Awake The Dreamer
Benjamin Turesson : “Het verschil met Europa is dat het hier een pak moeilijker is om er wat sfeer in te krijgen. Hier blijft iedereen eerder stil staan. In Japan en China worden ze helemaal gek en het was een te gekke ervaring. ”
Awake The Dreamer is een band die alles in zich heeft om het toch te maken in het propvolle metalcore wereldje. Dat ontging ook het Arising Empire label niet, welke er als de kippen bij was om hun debuut ‘Damaged Souls’ uit te brengen. De band speelt hierop een mix van metalcore met post hardcore,maar door middel van de talloze koortjes is het een heel catchy album geworden. Tijd dus voor een gesprek, en in dit geval meteen een dubbelgesprek met Benjamin Turesson (bas, vocalen) en gitarist Alexander Backman.
Door: Koen de Waele Ι 10 september 2019
Volgens de bijgeleverde biografie van het label worden jullie omschreven als de troonopvolgers van de Scandinavische melodieuze metalcore/post-hardcore. Na jullie debuut ‘Damaged Souls’ gehoord te hebben, kan ik dat enkel maar bevestigen.
Benjamin: Bedankt voor het compliment. Dat geeft een warm gevoel. We zijn nogal trots op het album. Onze emoties, hart en ziel zitten erin verwerkt. Ik hoop dat de luisteraar dat ook zo ervaart.
Zijn jullie dan nerveus voor 20 september 2019, de dag van de release?
Alexander: In mijn opinie is elk nummer heel erg verschillend. Het is juist dat wat me nerveus maakt.
Jullie zijn een van de weinige bands die metalcore combineren met post-hardcore. Welke bands kunnen jullie beschouwen als grote voorbeelden?
Benjamin: Die metalcore combineren met post-hardcore hebben we per toeval ontdekt. Je kan het zelfs een ongeval noemen (lacht). Maar de bands waar we vroeger naar luisterden (onze roots dus) zijn dingen zoals Trivium, Slipknot en Metallica. Nu is dat wat gewijzigd naar Bring My The Horizon, Northlane en Architects. En zelfs wat Ed Sheeran en Bon Iver. Vandaar dat er ook wat pop invloeden in zitten.
De band bestaat sinds 2015. Waren jullie een vriendengroep die al met elkaar omging?
Benjamin: het is nogal een mix van verschillende zaken. Ikzelf ben er maar in 2017 bijgekomen. Alex gaat die vraag beter kunnen beantwoorden.
Alexander: Ik heb de band niet opgestart. Dat waren Max Andrén (zanger) en Fabian Fagerberg (drummer). Die waren al enkele jaren goed bevriend. Ze zochten een gitarist en ik kwam er dan bij. Later volgeden Oscar Järn (gitaar) en Benjamin erbij. Eerst speelde er een andere bassist maar die is na enkele jaren vertrokken. Benjamin en ikzelf kennen elkaar al het langst. Sinds we een jaar of een waren. We zijn namelijk neven van elkaar.
Awake The Dreamer gebruikt heel veel koorzang en dat zorgt voor een luistervriendelijk resultaat. Zijn de koortjes allemaal natuurlijk ingezongen in de studio?
Benjamin: Soms staan we er met meer en we zingen. Of we zingen en doen er dan dubs bij. Soms werden er zelfs meer mensen bij elkaar gebracht voor een meer panoramisch geluid.
Maar op ‘Your Mind’ is er zelfs een kinderkoor te horen. Hoe hebben jullie dat dan gedaan?
Benjamin: haha. Dat was waarschijnlijk Max zijn hoge zang. Meestal leidde hij en deed ik de harmonie. Soms zong de hele band het koor en op dit nummer een meisjeskoor. Door hun hogere tonen lijkt het wel wat op een kinderkoor. Ze zongen nogal hoog. Mijn stem zingt een lagere sleutel. Zo krijg je die ruimte tussen lage, midden en hoge tonen. Dat geeft dan dat mooie eindresultaat.
Wat waren uiteindelijk de belangrijkste vereisten waar een Awake The Dreamer nummer aan moet voldoen?
Benjamin: Als je zelf schrijft, is er niet echt een vorm van controle. Bij ons schrijft iedereen aan de nummers. Zo controleerden we steeds elkaar. Als iemand met een idee kwam, luisterde de rest ernaar. Of het bleef of het werd dan weggegooid. Op het einde luisterde onze manager naar alles. Hij is meer een luisteraar dan een creatieveling. Als hij het goed vond, was het nummer geslaagd.
De muziek is heel divers. ‘Far Away’ klinkt erg radiovriendelijk. Maar dan is er een nummer zoals ‘Blood Red Fists’ dat een erg agressieve toon heeft. Het bevat zelfs een hardcore anthem. Was die afwisseling een noodzakelijk iets?
Benjamin: Hetgeen we wilden was een heel divers geluid met verschillende emoties. ‘Far Away’ klinkt dus radiovriendelijk en heeft een grote dosis emo in zich. ‘Blood Red Fist’ klinkt inderdaad erg boos. Het lijkt wel of er meerdere artiesten op het album staan. Maar het zijn eerder diverse emoties die we wilden laten horen. We zoeken altijd naar verschillende genres en proberen die dan uit. Dan is het leuk om van verschillende mensen te horen wat ze juist leuk vinden.
Twee singles werden al eerder uitgebracht. ‘Vigilant’ in 2017 en ‘Believe’ in 2018. Het album kwam pas twee jaar later. Was het zulk hard werk?
Benjamin: Alles werd in verschillende patronen geschreven. In 2017 maakten we eerder demo’s, maar het schrijfproces was moeilijk. Die creatieve geest ontbrak. Pas na ‘Believe’ ging het beter en rolden de nummers eruit. De laatste maanden van 2018 verliep alles erg vlot. We spendeerden wel veel uren in de studio, soms zelfs tot vier a vijf dagen per week. Meestal werd die tijd creatief gespendeerd, maar soms zaten we gewoon wat samen om van alles te bespreken. Op het einde bleek het al die energie en lange uren waard te zijn. Zeker als je nu naar het eindresultaat luistert.
Over het artwork heb ik nog een vraag? Daar is een vrouw te zien met achter haar een skelet. Zit er een speciaal verhaal of betekenis achter?
Benjamin: Het idee erachter is dat het skelet het emotionele belichaamd dat je niet ziet. Het is de beschadigde ziel van iedereen.
Op het de opening track ‘Atmosphere’ doet Ryo Kinoshita van Crystal Lake mee. Ik heb die band een maand geleden bezig gezien en zij zijn echt gek op het podium. Was hun energie een voorbeeld voor jullie?
Benjamin: Zeker. Ik weet nog dat we ze de eerste keer live zagen. Iedereen had ons al gewaarschuwd. Ik stond er en onze mond viel gewoon open tijdens de eerste twee nummers. Daarna zijn we gewoon mee beginnen dansen. Dus proberen we evenveel energie in onze shows te steken. Je kan dus gerust zeggen dat ze een voorbeeld voor ons waren.
Waren Ryo en Robert Ljung van Adept (de andere gast op het album) ook direct bereid tot hun medewerking?
Alexander: Onze manager heeft het aan Robert gevraagd. Hij hoorde het nummer en was er direct toe bereid. Bij Ryo ging het zowat dezelfde richting uit. We schreven de teksten, Max zong er een ruwe basis bij en we stuurden het op.
Benjamin: Ze zongen het in en het klonk super. Volgens dat ik hoorde zijn ze zelf ook erg tevreden met het resultaat.
Jaren terug toen Linkin Park opkwam schreven sommige critici dat deze manier van zingen niet natuurlijk was en dat Chester Bennington zijn stem het slechts enkele jaren zou volhouden. Als ik dan jullie zanger Max Andrén zijn stijl hoor, dan vraag ik me af hoe hij dat doet.
Benjamin: Ik heb er hem al eens over gesproken. Als hij tijdens de repetities aan het schreeuwen is, zie je op zijn gezicht niet de minste expressie. Dus hij hoeft er helemaal geen moeite voor doen. Hij beschikt over een dusdanige zangtechniek dat hij er extra energie in kan steken. Ik hoop dat zijn stem voor een lange tijd intact blijft.
Het gaat nu behoorlijk snel voor de band. Jullie speelden zelfs al met bands zoals Adept, Crystal Lake en Northlane. Zagen zij jullie als nieuwkomers of was er eerder sprake van een goede band?
Alexander: Crystal Lake zijn heel goede vrienden van ons geworden. We hebben ondertussen al drie keer samen getoerd. Op hun uitnodiging hebben we zelfs op het True North Festival in Japan gespeeld. Met Northlane speelden we slechts drie shows. Maar de omgang was wel goed.
Benjamin: Northlane was aardig voor ons maar ze deden hun eigen toer. Ik weet zelfs niet of ze wel wisten dat wij de support deden. Met Crystal Lake daarin tegen hebben we zelfs in China gespeeld. Dat schept een heel nauwe band.
Jullie speelden zelfs op het True North Festival in Japan. Dat lijkt wat alsof het de reis en het optreden van jullie leven was.
Benjamin: Het was te gek daar. We hebben zelfs in China gespeeld. Daar kwam zelfs 8.000 man op af. En die werden allemaal helemaal gek. Moshen en al hun energie erin steken. Het was zo leuk om daar deel van uit te maken. Het verschil met Europa is dat het hier een pak moeilijker is om er wat sfeer in te krijgen. Hier blijft iedereen eerder stil staan. In Japan en China worden ze helemaal gek en het was een te gekke ervaring.
En ondertussen hebben jullie getekend bij Arising Empire. Hoe verliep dat contact?
Benjamin: Via onze manager. Toen het album klaar was, stuurde hij het naar meerdere labels. Arising Empire was geinteresseerd en zij passen het best bij ons. We kwamen met de band samen, bespraken alles en besloten we met hun in zee te gaan. Zo eenvoudig was dat.
Arising Empire heeft een wereldwijd promotie netwerk. Hoeveel interviews hebben jullie ondertussen al gedaan?
Benjamin: Nou, nog niet zo gek veel hoor. Ik en Max hebben er eentje gehad met een Duits magazine, en dan nog een interview waar ik de vragen per mail moest beantwoorden. Uiteraard ook nog wat kleinere interviews, maar die ging meestal backstage door tijdens optredens. Het is vooral met Duitsland omdat zij zo een grote metalscene hebben. We zijn voorlopig nog een underground band en nog niet zo bekend. Hopelijk groeit dat nog.
Awake The Dreamer komt uit Stockholm, alweer het bewijs dat het lijkt alsof in Zweden de metalbands niet te tellen zijn.
Alexander: Het is niet zo dat iedereen hier in een band speelt hoor, maar we hebben hier heel wat goede muzikanten wonen. Dan spreek ik over bands als In Flames en At The Gates.
Benjamin: Zweden heeft een heel degelijke muziekcultuur. En er is zoveel export van muziek. Iedereen moedigt elkaar aan en er zijn zoveel artiesten. Je hebt inderdaad de metalscene maar ook iemand als Avicii. Iedereen wil creatief zijn.
Alexander: Ook de talrijke en uitstekende muziekscholen hier hebben daar wel wat met te maken.
Zou er ooit een tijd komen dat jullie van de muziek kunnen leven of ligt dat nog heel ver af?
Benjamin: Het zou leuk zijn om ervan te kunnen leven. Maar je kan nooit weten. Sommigen halen het niet als band. Sommigen breken direct door. Dat is nog heel koffiedik kijken maar hopelijk lukt het ons.
Wat kunnen we verwachten van Awake The Dreamer in de toekomst. Zijn er al shows in België en Nederland in zicht?
Benjamin: Daar kunnen we nog helemaal niets van zeggen. Behalve de shows in Duitsland met Ice Nine Kills ligt er nog niets vast. Ik ben heel blij dat we de support van hun mogen doen. We hebben in elk geval al plannen gemaakt maar waar of wanneer weten we nog niet. België zou heel leuk zijn. In Nederland hebben we twee jaar geleden al eens gespeeld. Oost-Azië klinkt ook heel leuk. Eigenlijk lijkt het ons overal leuk.
Bedankt voor jullie tijd. Als jullie nog een laatste boodschap voor onze lezers hebben, ga je gang.
Alexander: Ik wil Arrow Lords Of Metal bedanken voor jullie tijd en dit interview en om de scene te steunen. Dat is echt wel nodig.
Benjamin: Ik wil trouwens nog iets zeggen over het thema van het album. Het draait over niet verlegen te zijn om je gevoelens te tonen en jezelf weg te steken, maar over altijd positief te blijven.
Waarvan akte!
Check de onderstaande socials voor meer informatie over deze band.