Uit het koude Noorwegen komen nogal wat rock en metal bands, ook de band waar ik het in dit artikel over ga hebben komt uit die hoek. In 2017 kwam het eerste album van Infringement uit onder de naam ‘Transition’, maar die wist geen potten te breken. Na twee jaar keihard werken aan nieuw materiaal is het tweede album, ‘Alienism’, inmiddels te beluisteren. Een lang album is het echter niet geworden, er staan slechts vier tracks op de CD! Wel is het zo dat drie van die vier langer zijn dan zeven minuten, dus het album haalt een speeltijd van zo’n veertig minuten. Dat vind ik vrij kort voor een album maar het is niet onacceptabel.

De muziek die de groep maakt is progressieve rock/metal die een beetje doet denken aan Marillion, maar dan harder. Dit komt door een aantal zaken, de gitaren, keyboards, en zelfs de zang hebben karakteristieken van de eerdergenoemde band. Niet dat de stem van Hans Andreas Brandal erg lijkt op die van Steve Hogarth, maar het is wel een karakteristieke stem. De gitaren van Stig André Clason zijn erg melodieus en staan volledig in dienst van de liedjes, net zoals Steve Rothery dat doet. De keyboards van Bård Thorstensen dragen zorg voor de sfeer van de liedjes en weten met achtergrond geluiden en accenten de muziek interessant te houden, net zoals Mark Kelly dat zou doen. De basgitaren en de drums zorgen voor een lekkere flow in de liedjes en vallen op omdat ze doen wat je wilt dat ze doen. De composities zijn ook interessant, bij het laatste nummer ‘Delirium’ merk ik nog wel dat er soms wat willekeurige dingen gebeuren, zoals een onverwachte gitaar riff, maar het is ook niet makkelijk om een liedje van zeventien minuten te schrijven. Toch vind ik dat het niveau van de composities bovengemiddeld is, daarnaast weten de mannen toch een origineel geluid te produceren wat toch vertrouwd aanvoelt. Daarbij is de zeer uitstekende mix en master van Karl Groom (Threshold) een zeer belangrijke factor, het is de lijm die alles bij elkaar brengt.

Ik zal eerlijk zeggen dat ik verrast ben door deze plaat, ik had niet gedacht dat ik het zo interessant zou vinden maar ik heb het album met plezier geluisterd. Dat gezegd hebbende weet ik niet of de muziek het niveau haalt om zich te meten met de toppers, vooral de zang vind ik zeker niet overal fantastisch, maar er is meer dan genoeg potentie aanwezig om dat in de toekomst wel te halen. Ik denk dat ‘Alienism’ vooral in de smaak zal vallen bij de progressieve rock liefhebbers die ook naar bands als Marillion of Arena luisteren. Het is ze in ieder geval van harte aanbevolen om het album een keer op te zetten, het is de moeite zeker waard. Een heel goed product van de Noorse band, maar nog nét geen topper.