Het is alweer het derde album voor het Portugese Hourswill en de band bewijst daarmee duidelijk geen eendagsvlieg te zijn. Wat Hourswill met dit album ook bewijst is geen twee keer hetzelfde album te willen maken. Het debuut ‘Inevitable’ was ontzettend duister getint en doom achtig, het daaropvolgende ‘Harm Full Embrace’ had een moderner karakter en op dit derde album ‘Dawn Of The Same Flesh’ lijkt de band weer een andere invalshoek gekozen te hebben: een dystopische conceptplaat met een meer avant-garde geluid.

Als je je metal graag makkelijk verteerbaar en rechttoe rechtaan hebt, zit je hier in ieder geval verkeerd. Dit is een complex album waar je echt wel een paar geconcentreerde luisterbeurten voor nodig hebt. Het begint al bij nummer één, ‘Asherah’. Op het eerste opzicht lijkt het hier om een intro te gaan, maar zowel muzikaal als tekstueel gebeurt er hier al zoveel dat het woord intro eigenlijk niet meer toepasselijk is. ‘Innocence’ zet dan de elektrische gitaren aan en de timingspelletjes van de drummer en bassist zijn opmerkelijk. Zanger Leonel Silva laat weer horen uit het juiste hout gesneden te zijn met zijn rauwe en toch diepe stem. De structuren van de nummers zijn niet zo makkelijk in te delen in coupletten, refreinen en solo’s. Dankzij het verhalende aspect van de muziek voelt ieder los nummer meer aan als een hoofdstuk in een boek, en in het bij de cd horende boekje worden deze hoofdstukken dan ook elke kort toegelicht. Ga echt voor deze plaat zitten, alleen dan wordt je meegesleept in de levendige doch enigszins deprimerende fantasieën van deze getalenteerde band. Het is zoals bij veel conceptplaten weinig zinvol om losse nummers te beschrijven, het gaat hier om het gevoel van het hele album en dat is groots en meeslepend. Natuurlijk zijn er snelle en trage stukken te onderscheiden, of anderszins heel opvallende nummers zoals ‘A Beauty In Bloom’ wat me qua gevoel deed denken aan ‘Don’t Leave Me Now’ van Pink Floyd. Opvallend is ook afsluiter ‘Hanwi’.

Dit is een album waar je echt even voor moet gaan zitten, maar tegelijkertijd ook een album dat die tijd zeker waard is. Ben je niet vies van iets wat experimenteel is, wat genre-overschrijdend is en wat veelgelaagd is? Dan is dit je album deze maand.