Hollingshead, een beetje een vreemde bandnaam maar na wat zoekwerk kom ik erachter dat er een Michael Hollingshead heeft bestaan die onderzoek deed naar psychedelische drugs. Na het beluisteren van de muziek is deze bandnaam een stuk logischer, zou de band daar de naam vandaan hebben? Het Zweedse project is gevormd door voormalig Candlemass toetsenist Carl Westholm, die samen met bassist Johan Niemann (Evergrey), drummer Fredrik Haake, en zanger Gidon Tannenbaum een album heeft opgenomen die de naam ‘Stay Dead’ kreeg.

De band maakt naar eigen zeggen progressive metal, dat is niet onwaar maar geeft een verkeerd beeld van de muziek. Prog is een onderdeel van de muziek, maar deze wordt vooral getypeerd door de unieke stijl van de band. Hoewel het ook geen perfect beeld schetst moet ik denken aan een combinatie van Black Sabbath en Motörhead die zich zouden wagen aan prog. Dit zit vooral in de klank van de gitaren, die ik anno 2020 zou omschrijven als goedkoop, vele orgeltjes en de ruige, eigenzinnige, zang van Tannenbaum, In principe zitten de composities goed in elkaar en weten de mannen interessante muziek te maken, zonder dat de muziek overmatig complex wordt. Wel zijn er vele tempowisselingen die typerend zijn voor progressive metal. Hoewel de muziek dus best interessant is vond ik het tóch lastig om lang naar de liedjes te luisteren. De muziek is zo typisch dat je er wel écht van moet houden. Zo is bijvoorbeeld de zang van Tannenbaum niet echt aangenaam te noemen, hoewel het dan weer wel goed bij de muziek past. Hij zingt vol overgave en wat ongecontroleerd waardoor zijn zang soms bijna schreeuwerig wordt. Ik vind het zelf niet mooi, maar ik weet dat er mensen zijn die hier helemaal blij van worden. Een echte smaakkwestie dus.

Ik kan niet ontkennen dat ‘Stay Dead’ een interessant album is, maar het is er wel eentje voor de specifieke liefhebbers. Het album is niet toegankelijk voor het grote publiek en zal de meeste mensen dan ook niet aanspreken. Hoewel ik een brede muzieksmaak heb is het album van Hollingshead een brug te ver voor mij, vooral het gitaargeluid en de zang vind ik een groot struikelblok. Maar hoewel ik het zelf niet zou opzetten kan ik niet anders dan toegeven dat er een groep mensen is die hier echt gelukkig van wordt. Luister dus op eigen risico.