Connie, jij bent dus ‘the new kid in town’. Wanneer en hoe ben je bij Crematory terecht gekomen?
Dat was eind 2018 toen mijn voormalige gitarist in mijn vorige band me informeerde dat Markus Jüllich op zoek was naar een gitarist en zanger. Ik wist niet wie dat was, maar dacht okay, ik heb momenteel geen band, dus wou ik het wel proberen. Markus belde me meteen terug en we praatten wel anderhalf uur. Hij liet me enige muziek horen en daar vond ik me wel in. Toen we mekaar ontmoetten bleek hij goed voorbereid te zijn en verliep alles heel vlot. Ik kreeg de job en vanaf 2019 bereidden we alles voor om ook live de hort op te gaan. Vervolgens moesten we alles in gereedheid brengen om een volgend album op te nemen, dus had ik weinig tijd om er daadwerkelijk over na te denken, van het ene kwam het andere.

Laten we het over dit nieuwe album ‘Unbroken’ hebben. Hoezeer was je daarbij betrokken?
Ik was daar heel nauw bij betrokken. Voor mij was dit een sprong in het diepe. Markus had me verteld dat ze songs aan het schrijven waren en daar heb ik ook veel ideeën aan bijgedragen. Ik schreef zelf enkele songs en ik kreeg heel wat songs van Markus om de gitaararrangementen tot een goed einde te brengen. Ik moest natuurlijk ook mijn eigen zanglijnen op punt stellen en ik was bovendien ook betrokken in mijn eigen opnamestudio waar we gitaren en bas opnamen. Gedurende een heel jaar heb ik nog geen tijd gehad om er even over na te denken en te relaxen. Ik ben gewoon constant bezig geweest.

Kende je Crematory dan niet van vroeger of bedoel je dat je de recente songs gewoon moest inoefenen als muzikant?
Natuurlijk kende ik Crematory wel van 20 jaar geleden, maar echt vertrouwd was ik er niet mee. ‘Tears Of Time’ ken ik ook wel, het is een instituut met deze klassieker. Voor mij is het een grote eer om met deze legende te spelen.

Nu krijg je dus meteen ook alle interviews?
Neen, een deel van dat. We delen de interviews. Markus doet een flink deel van ze, vooral de Duitse, maar er is ook interesse om het nieuwe bandlid te leren kennen en deze interviews neem ik dan voor mijn rekening.

Jullie hebben al enkele gitaristen versleten die ook cleane zang deden, maar jouw zang bevalt me wel…
Het is een experiment. Ik moet zeggen dat ik respect heb voor de band, een band die al zo lang meedraait, en toch zegt: okay; laat ons een album maken dat niemand verwacht. Vroeger hadden ze Matthias Hechter met een totaal andere intonatie, Tosse Basler was iemand die het ook heel anders deed met een andere benadering, Mijn zang is eerder dieper. Een aantal mensen in mijn kring hebben het album al gehoord en ze vonden het een ‘new age Crematory’. Mogelijk – na al die jaren – zal dat een goede invloed op de band hebben. We zullen zien wat er gebeurt, want er zijn veel verschillende kampen onder hun fans en die kunnen best onverbiddelijk zijn. Ikzelf vindt echter dat je als oude band niet vast moet geraken in traditionele aanpak, maar altijd iets nieuws moet proberen. Niemand heeft behoefte aan een album dat klinkt als de laatste zes albums.

Nochtans is Crematory altijd een band geweest die per album één richting koos. Deze keer lijkt het me echter een mix van alles, maar met een frisse benadering….
Dat is nou net ons streefdoel geweest. Ik moet zeggen dat, met mijn stijl van zingen en gitaarspelen, het heel anders klinkt. Daar kan je niet omheen. Maar we hebben wel degelijk overwogen wat we gingen doen. Weer eenzelfde album in dezelfde stijl als ‘Oblivion’ of ‘Pray’? Maar dat is onmogelijk vanwege de zang. Maar dat is normaal. Een andere zanger, een andere wind die waait… Toen het opnameproces startte en de songs duidelijker werden voor iedereen, zei Markus ook dat het nieuwe album echt de laatste 15 jaar van Crematory reflecteert. En ik denk dat dit een goede keuze was. Voor nieuwe mensen, oudere fans, iedereen… ben ik echt zenuwachtig en benieuwd om wat er gaat gebeuren na de zesde maart. Als het album uitkomt, wat gaan de mensen zeggen? De roots zullen herkenbaar zijn, maar met een beetje andere vernieuwde benadering.

Wanneer ik luister naar de eerste song ‘Unbroken’, lijkt me dit een soort wraak en terugkeer, want zoals we allemaal weten was Markus behoorlijk bitter in de tijd dat vorig album ‘Oblivion’ uitkwam. Hij was echt aan het klagen en kwaad omdat mensen geen fysieke albums meer kopen en zelfs niet naar de shows komen. Denk je ook niet dat dit in de song ‘Unbroken’ gereflecteerd wordt?
(eurrhm – aarzelt) Eerst en vooral moet ik je meegeven dat ik zo geen diepgeworteld inzicht in de band heb en wat daar allemaal gaande is. Maar mijn mening van op een afstand is dat wanneer een band volgend jaar dertig jaar bestaat, dat ze dan heel wat ervaring hebben. Heel wat mensen, zelfs twee generaties die groot geworden zijn met een bepaald beeld, zullen dit na bepaalde tijd laten vallen. Ik heb dat ook gehoord hoor, mensen die Crematory nu plots aan de schandpaal plaatsen. Ze zeiden dat het hoogtepunt bereikt is en ze best zouden splitten. Dat is ook een reden waarom het album ‘Unbroken’ heet. Na 30 jaar is de band nog steeds levend en wel en vol goede moed! Ik weet best dat een deel van de populatie ons oudmodisch vindt, maar ik heb daar geen vrede mee. Het nieuwe album biedt voor elk wat wils en heeft nieuwe elementen. Ik zou zeggen dat het een all in formule is, maar je kunt nooit in de hoofden van mensen kijken. Wat ze willen, wat ze nodig hebben, wat ze op dit moment willen horen. Dat is altijd koffiedik kijken. Maar uiteindelijk staan we volledig achter het nieuwe album. Allemaal!

Heel mooi! Ik wou je niet verontrusten, maar het waren de eigen woorden van Markus toen hij bij de release van vorig album ‘Oblivion’ zei: ‘Dit is mogelijk het laatste album en de laatste tour’. Waarschijnlijk een publiciteitsstunt…
Weet je, ik heb heel wat met Markus gesproken vooraleer ik tot de band toetrad en hij vertelde me dat hij er heel wat energie in gestoken had en een paar maanden later verliet Tosse de band. Vandaar dat de band het album niet degelijk kon promoten met live shows. Dan had hij weer zijn handen vol om iemand nieuw te zoeken. Uiteindelijk kwamen ze bij mij terecht en daar ben ik zeer blij om. Hij heeft me ook gezegd dat, als ze geen andere partner konden vinden, ze dan daadwerkelijk de handdoek in de ring gegooid zouden hebben. Maar ik hoop echt dat zelfs de mensen die afgehaakt zijn, met dit nieuwe album terug een vibe van vroeger vinden. Want zonder de fans is een band niets.

Je bent van SPV naar Napalm gegaan… dat lijkt me een upgrade…
Alles is vorige jaren veranderd. Iemand nieuw, ik. Nieuwe stijl waarbij ik zing en nieuw label. Napalm is volgens mij op dit moment het beste label dat je kan tekenen, omdat zij ook hun hele werkingsproces veranderd hebben. Zij hebben jonge krachten die weten hoe ze een product heden ten dage kunnen promoten. Elk segment van de job wordt toevertrouwd aan een ander persoon en zo kunnen zij dit allemaal op de voet volgen. Bij een gewoon label zijn er twee of drie personen die alles opvolgen. Maar tegenwoordig gaat alles te snel om overal bezig te zijn. Ik geloof echt dat Napalm de moderne zienswijze heel goed kan opvolgen, juist omdat ze hun activiteiten steeds versnipperen tussen meerdere personen. Al die mensen zijn piepjong. Ik ben echt benieuwd wat er dit jaar gaat gebeuren. Wijzelf hebben ook ons opnameproces veranderd. Eerder werkten we met 1 of 2 producers, maar nu besloot Markus het allemaal binnen de band te houden en zelf te doen. We gebruiken nu elk talent dat aanwezig is in de band. Ik heb mijn eigen opnamestudio, Omniverse Music com, Rolf heeft zijn eigen studio, Jason neemt ook zijn eigen bijdragen op. Ik maak mijn eigen zangpartijen en Markus neemt in zijn thuisstad alles op met Katrin, alsook Felix’s zang. Vier verschillende studio’s waren betrokken en ook de mix en mastering verzorgden we zelf. Niemand heeft ons verstoord en daarom is ‘Unbroken’ zo’n sterk album geworden. We hebben enkel voordelen aan deze moderne manier van opnemen.

Wat zijn uw invloeden als gitarist?
Ik speel al lang. Zes à zeven jaar heb ik bij Mystic Prophecy gespeeld, die zul je wel kennen. Ik heb er bas bij gespeeld en achtergrondzang met de zanger R.D. Liapakis. Ik heb ook gitaar gespeeld in Crystal Ball, een Zwitserse hardrock band. Ik heb in Evidence One gespeeld. Ik heb mijn eigen band gehad, Circle Of Pain. Daar was ik de zanger. Nog een paar andere bands, maar ik heb ook ingesprongen bij Stormwarrior op bas. Ik hou van bands als Nevermore, Devin Townsend, Evergrey. Dat zijn mijn invloeden. Ik hou van velerlei soorten muziek. Ik produceer ook heel wat filmthema’s, klassieke muziek of pop. Ik zou mezelf graag zien als multi-instrumentalist, maar ik produceer ook heel wat. Ik heb ook ghost writing gedaan voor Adam Lambert, de zanger van Queen. Ik heb een song gearrangeerd voor zijn soloalbum. Van dat alles kan ik leven, dat is mijn beroep. Maar ik hoop dat ik nu een thuishaven gevonden heb.

Waar woon je in Duitsland?
Ik woon nabij de grens met Zwitserland en Oostenrijk. Ken je het Bodenmeer? Daar vindt ook het Southside festival plaats. Dat is erg groot en het zusterfestival van Hurricane festival. De omgeving is erg mooi.

Voorlopig zie ik alleen concerten in Duitstalige gebieden, maar laat ons hopen dat ook Nederland of België eens aan bod komen….
Elke promotor die interesse in ons heeft, zou ons moeten contacteren. We treden graag op!