsof jullie het daar niet mee eens zijn. Werkt het live ook met deze versterkers?
We spelen al een jaar of twaalf met deze versterkers. Ze mogen dan wel niet zo’n gigantisch vermogen hebben, maar de sound is enorm. Voor live shows hebben ze meer dan genoeg power.

Ik was nogal verrast toen ik zag dat dit jullie eerste plaat op Hummus Records is. Rorcal en dat label lijken zo goed bij elkaar te passen dat ik er eigenlijk al van uitging dat jullie langer samenwerkten. Gaan we jullie dus samen nog mooie dingen zien doen in de toekomst?
Voor ons is het een logische voortzetting van onze vriendschap. We kennen Jona Nido al meer dan tien jaar en we zijn altijd nauw betrokken geweest bij ieders muzikale projecten. Het is geweldig om met Hummus te kunnen samenwerken en hopelijk gaan we dan ook op deze manier verder.

Ik zie de nodige live shows gepland staan, maar tot nu toe lijkt dat vooral beperkt tot Zwitserland, Duitsland en Oostenrijk. Mogen we binnenkort een meer uitgebreide tour van Rorcal verwachten? Ik heb erg goede herinneringen aan jullie show op Soulcrusher een paar jaar geleden, dus dat smaakt naar meer.
In april gaan we weer touren en we zullen dan het Roadburn festival in Tilburg aandoen. Daarnaast zijn er plannen om in Frankrijk, Tsjechië, Scandinavië en aan de andere kant van de oceaan te spelen. Het klopt inderdaad dat we vooral in naburige landen spelen, aangezien we dat in de weekenden kunnen doen. We moeten immers ook gewoon werken. Wanneer we een langere tour plannen, proberen we zoveel mogelijk landen aan te doen. Ook wij hebben goede herinneringen aan Soulcrusher. Het was heel fijn om daar te zijn, met zulke vriendelijke en professionele mensen. We hebben alweer de nodige emails verstuurd en hopen dan ook deel uit de maken van de line-up van de volgende editie.

De Zwitserse scene lijkt klein, maar interessant: niet teveel na-apers, maar een aantal erg originele bands. Althans, vanaf een afstandje lijkt dat zo. Klopt dat een beetje?
Helemaal mee eens. Er is een erg interessante underground scene met bands met heel diverse achtergronden. Volgens mij heeft Hummus Records hierin de laatste jaren een belangrijke rol gespeeld door bands van uiteenlopende genres te promoten.

Hebben jullie alweer nieuwe plannen?
Voor nu ligt onze focus op ‘Muladona’. In april gaan we op tour en in 2021 hopen we de oceaan over te steken voor een aantal shows.

Bedankt voor het interview. Uiteraard is het laatste woord aan jullie.
We willen Arrow Lords Of Metal bedanken voor de support. Ook willen we alle mensen die ons door de jaren heen gesteund hebben, graag bedanken. Vanuit persoonlijk oogpunt is dat het meest belangrijke album dat we gemaakt hebben. Het betekent dan ook erg veel voor ons dat we deze muziek met mensen over de hele wereld kunnen delen. Bedankt, en we zien elkaar op tour!