Voor we het over je eerste solo album ‘The Revenant’ gaan hebben, kun je onze lezers iets meer vertellen hoe je je tot de muzikant hebt ontwikkeld die je nu bent? Ben je autodidact of heb je les of opleidingen gevolgd?
Hallo Wim, tof dat jullie contact met mij opnemen. Ik beschouw mijzelf als autodidact, zowel als keyboard speler en als componist. Mijn passie voor de hardere muziek is ontstaan toen ik als twaalfjarig jochie bij mijn neef het album ‘King of the Nordic Twilight’ van Luca Turilli hoorde. Ik zag ook hoe mijn neef en zijn vrienden het over de muziek en teksten hadden, hetgeen ik erg interessant vond. Hierna ontdekte ik albums als ‘Youthanasia’ van Megadeth en ‘Visions’ van Stratovarius. Er ging een totaal nieuwe wereld voor mij open. Qua power metal vooral bands als Stratovarius, Sonata Arctica, Nightwish, Rhapsody, Helloween, Gamma Ray, etc. maar ook klassieke muziek of new age artiesten als bijvoorbeeld Enya, Enigma of Solyma. Vooral van laatstgenoemde kan ik mij nog heel goed herinneren dat ik hun nummer ‘Jerusalem’ voor het eerst hoorde. Ik vond ook dat deze muziekstromingen qua teksten en muziek tot vrij veel gemeen hebben. Toen ik vijftien was begon mijn oudere broer als gitarist een bandje met vrienden. Op een gegeven moment, ergens in 2004 volgens mij, hoorde ik de keyboardspeler van zijn band een passage van Bach spelen. Ik was om, ik had nog één missie; ik wilde keyboardspeler worden. Ik probeerde mijn enthousiasme over te brengen op mijn moeder en ging oefenen op een goedkoop Casio keyboard van een vriend. Mijn moeder zag mijn passie en op mijn zestiende verjaardag gaf zij mij een Yamaha PSR, man wat was ik gelukkig! Toen ging ik pas echt aan de slag en volgde zelfs zes maanden onderwijs op een conservatorium. Maar de regels, examens en studie gaven de doorslag hier al snel weer mee te kappen hahaha…. Vanaf dat moment heb ik alles zelf ontwikkeld door gewoon te proberen en ingen te spelen of te schrijven waar ik zelf kippenvel van krijg. Ondertussen werd Jens Johansson (Yngwie Malmsteen) mijn favoriete keyboardspeler, vooral zijn ‘shredden’ vond ik geweldig en wilde ik mij eigen maken.

Wanneer wist je zeker dat de muziek je beroep ging of moest worden? Kun je vertellen hoe ontwikkeling er uit zag die uiteindelijk geleid heeft tot ‘The Revenant’?
Mijn drang om muzikant te worden komt voort uit mijn innerlijke drang om mij te uiten door middel van muziek. Ik zie het ook als een vorm van meditatie, een soort van zelfreiniging. Het componeren helpt mij ook om de minder leuke dingen van het leven te vergeten of te verwerken. Muziek betekent alles voor mij, het klinkt misschien extreem, maar zonder muziek zou ik van binnen langzaam doodgaan. Door muziek kom ik in contact met mijn innerlijke zelf. Het helpt mij om te ontvluchten aan de alledaagse zaken en stress. In mijn jeugd heb ik wel een aantal minder leuke zaken doorgemaakt. Muziek heelde mij altijd. Via mijn bands Pergana, Abracadabra, Tragul en nu met mijn solo album ‘The Revenant’ kan ik veel ellende van mij afschrijven en spelen. Ik realiseer mij dat mijn teksten en muziek door de luisteraars ook anders geïnterpreteerd kunnen worden. Ook goed. Muziek is therapie voor mij, maar dat heb ik geloof ik wel duidelijk gemaakt.

Welke artiesten zie je als een bron inspiratie?
Vooral Rhapsody, Nightwish and Stratovarius, maar natuurlijk zijn er wel meer. Deze drie bands echter staan toch wel bovenaan. Luca Turilli (o.a. Rhapsody) vind ik geweldig. Zowel als muzikant als componist. Ik hoor in zijn teksten toch verdekte verhalen of boodschappen die mij erg inspireren. Vooral ‘Emerald Sword’, voor sommigen is het niet meer dan een epsiche vertelling, maar voor mij zitten er veel meer lagen in verborgen op het vlak van esoterisme en spiritualisme. Ik mag ook Tuomas Holopainen (keyboardspeler en componist van Nightwish) niet overslaan. Zijn teksten en muziek zijn magisch. Hij kan beelden op je overbrengen met zijn muziek en teksten. Door zijn gehele carrière is hij trouw gebleven aan zijn eigen puurheid. Dat waardeer ik erg. Ik ben liefhebber van alle albums van Nightwish. Sterker nog, ik vind zijn solo album ‘The Life And Times Of Scrooge’ zelfs geweldig. Als laatste Timo Tolkki (o.a. Stratovarius), vooral de positiviteit van zijn muziek en teksten maakt hem voor mij tot een held. Alhoewel hij zelf mentaal veel te verduren heeft, weet hij zich muzikaal altijd positief en krachtig te presenteren.

Het gebeurt niet vaak dat we met muzikanten uit Paraguay te maken hebben. Hoe ik het om een rockmuzikant te zijn in je thuisland? Is er een grote rockscene? Is het muzikale klimaat in Paraguay ook geschikt voor metal artiesten?
Helaas, in Paraguay ziet men rock en metal nog steeds als een underground ding. Er is niet echt een professioneel klimaat voor muzikanten. Het is pas sinds een paar jaar dat de grotere metalbands ook ons land bezoeken voor shows. In 2011 kwam Megadeth hier voor het eerst op bezoek. Hierna volgde Iron Maiden. Alhoewel Paraguay in het hart van Zuid Amerika ligt, wordt er vooral om ons heen getourd in landen als Brazilië of Chili. De shows van bovengenoemde bands dragen wel bij aan een beetje meer erkenning voor rock en metal. Ik ben er trots op mijn land te kunnen vertegenwoordigen als muzikant. Ik ben dan ook erg trots dat ik bij een internationaal label als Pride and Joy Music mocht tekenen. Naast mij loopt er genoeg talent rond hier, hopelijk komt Paraguay binnenkort meer op de landkaart te staan.

Laten we het over je eerste solo album hebben, wanneer besloot je dat de tijd hiervoor rijp was?
Vorig jaar, om precies te zijn in december. Ik besloot toen om het nummer ‘Servants Of Death’ op te nemen met Ralf Scheepers (zanger van Primal Fear). Het liep gelijk aan mijn andere band/project Tragul. Eigenlijk was het de bedoeling om het nummer als single uit te brengen en dat gedurende een aantal maanden met een nieuw nummer weer te herhalen. Zo werk ik ook met Tragul. Toen ik op social media aankondigde met Ralph Scheepers te gaan samenwerken, werd ik door een platenlabel benaderd met het voorstel een full-length album op te nemen als solo artiest. Ik liep al langer met het idee rond een concept album op te nemen en besloot de daad nu bij het woord, of mijn dromen, te voegen. Tot die tijd had ik nooit serieus over een volwaardig album nagedacht aangezien ik geen platendeal had. Met het label werd het niets, maar het idee was nu te concreet om los te laten. In een periode van vier maanden schreef, componeerde ik de nummers en nam ze op. Je merkt het wel, genoeg inspiratie en drive hahaha. Uiteindelijk heb ik het geluk gehad om bij Pride and Joy Music te kunnen tekenen, de rest is geschiedenis.

Wat voor type componist ben je? Werk je alleen of in samenwerking met anderen?
Ik doe alles zelf. Teksten, concepten en muziek. Alle muziek voor de drums, bas, keyboards en zanglijnen komt uit mijn koker. Ik heb wel veel hulp gehad van vrienden. Ze kregen een ruwe demo waar ik zelf op zong, hopelijk komen die nooit naar buiten, hahaha. Voor de zangers had ik wel tips en wensen. In het muzikale deel liet ik de muzikanten vrij hun eigen stempel en identiteit toe te voegen aan het materiaal. Ik vind het belangrijk dat de identiteit en karakter van een muzikant doorklinkt in wat hij speelt. Het geeft alles net dat beetje extra vind ik.

In mijn recensie van ‘The Revenant’ geef ik aan dat je muziek raakvlakken heeft met Rhapsody en ook wel Symphony X. Herken je jezelf hierin?
Ten eerste vind ik het eervol dat mijn muziek je aan deze grote bands doet denken. Ik ben wel wat verrast dat je Symphony X noemt, dat had ik niet direct verwacht. De raakvlakken met Rhapsody voelen voor mij logischer aan. Ik heb je al verteld dat ik een groot liefhebber ben van Rhapsody en Luca Turilli in het bijzonder, maar nu ik er over nadenk snap ik toch wel dat je invloeden van Symphony X ook in mijn nummers terug kan horen.

Welke muzikanten heb je, naast jezelf op keyboards natuurlijk, mee laten doen op het album?
Seba Ramirez en Diego Bogarín zijn vrienden waar ik al heel lang mee samenwerk. Dus dat was een logische keuze die altijd goed aanvoelt. Seba beschouw ik sowieso als de beste metal drummer in Paraguay. Met hem heb ik ook in Pergana samengewerkt en het contact is altijd gebleven. Met Diego werk ik al samen in Tragul, ik ken hem nu ongeveer tien jaar. Ze zijn erg getalenteerd en muzikaal. Ook zijn het toffe gasten. Ik ben er van overtuigd dat goede verstandhoudingen en vriendschappen tot de beste muziek leidt.

Er doen een aantal bekende zangers mee, Ralf Scheepers (Gamma Ray, Primal Fear), Henning Basse (Firewind, Mayan) en Herbie Langhans (Voodoo Circle, Avantasia). Waarom wilde je hen op het album en hoe kwam je met de mannen in contact?
Mijn credo is: “Als je het beste wilt, dan moet je met de besten werken”. Ook de inbreng van Jacob Hansen is geweldig te noemen. Zonder hem had ‘The Revenant’ niet zo dynamisch en krachtig geklonken. In de jaren die ik nu meedraai heb ik veel contacten en vriendschappen opgebouwd. Je leert van elkaar, speelt met elkaar. Een win/win situatie!

Wij zijn niet zo bekend met de Spaanse zangeres Zuberoa Aznárez, wat kun je ons over haar vertellen?
Ik ben verbaasd dat jullie haar niet kennen, of haar band Diabulus In Musica. Ze hebben al vijf albums uitgebracht, en nu zijn ze bezig met nummer zes. Zeker een aanrader voor de lezers. Ik vind haar een fijne stem hebben, lieflijk maar vol power. Ik werk ook met haar samen binnen Tragul, dus ik weet wat ze in haar mars heeft. Luister maar eens naar ‘Cadavria’. Hierop zingt zij samen met Henning Basse. Ze laat hier haar opera kwaliteiten dubbel en dwars horen om een soort roep van een engel te benaderen. Voor een deel haar idee. Ze is geweldig.

‘The Revenant’ is uitgebracht door Pride & Joy Music, een Duits label. Hoe flikt een gast uit Paraguay dat nou weer?
LOL! Ik denk dat Pride and Joy gewoon onderkende dat ‘The Revenant’ een sterk album is. Zij hebben mij de kans gegeven dat dit wereldwijd nu te beluisteren is ik ben er ook trots op de eerste uit Paraguay te zijn die dat gelukt is.

Nu het album uit is, wat nu? Toeren? Of op naar het volgende studio project?
Om eerlijk te zijn zie ik mijzelf meer als een studiomuzikant. Als ik dat moet blijven doen zonder toeren, dan teken ik er voor. Het hele rockster gebeuren hoeft voor mij niet alhoewel het denk ik wel een toffe ervaring kan zijn als ik de nummers eens live ten gehore kan brengen. Ik ben wel met het label in gesprek om de mogelijkheid om te gaan toeren te bekijken. Sterker nog, een liveband heb ik al! Maar het is nog even afwachten.