Het Australische solo project I Built The Sky, van meestergitarist Rohan ‘Ro Han’ Stevenson, heeft inmiddels al een flinke groep volgers, toch heeft de muziek van de man mijn oren nooit bereikt. Zijn eerste, zelf getitelde, CD kwam uit in 2012 en vier jaar later kwam diens opvolger ‘The Sky Is Not The Limit’ uit. Dit jaar komt de Australiër met zijn derde album op de proppen, ‘The Zenith Rise’, en zal misschien wel zorgen voor de échte doorbraak.

Voor mijn gevoel wordt instrumentale progressieve metal steeds populairder, toch ben ik geen groot liefhebber van dit genre. Ik mis snel de zang en vind vaak dat de nadruk ligt op technische gitaarsolo’s en niet op sterke composities. Maar gelukkig er zijn uitzonderingen, en I Built The Sky is er een van. Stevenson is een uitstekende gitarist, maar hij begrijpt meestal dat goede muziek niet alleen maar snelle solo’s nodig heeft. De liedjes kennen gewoon een goede opbouw, sterke melodieën, zijn over het algemeen dynamisch, en zijn vrij toegankelijk vanwege het gebrek aan al te ingewikkelde ritmes. De kwaliteit van het materiaal blijft over het hele album hoog en daarnaast klinkt het album ook nog eens erg goed door de uitstekende mix en master van Forrester Savell (Karnivool). Toch zijn er ook wat kanttekeningen, zo had ik graag een paar rustige nummers op het album gezien, alle liedjes kennen pompende drums en onrustige gitaarpartijen waardoor je geen moment even op adem kunt komen. Ook vind ik dat er daardoor te weinig afwisseling is tussen de songs en voelt het bijna aan als één lang verhaal. De enige uitzonderingen zijn ‘Diamond Dust’ en ‘Moonbow’, de enige kalmere nummers op het album, maar die zijn zo rigoureus anders dat het net lijkt alsof je ineens naar een andere artiest aan het luisteren bent.

Wat dat betreft kan er nog wat worden geleerd van de absolute topper binnen instrumentale progressieve metal, Plini. Daar wordt veel meer gedoseerd, is er vaker tijd voor rust in de muziek, en zijn de composities beter opgebouwd. Als ik aandachtig naar ‘The Zenith Rise’ ga luisteren dan ben ik na een hele CD helemaal gaar vanwege de constante stroom aan gitaar riffs, en drum gepomp, die bij vlagen ook nog eens heel chaotisch aanvoelen. Dat gezegd hebbende is deze plaat een bovengemiddeld product die de fans van I Built The Sky zeker zal gaan bekoren. Toch zou ik benieuwd zijn naar wat er zou gebeuren als Stevenson een zanger zou toevoegen aan het project. Ik denk dat dit héél interessant zou kunnen zijn.