Hallo Timo. Blij je te spreken. Hoe gaat het?
Heel goed. Het is wel al een lange dag geweest want ik heb al anderhalf uur interview achter de rug. Ik ben dus helemaal ingewerkt.

Jullie debuut ‘The Sun And The Cold’ was een heel aangenaam album om te beluisteren en klonk zelfs impressionant. Het duurde maar liefst drie jaar eer het klaar was.
We hebben er zelfs langer als drie jaar aan gewerkt. Ervoor speelde elk bandlid nog bij andere bands en had het zo nogal druk. Ik begon ergens in 2016 eraan te schrijven. De rest begon in 2016 – 2017. Pas dan besloten we om alle resultaten samen te leggen, te combineren en een band te vormen. In het begin hebben we er wel onze tijd voor genomen. Alle verschillende stukken moesten samen passen als een geheel. Er bestaan heel wat albums met toffe nummers op. Maar die zijn niet altijd van hetzelfde concept. Dat concept is iets heel belangrijks bij ons. Aan heel wat nummers werd een lange tijd gewerkt, om ze dan terug in de kast te leggen en even later dan terug aan verder te werken. Dit tot alles perfect klonk.

Als je naar de EP’s ‘The Void’ en ‘Cover Me In Darkness’ luistert, klinken jullie op het debuutalbum heel wat steviger. Was dat een natuurlijke evolutie in het schrijfproces?
Ikzelf zou het zo niet noemen maar jij bent niet de eerste die dat zegt. Er moet dus wel iets van waar zijn. De covers zijn natuurlijk maar covers maar wel gebracht in onze stijl. De EP ‘The Void’ en het album passen qua stijl meer bij elkaar. Eerst gingen de nummers van de EP ook op het album staan maar toen we tekenden Nuclear Blast bleek de release datum wat langer te duren als we verwacht hadden. Vandaar dat de EP werd uitgebracht om er niet te veel tijd over te laten gaan. Voor het debuut echter moesten we terug drie nieuwe nummers schrijven. Uiteindelijk werden dat er vier, maar er staan ook heel wat kalmere nummers op ons debuut.

Volgen jullie een soort van concept op het album?
Nog beter zelfs. Er zit een concept achter heel de band. Het gaat een beetje om onze naam Oceans. Het belangrijkste in alles is het contrast in de muziek, de teksten en de video’s. Er zijn heel wat tegengestelde dingen in zoals wanhoop en hoop, licht en duisternis. Ik heb nu het idee van de kalme oceaan in mijn hoofd, maar die kan ook heel fel tekeergaan. Bij een storm zijn de golven soms zo hoog als bergen die alles op hun weg verbrijzelen. Dan heerst er duisternis en wanhoop. Maar na die storm komt de zon uit en zie je die zilveren lijn aan de horizon. Dat is de lijn van hoop. En die boodschap staat achter alles. We combineren vooral droefheid en agressie. Dat kan nogal hevig overkomen. Maar het blijft belangrijk dat we eindigen met een positieve boodschap. Mensen laten weten dat er altijd hoop is en ze nooit alleen zijn. Het is belangrijk om te leven en geaccepteerd te worden. Het is niet zo dat we via Oceans een band zijn die de milieuproblematiek tracht aan te kaarten. Hoewel er in onze teksten wel enkele regels zijn over onze planeet en hoe we die verkloten, maar dat blijft een heel beperkt deel.

Death metal combineren met post metal en nu metal is niet iets dat je regelmatig tegenkomt. Het resultaat is echter uitstekend. Hoe zijn jullie op dat idee gekomen?
Het is nu eenmaal gebeurd (lacht). We zijn een band met vier leden die allemaal andere muzieksmaken hebben. Zowel metal als niet metal. Ik groeide op met de nu metal uit de jaren negentig. Ik hou van dat rauwe en emotionele erin, minder over techniek en wie het snelst kan shredden. Die emoties wil ik vooral in muziek overbrengen. Onze drummer is fan van prog en technische death metal, naast deathcore en hiphop. De andere twee leden zoeken het eerder bij postmetal en postrock. Het zijn juist die vier zaken die voor de mix zorgen.

‘We Are The Storm’ is een van de krachtigste nummers die ik dit jaar al gehoord heb. Is het volgens jou het beste nummer van het album?
Ik denk dat het wat afhangt van stemming waarin ik verkeer. Het is wel een moeilijk vraag. Ik vind ‘Dark’ mijn favoriet. Dat geeft me het gevoel alsof ik verpletterd word door een bulldozer terwijl ik tegelijkertijd ook die bulldozer bestuur. Stoom aflaten in het begin maar halverwege begint het wat melodieuzer te worden. Zo beginnen we het liefst met een nummer. Wat popmelodie in het begin die dan halverwege stopt en overgaat naar hevige metal die alles stukmaakt op zijn weg. Of een immens deathcore nummer met heel lage grunt. Die afwisseling en mensen op het verkeerde pad brengen is iets waar we van houden.

‘Water Rising’ is een nummer dat heel anders klinkt als de rest. Het oogt heel wat donkerder.
Het is een van onze oudste nummers. Ik vermoed dat we toen nog niet echt wisten waar we naartoe wilden gaan. Ik durf ook zeggen dat het wat werd beïnvloed door Marilyn Manson. Als tiener luisterde ik geregeld naar hem en de rest is ook wel fan.

De bandnaam werd pas gekozen in 2018. Waren al de leden: jijzelf, Patrick Zarske (gitaar), Thomas Winkelmann (bas) en J.F. Grill (drums) er al van in het begin bij?
Ja hoor. Het waren Patrick, Thomas en ik die de band opgericht hebben. We hadden juist nog geen naam en geen drummer. Ik ben dan op zoek gegaan. Het duurde wel eventjes want goede drummers zijn moeilijk te vinden. Uiteindelijk kwam J.F. er dan bij en vanaf dan begon het snel vooruit te gaan.

Drie van jullie zijn Duits en jullie drummer is een Oostenrijker. Hoe gaat het dan?
Ik woon ook al een jaar of vijf in Wenen. Dus twee leden komen uit Wenen. Thomas woont in Berlijn en Patrick in Noord-Beieren. De afstanden waren al een probleem van bij het begin, maar het werkt wel. Iedereen schrijft van thuis uit. Ik begon ook met alles van bij mij thuis te schrijven en stuurde dan de files rond. De rest geeft er hun bijdrage en stuurt het dan ook rond. Ik kan meestal wel wat repeteren met Grill in Wenen. Thomas springt op het vliegtuig en gaat dan naar Berlijn of Wenen. Juist voor elke toer of grote shows komen we nog samen. Lekker naar het platteland in Beieren om er wat te oefenen.

Ben jij verantwoordelijk voor zowel het grunten als de cleane zang?
Ja, alles komt van mij. Twintig jaar lang heb ik niets anders gedaan als geschreeuwd en gegrunt. In 2017 startte ik dan met experimenteren met mijn clean zang. Het was in het begin nogal moeilijk en ik moest nog veel oefenen en leren. Ook mijn stem opwarmen en achteraf een cool down doen. Maar nu gaat het wel goed.

Volgens de biografie maken enkelen onder jullie ook deel uit van Varg en Mathyr. Is het niet te moeilijk om dat allemaal te combineren met muziek en toerschema’s.
Nee hoor. Die twee bands zijn passé. Niemand doet nog andere bands. Alles is helemaal gefocust op Oceans. Onze drummer speelt soms nog in een kleine plaatselijke grindcoreband maar dat blijft heel klein. We hebben een vaarwel gezegd aan alle voorgaande bands.

Het is bijna ongelofelijk hoe snel jullie getekend hebben bij Nuclear Blast. Hoe is dat in zijn werk gegaan?
Het is nogal gek gegaan. We begonnen al met het voordeel dat we ervaring hadden in andere bands en we wisten hoe de business in elkaar zat. Dat maakte het al wat gemakkelijker want we wisten bij wie we moesten zijn. We wilden niet echt focussen op shows in kleine clubs om te spelen maar wel een goede media uitstraling bekomen. Alle sociale media kanalen werden benut. We hebben onze eigen website en web store gemaakt. We filmden onze eigen video’s en brachten die dan zelf uit. Ook werd heel wat van onze muziek op streaming platforms gezet. En het werkt. Vraag me niet hoe maar het werkte. We kregen heel wat streams op Spotify en views op YouTube. Dat opende deuren naar heel wat labels. Op het einde, nog voor we onze eerste liveshow speelden, bleek Nuclear Blast al onder de indruk te zijn. De uitstraling, naam, muziek en teksten; heel het concept was gewoon goed. Dat overtuigde Nuclear Blast om ons te tekenen. Althans, dat was toch wat ze ons wijsgemaakt hebben (lacht). Ik was heel blij toen ze ons belden. Het eerste gesprek was ergens eind 2017. Er was wel sprake van ons te tekenen maar uiteindelijk stond er nog niets op papier. Dan werd het kerst en Nieuwjaar en was daar niemand op kantoor. Dat werd dus drie weken wachten. Toen we dan in januari 2018 eindelijk de bevestiging kregen dat ze met ons in zee wilden gaan, waren we zo blij. Het is en blijft toch een van de grootste metal labels. Als tiener zaten al mijn favoriete bands bij Nuclear Blast.

Wat mogen we in de toekomst verwachten van Oceans. Er werd al een toer bevestigd met Equilibrium maar België en Nederland worden niet aangedaan.
Ik hoop dat het er ooit van komt maar nu niet. We zijn ondertussen al bezig om een volgende toer te plannen voor de herfst 2020 maar daar kan ik nu nog niet verder op ingaan. Hopelijk komen we dan wel bij jullie langs. We willen volop op de bus springen en beogen zelfs Noord-Amerika.

Bedankt voor je tijd. Als je nog enkele laatste woorden wil delen met onze lezers, ga je gang.
Dat is altijd zo een moeilijke vraag en ik weet dan nooit wat te zeggen. Sorry dat we niet stoppen in jullie land maar ik hoop er in de herfst te geraken. Ondertussen kunnen jullie genieten van ons debuut album. Je kan het kopen via onze website en zowel als cd als vinyl. En als je het niet wil kopen, is dat ook wel goed (lacht).