Albez Duz
Alfonso: “Het is altijd moeilijk om vervanging te vinden, maar dat is wel iets waar we gewend aan zijn geraakt! Echte muzikanten vinden is ook een uitdaging in Berlijn, omdat er zoveel pseudo-muzikanten rondlopen. Sommigen noemen zichzelf “professionele artiesten”, maar je hebt maar drie minuten nodig om door te hebben wat een onzin dat is.”
Met ‘Enigmatic Rites’ slaat Albez Duz een ander pad in dan we van ze gewend zijn. In plaats van een pre-Spaanse mythologie verhalen ze nu over de “echte” wereld en hoe zij daar naar kijken. We bespreken met zanger Alfonso en gitarist Eugen hoe ze tot hun huidige geluid zijn gekomen en welke gevoelige thema’s ze aansnijden op hun nieuwe album.
Door: Bart Meijer Ι 19 juni 2019
Hoe zijn de reacties op jullie nieuwe album, ‘Enigmatic Rites’, tot nu toe?
Eugen: Erg goed tot overweldigend! Ik heb ook wel een aantal hele slechte recensies gezien. Dat vind ik prima, zolang er maar niks in de middelmaat is. Nu houden mensen van het album of ze haten het, en dat is hoe wij het fijn vinden. We proberen te polariseren en we weten dat onze muziek niet voor iedereen is, dus we vinden het prima om niet de lieveling van iedereen te zijn. Om heel eerlijk te zijn, zijn recensies niet het allerbelangrijkst voor ons. Wat veel fijner is, is wanneer de fans hun feedback geven tijdens optredens
Alfonso: Dit is het meest solide album dat we hebben opgenomen tot nu toe en onze fans horen dat ook. Er zijn ook altijd mensen die de muziek helemaal niet begrijpen, maar dat gebeurt als je zoals wij gedaan hebben een heleboel verschillende genres raakt zonder enige restricties.
Zoals gebruikelijk heeft het album een erg interessante voorkant. Het ziet er uit als iets dat rechtstreeks uit een nachtmerrie komt. Wat zien we hier en wat is het verhaal erachter?
Alfonso: Er zit inderdaad een hoop symboliek in de voorkant. De tekenaar laat zich inspireren door de nummers. Zoals altijd zijn er ook een hoop referenties te zien die wij er expres in wilden hebben, maar ik ga dat niet onthullen omdat we willen dat de luisteraar hier zijn eigen interpretaties aan geeft.
Eugen: We wilden iets waanzinwekkends en absurds zien, vol met details. Zoals Alfonso al zegt, we gaan het niet uitleggen omdat we willen dat iedereen er zijn eigen gedachtes over heeft. Ook al heeft het voor ons een diepere betekenis.
De twee vorige albums hadden een Azteken thema, maar nu zijn jullie een andere richting ingeslagen.
Alfonso: Ja, de andere albums hadden meer “pre-Hispanic” referenties en die wilden we ditmaal vermijden. Waarom? Omdat we doorkregen dat mensen ons als een conceptuele band begonnen te zien en we houden niet echt van dat soort labels. We proberen dat juist te voorkomen omdat ze je beperken en zoals je kunt horen doen we in onze muziek niet aan beperkingen.
Eugen: En er is niks saaiers dan bands die constant maar weer hetzelfde doen. We zijn geen Azteken-band of iets,
Waar gaat ‘Enigmatic Rites’ over? Wat betekent de titel en welke onderwerpen snijden jullie aan?
Alfonso: ‘Enigmatic Rites’ gaat over de gewone wereld gezien door onze ogen. De titel komt van de ceremonieën die al eeuwen onderdeel van ons leven zijn. Soms hebben mensen niet eens door dat ze onderdeel van een ritueel zijn, samen met duizenden andere wezens. Muziek zelf is een “enigmatic ritual”.
Eugen: Het nieuwe album is persoonlijker, vol met eigen ervaringen uit het verleden en de diepste gevoelens, zoals teleurstelling, verlies, liefde en enorme hoeveelheden onmenselijke haat. Maar het is moeilijk om het helemaal uit te leggen, de muziek zelf bevat alle informatie.
Sommige nummers zijn erg lang en er gebeurt nogal wat tijdens deze songs, met verschillende onderdelen. Hierdoor is elk nummer net een heel verhaal. Hoe schrijven jullie de nummers?
Eugen: De meeste ideeën ontstonden vanuit ons onderbuikgevoel en we vinden het geweldig om spontane onderdelen te gebruiken. Het originele idee begrijpen is belangrijk in onze muziek, en omdat onze nummers soms verschillende onderdelen hebben is dat niet altijd makkelijk te volgen tijdens de eerste keer dat je het hoort. Het nieuwe album heeft zeker tijd nodig om te bezinken! Dus je moet het vaker luisteren en je verbeelding laten prikkelen. Misschien dat dat je een verhalend gevoel geeft en dat is ook hoe het hoort.
Jullie gebruiken veel genres in jullie muziek, waaronder post, death en sowieso doom metal. De manier waarop het orgel wordt gebruikt is ook mooi. Het geheel klinkt gewoon Albez Duz. Jullie hebben ook in andere bands gespeeld en ik ben benieuwd hoe een band zijn eigen, karakteristieke geluid ontwikkelt.
Alfonso: Een band ontwikkelt zijn eigen geluid gebaseerd op elk individu die onderdeel uitmaakt van deze entiteit. Elk lid heeft zijn eigen geluid, achtergrond en invloeden nodig. Verschillen maken het geluid veelzijdiger, als je er mee om weet te gaan. Ik denk dat je die ervaringen opdoet door in verschillende bands te spelen, zoals je zegt hebben we allemaal ook andere projecten gehad. Maar elke band werkt anders: de dynamiek waarmee ze de muziek schrijven of de manier waarop ze oefenen en live spelen, en dat leer je terwijl je dit pad bewandelt. Er zijn geen boeken of scholen om je dat te leren.
Hoeveel aandacht besteden jullie aan je stage-outfits?
Alfonso: Het duurt een paar minuten voordat we hebben besloten hoe we het podium opgaan. Ik denk veel meer na over het geluid dat we willen maken, zoals welke gitaar gebruik ik voor welk nummer? Of welke microfoon wil ik gebruiken als we weer de studio in gaan? We besteden niet veel aandacht aan onze outfits.
In eerdere recensies zijn er bands die als invloed worden genoemd door de recensenten. Bijvoorbeeld Candlemass, Type O Negative en zelfs My Dying Bride. Wat voor rol hebben andere bands in de manier waarop jullie muziek maken? (Eric Wagner van The Skull zegt bijvoorbeeld dat hij niet naar doom luistert omdat hij niet wil dat hun geluid daardoor beïnvloed wordt.)
Eugen: Als de hoofd songwriter vind ik het niet erg als we vergeleken worden met bovengenoemde bands. Voor mij waren de eerste albums van Paradise Lost de grootste invloed. Voor dit album misschien meer Black Sabbath, Uriah Heep en eigenlijk ook Pink Floyd. Oh, ik moet Count Raven niet vergeten! Hun album ‘High On Infinity’ uit 1993 is één van de meest belangrijke doom albums voor mij. Ik snap wat Eric Wagner zegt, ik luister ook niet de hele tijd naar doom metal.
Alfonso: Zoals ik eerder al zei zijn er een heleboel invloeden. Recensenten willen niet alleen een kritische recensie schrijven, maar ook iets waar de lezer iets aan heeft en dat is denk ik waarom ze bands opnoemen die een zelfde geluid hebben. De Type O-factor was echt totaal onverwacht, we hadden nooit gedacht als hen te klinken. De vergelijking was vanwege drie dingen: het tempo, de keyboards en het gebruik van de stem. Geloof het of niet, we probeerden niet als hen, of welke andere band dan ook te klinken. Er zijn wel stukken waarbij we bands noemen, maar meer om aan te geven op welke frequentie men moet denken. De meeste invloeden hebben weinig met doom te maken.
Kun je iets vertellen over de bandnaam? Ik begrijp dat het uit het oud-Duits komt?
Eugen: Dat is correct. Het is middelhoog Germaans, van ongeveer 800 jaar geleden en betekent iets als “zwanen-kakofonie”. Het is een aparte, mysterieuze naam die verder geen uitleg behoeft. Het past perfect bij wat we tot nu toe gedaan hebben.
De band heeft een aantal personeelswisselingen gezien; vorig jaar verliet Julia Neuman de band om andere projecten na te streven. Is het moeilijk om vervanging te vinden? En hoe gaat dat in zijn werk?
Alfonso: Het is altijd moeilijk om vervanging te vinden, maar dat is wel iets waar we gewend aan zijn geraakt! Echte muzikanten vinden is ook een uitdaging in Berlijn, omdat er zoveel pseudo-muzikanten rondlopen. Sommigen noemen zichzelf “professionele artiesten”, maar je hebt maar drie minuten nodig om door te hebben wat een onzin dat is. Met een boel geluk vind je iemand die past en dan kom je er na een paar maanden achter dat het niet lang duurt. Spelen in Albez Duz is een uitdaging, maar we hebben goede tijden en veel plezier met deze band en dat is het belangrijkste.
Ter afsluiting mijn complimenten voor ‘Enigmatic Rites’, een heel sterk album met uiterst expressieve vocalen. Als jullie nog iets willen toevoegen, be my guest!
Eugen: Bedankt voor het interview, Bart, het was een genoegen. Hopelijk kunnen we snel op tour om iedereen onderweg te zien. Het is hoog tijd dat we weer in Nederland optreden – de enige keer dat we dat deden was in Arnhem op het Aurora Infernalis Festival in 2015. Promoters kunnen contact met ons opnemen!
Alfonso: Muchas gracias por su atención!
Check de onderstaande socials voor meer informatie over deze band.