Dawn of Ouroboros is waarschijnlijk niet zo bekend bij veel van onze lezers. Kun je, als een soort introductie, iets vertellen over de band?
Tony: Dawn of Ouroboros begon als een soloproject dat ik voor de lol deed. Nadat Chelsea en ik onze vorige band (red: Among The Torrent) in 2018 verlieten, besloten we het echter als een volledige band door te zetten. Het was rond deze tijd dat we begonnen met het schrijven van het materiaal dat voor het album zou zijn. We hebben de andere jongens gerekruteerd; Ron onze drummer van de andere bands waar ik in speel (Sentient Ignition, Botanist) en we ontmoetten David (Deliria, Meluk Taus) onze bassist in de opnamestudio waar we graag mee werken. We leven allemaal verspreid over de San Francisco Bay Area, maar we repeteren in Oakland.

Gefeliciteerd met jullie debuutalbum ‘The Art Of Morphology’. Op het album zijn veel verschillende muzikale invloeden aanwezig (in mijn recensie schreef ik: Geen moment blijft de band lang in één muzikale hoek hangen; atmosferische black metal, post-black en progressieve (melodieuze) death vechten voortdurend om hun plekje.), maar je bent erin geslaagd om het geluid heel natuurlijk te houden. Was dat iets waar je naar moest zoeken of is dit min of meer de intuïtieve uitkomst van het schrijfproces?
Tony: We wilden nooit iets anders doen dan muziek schrijven die voor ons natuurlijk aanvoelde. We hebben allemaal in een grote verscheidenheid aan bands gespeeld, verspreid over de metal-subgenres. We vermoeden dat onze ervaringen met het spelen van al deze verschillende vormen van metal een intuïtief onderdeel van creativiteit zijn geworden. Dat we ten tijde van het schrijven van het album veel naar post-black metal luisterden, zal ongetwijfeld van invloed zijn geweest.

Je hebt het album brutaal, maar modern gehouden, met de nadruk op uitdagende en complexe muziek, emotie (!) en intrigerende sferen. Was dat wat je in gedachten had toen het schrijven van het album begon of is dit ‘gewoon’ hoe het is verlopen tijdens het schrijfproces? Kunnen we zeggen dat dit soort muziek een soort kenmerkend geluid moet worden voor Dawn of Ouroboros?
Tony: Het is eigenlijk gewoon hoe het is geworden. Voor de songarrangementen en de instrumentatie deed ik eigenlijk gewoon wat goed aanvoelde, een paar van de gitaarlijnen waren improvisaties toen ze werden opgenomen. Voor de toekomst willen we natuurlijk graag verfijnen wat we doen en nog meer samenhang aanbrengen, waarbij we waarschijnlijk uit al onze muzikale invloeden zullen putten.

Ondanks de enorme diversiteit heeft het album een zeer aangename flow. Bijna alsof jullie het album hebben benaderd alsof het een compositie op zich is. Kun je daar wat meer over vertellen?
Tony: Tijdens het schrijven van de muziek was er geen ‘algemene’ structuur in gedachten over hoe alle nummers bij elkaar zouden kunnen passen. Na voltooiing hebben Chelsea en ik echter enige tijd besteed aan het kiezen van de volgorde van de nummers en waarom. We vinden het belangrijk om met onze muziek een verhaal te vertellen en hebben geprobeerd de dingen zo te arrangeren dat het voor ons het meest filmisch aanvoelde. Voor ons beiden geldt, wanneer muziek iemands verbeelding stimuleert en beeldspraak oproept, is dat het moment waarop het het meest succesvol is.

Hoe componeert Dawn of Ouroboros een nummer? Komen jullie samen in een studio wanneer ideeën of riffs zijn geschreven of gebruik je media zoals Skype (of vergelijkbaar) om gedachten en ideeën te delen? Hoe bepaal je of een track goed genoeg is voor jou? Hoe zorg je ervoor dat alle leden hebben kunnen bijdragen aan de liedjes?
Tony: Ik schrijf meestal de basis van het nummer; gitaren, geprogrammeerde drums, synthesizers eerst en stuur dan het idee naar de rest van de band. Meestal om te bepalen of een nummer goed genoeg is, vertrouwen we gewoon op onze eigen intuïtie, in die zin dat we als luisteraars van de muziek genieten. Chelsea en David bedenken vervolgens hun respectievelijke zang- en baspartijen. Voor de opgenomen drums behoudt Ron meestal het algemene gevoel van de geprogrammeerde drums, maar voegt hij zijn eigen stijl en drumfills toe. Chelsea en ik leiden de band ook, dus we praten veel over hoe we willen dat dingen gaan en wat bepaalde nummers speciaal voor ons maakt, en wat we kunnen doen om ze te verbeteren voordat ze worden afgerond.

Wat gaat ‘The Art Of Morphology’ over? Bestaat de tekstuele inhoud uit individuele verhalen? Hoe is het verbonden met jullie persoonlijke leven? Is Chelsea als zanger alleen verantwoordelijk voor het schrijven van de teksten of is dit een groepsproces? Waar halen jullie de inspiratie voor je teksten vandaan? Uit het persoonlijke leven? Van boeken, films, natuur, politiek …?
Tony: Ik kan alleen voor de instrumentatie spreken, maar ik zou zeggen dat het erg verbonden is met ons persoonlijke leven. Voor mij is muziek de manier waarop ik me het prettigst voel om emoties uit te drukken, en het lijkt erop dat ik dat kan doen op een manier die lijkt te resoneren met anderen. Voor de zang verzorgt Chelsea alle harde en melodieuze zang. De mannelijke gesproken woordsecties op twee van de nummers zijn van mij.

Chelsea: Dit is de eerste band waarin ik volledige creatieve vrijheid had over de onderwerpen waarover ik schreef. De onderwerpen variëren van de ernst van diepgaand verlies en de onvermijdelijke pijn die uit dergelijke gebeurtenissen voortvloeit tot de fantastische rijkdom van Horror Manga. Mijn belangrijkste doel voor Dawn of Ouroboros was om grote hoeveelheden emoties over te brengen die gemakkelijk door de luisteraar konden worden gedetecteerd en gevoeld. Ik concentreerde me meer op hoe ik het uitvoerde in tegenstelling tot wat ik zei. Dat gezegd hebbende, had Dawn Of Ouroboros’ muziek een meer uitgebreide en emotionele benadering nodig met zang om de instrumenten tot hun recht te laten komen en ruimte te geven. Teksten schrijven die zo uitgebreid en doordacht zijn als dat ik in technische metal zou doen, zou gewoon niet passen.

Kun je ons vertellen wat elk van de bandleden bijdraagt aan Dawn of Ouroboros (zowel muzikaal als persoonlijk), wat de band maakt tot wat het is?
Tony: Chelsea en ik gaan over de algemene richting van het geluid en de presentatie van de band omdat wij de band samen hebben opgericht en leiden. Elk lid wordt echter aangemoedigd om hun bijdrage zo vrij te benaderen als ze willen. Omdat we allemaal verschillende muziekachtergronden hebben, is het het beste iedereen te laten doen wat ze het beste vinden voor hun bijdrage Het brengt een bepaald niveau van uniciteit in elk deel. We werken op deze manier omdat ik iedereen in de band als muzikant vertrouw en weet dat ik heel weinig input hoef te geven of wijzigen moet aanbrengen.

Je hebt een video uitgebracht voor de tracks ‘Sorrow’s Eclipse’ en ‘Spiral of Hypnotism’, evenals een lyric video voor ‘Revivified Spirits’. Waarom heb je gekozen voor deze specifieke nummers? Of is dit louter een beslissing van de platenmaatschappij?
Tony: Voor de video’s vonden we dat ‘Sorrow’s Eclipse’ en ‘Spiral of Hypnotism’ de sterkste nummers op hun album waren en de beste weergave van hoe we ons geluid als band willen ontwikkelen. De video’s maken ook een groot deel uit van onze presentatie. Chelsea en ik komen met alle ideeën en maken of kopen de  rekwisieten die we willen gebruiken. We laten dan onze favoriete videograaf onze ideeën filmen en hij bewerkt het op een manier die de tracks goed weergeeft. In zekere zin sturen we wat er in elke scène gebeurt. Voor ‘Revivified Spirits’ wilden we nog een promosong uitbrengen en vonden dat het het beste paste bij het geluid dat ons label Naturmacht in de loop der jaren had opgebouwd.

Met pagina’s als BandCamp, Spotify enzovoort is er een overvloed aan goede muziek beschikbaar en is het bijna onmogelijk om bij te blijven als luisteraar. Het maakt het ook erg moeilijk voor een band zijn om op te vallen. Wat doe je om Dawn of Ouroboros wat extra aandacht te geven?
Tony: Om extra aandacht te krijgen, proberen we muziek en presentatie van de hoogste kwaliteit te bieden. We maken onze muziek emotioneel en we maken onze video’s interessant om te bekijken. We vinden het ook belangrijk om rechtstreeks met fans om te gaan, en doen dit zoveel mogelijk. Het helpt ook om een basiskennis te hebben van hoe online systemen werken, zoals hoe Facebook- of YouTube-algoritmen werken om de kans te vergroten dat onze muziek mensen bereikt die mogelijk potentiële fans zijn.

Wat doe je om het werken in de muziek en de muziek zelf fris en interessant te houden? Wat moet je doen om muzikale uitdagingen voor jezelf te creëren? Hoe zorg je voor continue verbetering? In welke aspecten zie je je belangrijkste muzikale uitdagingen?
Tony: We werken allemaal in verschillende bands. Chelsea en ik proberen ook altijd samen te werken met andere muzikanten die we bewonderen. Dit houdt ons bezig en daardoor worden we voortdurend geconfronteerd met nieuwe muzikale situaties waarin we ons schrijven op nieuwe en inventieve manieren moeten benaderen. We luisteren ook naar een zeer grote verscheidenheid aan muziek, niet alleen naar metal. Onze grootste uitdagingen bij het maken van muziek voor onze band is echt de tijd vinden om aan schrijven te werken! We hebben allemaal dagelijkse banen die een hoop tijd kosten.

Hoe combineer je de dagelijkse gang van zaken rondom de band met werk, want ik neem aan dat je naast de band nog andere bezigheden hebt? Mocht de gelegenheid zich ooit voordoen, zijn jullie allemaal bereid om volledig professioneel met muziek bezig te zijn?
Tony: Als er echt een kans was om van muziek te leven, zouden we dat allemaal graag doen. Echter: doordat dat we metal spelen, hebben we echt geen verwachtingen dat dit ooit zal gebeuren. Dus gebruiken we ons dagelijks werk om onze bands te ondersteunen. Ik ben bijvoorbeeld een bioloog die in de biotech werkt, Chelsea heeft een administratieve baan voor een halfgeleiderbedrijf, Ron werkt als actuaris (verzekeringswiskundige) in risicobeoordeling, en David werkt als een administrateur bij een vastgoedkantoor.

Hoe zie je de toekomst van de band en wat hoop je te bereiken over, laten we zeggen, over drie jaar?
Tony: We hopen deze band zo ver mogelijk te brengen. Voor Chelsea en mij is dit de eerste band die we allebei van de grond af hebben opgebouwd, dus het is erg belangrijk voor ons om er het beste uit te halen wat we kunnen. We zorgen er altijd voor dat we aan een bepaalde kwaliteitsnorm voldoen, namelijk muziek maken die we graag naar onszelf willen luisteren.

Bedankt dat je de tijd hebt genomen om deze vragen te beantwoorden!
Dank aan iedereen die luistert naar wat we doen, en bedankt aan je lezers die ons n.a.v. de recensie of het interview willen gaan beluisteren.