Als ik mijn recensie over het debuutalbum van Icons Of Brutality teruglees, lijkt het alsof ik erg weinig te melden had. Maar in die paar zinnen raak ik de kern wel. Nu de band uit Drenthe na zes jaar weer eens van zich laat horen, kan ik de boodschap in grote lijnen herhalen.

Icons Of Brutality lijkt in eerste instantie niet voor een fijnzinnige aanpak te gaan. De keuze om weer in de Dirty Bird Studio op te nemen onder leiding van Fredde Kadeth (Massive Assault) resulteert in een lekker lomp klinkend album. Die sound past prima bij de old-school death metal van dit vijftal. Je hoort vooral raakvlakken met de Zweedse aanpak waarin de nodige crustcore invloeden verwerkt zijn. Toch zitten er heel subtiel ook elementen in de muziek die ervoor zorgen dat je geboeid blijft luisteren. Om weer te refereren aan mijn eerder genoemde recensie moet ik Bolt Thrower noemen. Dat was ook een band die het verstond om lomp te klinken en hun songs schwung mee te geven. Nu vind ik het wel iets té ver gaan om Icons Of Brutality op hetzelfde niveau te plaatsen als Bolt Thrower, maar het geeft wel richting voor jou als lezer om te bepalen of je deze plaat een kans moet geven. Wat mij betreft moet je dat zeker doen, want het is een zeer vermakelijk album dat met zeven songs binnen ongeveer 20 minuten je hersenpan verbrijzelt. Catchy en lomp zijn de toverwoorden. Meer is er ook niet over te zeggen.