Hansi: Gelukkig zijn we met zijn tweeën op dit soort dagen. Als ik een vraag beantwoord heb van een journalist en een ander stelt dezelfde vraag, trekt hij gewoon z’n mond open, en andersom! Als je alleen bent heb je dat voorrecht niet.

Jon: En zelfs als we dezelfde vraag krijgen van een andere journalist, geeft dat wel weer een andere chemie. Dat besef is de enige manier om je hoofd erbij te houden op dit soort dagen. We doen deze shit voor tien dagen achter elkaar, en op dag vier na tien uur moet niet je kop al uit elkaar klappen. Je komt letterlijk in een soort deja-vu van “zei ik dat nu echt of zei ik dat niet?” en dan loopt het naar de klote.

Nou ik hoop maar dat we het een beetje bij elkaar kunnen houden dan de komende drie kwartier? Ik reken op jullie!
Jon: Ik ben er van overtuigd gozer, we zijn professionals!

Perfect! Nou als eerste bedankt dat jullie wat tijd uit jullie drukke schema’s konden vrijmaken voor de Nederlandse fans. Op het moment hebben jullie je derde album klaar voor de release, en het is alweer even geleden sinds de voorganger. Hoe voelen jullie je op het moment?
Hansi: Trots, en opgelucht! Het was nogal een achtbaan dit jaar, we hebben nogal wat missies tegelijk ondernomen. We moesten Iced Earth en Blind Guardian er even buiten laten, die waren op een gegeven moment even de tweede prioriteit. Ineens moest echt alles op hetzelfde moment gebeuren; songwriting, opnemen, touren. Er was geen ontkomen aan dat er hier en daar wat zou gaan botsen. Dus we hebben echt van dag tot dag geleefd, geprobeerd om zoveel mogelijk ballen tegelijkertijd in de lucht te houden. En daar zijn we inmiddels behoorlijk goed in geworden haha!H

Jon: Zeker, we kicked ass. Normaal hadden we nooit zoveel dingen tegelijkertijd op ons genomen. Maar we zeiden van oké, we gaan het gewoon doen. Maar toen werd ons ineens die headliner-positie op Wacken aangeboden. Toen hadden we wel iets van uh-oh, dat verandert alles! Nu moeten we niet alleen aan het album werken waar we de tijd net voor hadden gevonden, maar moeten we ook nog een liveshow ontwikkelen. Normaal zou je eerst het album doen en daarna de liveshows, wij moesten ineens de liveshow eerst doen en dat was een behoorlijk steile weg omhoog voor dit nieuwe album. Het trok ons ook door het hele proces van een band samenstellen, het oude materiaal samen repeteren waarvan we een flink deel nooit live gespeeld hebben. Daarnaast het schrijven en opnemen, videoclips maken en dit soort werk, de re-releases niet te vergeten. Dat was een hoop werk voor een jaar tijd!

Dat kan ik me wel voorstellen. Maar nu zijn jullie hier, twintig jaar nadat jullie op het exact zelfde punt waren met jullie eerste album. Hadden jullie verwacht dat Demons & Wizards nog steeds actief zou zijn toen jullie het zo’n twintig jaar geleden begonnen?
Hansi: Zeker, dat was nooit de vraag. Allebei onze bands waren toen op hoog niveau. Dus toen we ons eerste Demons & Wizards album maakten deden we dat niet omdat we het moesten, maar omdat we het wilden. We voelden dat er heel veel potentieel zat in het materiaal wat we hadden geschreven voor het eerste album en in de songwriting in het algemeen. De chemie tussen ons werd na dat album alleen maar beter, dus het zou zonde zijn om niet door te gaan. Op dat moment hadden we het idee dat dit een soort derde band tussen de onze zou kunnen worden. ‘Touched By The Crimson King’ kwam natuurlijk redelijk snel na het debuut, vijf jaar ertussen. Het was nooit de vraag of er ooit een derde album zou komen. Hadden we verwacht dat het vijftien jaar zou duren voor dat album uitkwam? Nee! Maar dat we het ooit zouden doen stond wel vast.

Laten we de klok even terugdraaien naar die eerste dagen. Het debuut werd erg goed ontvangen door fans van beide van jullie bands. Het nummer van dit album wat het bekendst is geworden is natuurlijk ‘Fiddler On The Green’, waar ook het artwork van het album over gemaakt is. Hansi, ik begrijp dat dit voor jou een heel persoonlijk en ook heel triest nummer is?
Hansi (die zichtbaar moeite heeft met het verhaal): Klopt. Het gaat over twee ongelukken waar ik getuige van was, omdat ik er toevallig langs reed. Elk van deze ongelukken had een dodelijk slachtoffer, een kind. Twee kinderen dus die elkaar niet kenden, twee ongelukken binnen één week, een jongen en een meisje. Dit is waar het idee van het nummer vandaan kwam. Jon leverde toen dat schitterende stuk muziek aan me en ik begon te werken aan zanglijnen. Het gebeurde allemaal tegelijkertijd, ik kreeg het niet uit mijn hoofd. Dus dat was ook het ideale moment om een eerbetoon aan deze twee kinderen te schrijven die dus in werkelijkheid bij verkeersongelukken om het leven zijn gekomen.

Jon: Hansi vertelde me wat er gebeurd was. Dus ik zei “gozer, volgens mij heb ik de perfecte muziek hiervoor”. Dus ik stuurde de muziek door en het is een werkelijk schitterend nummer geworden.

Is het moeilijk voor je om dit nummer live te spelen?
Hansi: Nee. Het brengt wel herinneringen terug, maar omdat het zo’n mooi nummer is kan ik er echt van genieten. We proberen juist het leven te waarderen met dit nummer, het is een eerbetoon aan het leven. Op het moment dat ik het nummer schreef probeerde ik dit zoveel mogelijk te doen vanuit het perspectief van de ouders van de kinderen. Nu ik zelf een zoon heb is de herinnering eigenlijk alleen nog maar meer angstaanjagend geworden, en met dit nummer probeer ik toch een beetje betekenis te geven aan wat er gebeurd is. Ik kan me absoluut niet voorstellen hoe zo iets moet voelen, en ik zou voor geen goud door zoiets willen gaan. Juist om die flinter hoop te geven voelt mooi. De fiddler uit het nummer maakte een fout door de jongen uit het leven weg te nemen. Hij probeert het goed te maken, en hij kan het goedmaken vanwege de moed van het meisje. Dat geeft toch wat betekenis aan het geheel.

Een mooi en ontroerend verhaal zo. Terug naar het album ‘Touched By The Crimson King dan’. Veel van de nummers op dit album zij gebaseerd op literatuur. Deze nummers horen ook tot de hardste in jullie carrières. Het valt me op hoe dat samenvalt met ‘A Twist In The Myth’ en ‘Glorious Burden’ wat ook stevige platen zijn.
Hansi: Poeh, dat hangt ook maar net af van de luisteraar denk ik. Als ik een Iced Earth album mag kiezen wat ik zwaar vond zou het bijvoorbeeld ‘Burnt Offerings’ zijn, dat vond ik echt een nekkenbreker. ‘Crimson King’ had zeker ook van die nekbrekers, maar ook vind ik het een heel atmosferisch album.

Jon: Misschien juist omdat die albums rond dezelfde tijd gemaakt zijn dat er wel een gemeenschappelijke vibe in zit, maar ik heb er in ieder geval nooit zo naar gekeken. ‘Burnt Offerings’ is hard, nou ja in ieder geval duister! Maar dat is het gave van muziek, iedereen pikt er soms net andere dingen van mee en soms ook compleet andere dingen als de artiest ermee bedoeld heeft.

Als we de klok een paar jaar vooruit draaien vinden we jullie in de volle voorbereidingen voor een tour, waarvan de jongedame van Century Media net tegen me zei dat die hele tour eigenlijk een opwarmertje was voor Wacken?
Jon: Haha nou ja dat is wel zo ja. Ja we moesten wel shows spelen om daar klaar voor te zijn. Maar we hebben ook wel andere grote shows op die tour gedaan hoor!

Hansi: Het was wel een dappere zet als ik er op terugkijk. We hadden twintig jaar niet meer live gespeeld, slechts tien shows ooit met deze band gedaan, en dan even co-headliner op een Wacken nacht, dat is nogal wat! Dat is een uitdaging voor iedere band, en als je het even objectief bekijkt zijn we een van de meest onervaren bands die ooit op Wacken heeft gestaan. Dus ja, je kan afgelopen zomer wel zien als een voorbereiding op Wacken.

Wat was het voornaamste gevoel wat je die nacht op het podium had?
Jon: Killer! We hadden zo’n geweldige groep mensen die met ons samenwerkte. De band, de crew, het was een fantastisch gevoel. We wisten ook wel dat er druk op lag als een van de headliners. Alle bands die voor ons speelden spelen zo honderdvijftig shows per jaar. Natuurlijk zijn Blind Guardian en Iced Earth professionele bands en onze crew op deze tour bestond ook uit een mix van mensen van de crews van deze bands, we delen zelfs muzikanten. Gelukkig allemaal echte professionals en dat helpt enorm. De chemie tussen de muzikanten was fantastisch en ik voelde me vol vertrouwen toen het uiteindelijk op Wacken aan kwam.

Hansi: We waren allemaal goed in vorm en ingespeeld tegen die tijd, en we zijn inderdaad allemaal professionals. Dat helpt enorm zelfs al speel je maar één show. Maar het was een hele intense ervaring. Het is met zulke enorme evenementen erg moeilijk om het moment te pakken, het gaat zo snel voorbij. Voor het publiek is het vast ook zo, maar op het podium lijkt het allemaal nog een stuk sneller te gaan. Het voelt als de nummers spelen, bam, bam, bam, en klaar.

Jon: Al het werk komt samen op dat moment, en je knipt met je vingers en het moment is voorbij. Dan is er het gevoel van “wow, we kicked ass”. Het is zo moeilijk om echt in dat moment te leven, er is zoveel werk verzet voor dat anderhalve uur en in een oogwenk is het voorbij.

Zelfs nu het moment voorbij is, zou je het moment kunnen herbeleven als je het zou uitbrengen als live release.
Hansi: Ja, dit hebben we natuurlijk al wel besproken. We hebben het materiaal en het materiaal is goed. We hebben ook andere shows opgenomen en hier kunnen we zeker wat mee doen, tenminste als de tijd het toelaat. Ons derde album staat op het punt uitgebracht te worden, dat is nu een paar maanden weg en onze focus ligt hierop.

Een totaal andere vraag dan. Is het jullie eigenlijk wel eens opgevallen dat van jullie beider bands én Demons & Wizards het een ballad of ballad-achtig nummer is wat het tot publiekslieveling heeft geschopt? Blind Guardian en ‘The Bards Song’, Iced Earth en ‘Watching Over Me’ en jullie gezamenlijke ‘Fiddler On the Green’.
Hansi: Volgens mij is dat voor veel metalbands het geval. Ik voel me vereerd dat dit het geval is. Nummers als deze ontroeren mensen meer dan een zwaar nummer, iedereen kan zich relateren aan een akoestisch muziekstuk. Het feit dat we dat blijkbaar ook kunnen lijkt me een goed teken haha.

Jon: We hebben natuurlijk ook onze dikke krakers die erg bekend zijn geworden. Het is leuk om te zien dat een nummer als ‘Fiddler On The Green’, wat niet eens een refrein heeft, juist zo’n effect heeft. Het is een erg emotioneel nummer, en ik denk dat dat uiteindelijk is wat mensen willen in muziek, emotioneel bewogen worden.

Na de release van jullie nieuwe album in februari, hebben jullie plannen om weer te touren?
Jon: Nee niet direct. Het zal er vast een keer van komen hoor, maar we zitten ook allebei vast aan verplichtingen voor Blind Guardian en Iced Earth die in 2020 weer aandacht gaan opeisen. We hebben nu een jaar aan Demons & Wizards gewerkt. Wie weet wat de toekomst daarna brengt!

Hebben jullie nog een boodschap voor de fans in Nederland?
Hansi: Beluister het album, jullie gaan het te gek vinden!

Jon: Zeker, het is een goede plaat en ik ben benieuwd wat mensen ervan vinden. Bekijk ook zeker de videoclip van ‘Diabolic’, het eerste nieuwe van ons in vijftien jaar dus dat mag best een beetje impact hebben haha!