High Road Easy is voor mij een compleet nieuwe naam. Achter deze naam gaan Sven Horlemann (gitaar, bas en keyboards) en Jan Knopf (zang) schuil. De mannen komen uit het Duitse Karlsruhe en dit titelloze album is hun vierde volwaardige werkstuk. De veertien nummers zijn een samenraapsel van nieuw materiaal en oude, opgepoetste tracks. Als je de bijgevoegde biografie leest, dan staat je heel wat te wachten. Het ene superlatief na het andere superlatief vliegt je om de oren op het twee kantjes tellende blaadje. Het is toch een vak op zich om die biografietjes in elkaar te draaien. Maar ja, klant is koning, dus geen lelijk woord te bekennen.

Een aantal dingen zijn waar. Zo is de productie van Horlemann prima te noemen. En het is inderdaad een soort moderne variant van Classic Rock die we op het album horen. Sommige dingen zijn echter niet geheel conform de papieren waarheid zoals dit album ons laat horen. Jan Knopf is géén powervocalist en dus zeker niet één van de beste stemmen in het genre. ‘No Regrets’ is zeker géén formidabel nummer. Invloeden van Queen? Niet gehoord. Maar het grootste jokmoment is toch wel het herontdekken van het nummer ‘Reckless Man’. Volgens de mannen eigenlijk toch wel het allerbeste nummer dat ze ooit in elkaar hebben gezet. Pfoe, mag ’t niet hopen voor de mannen. Nee, High Road Easy was geen makkelijke bevalling om te beluisteren. Vooral omdat Knopf slecht en soms zelfs vals zingt en Horlemann volgens mij af en toe met zijn vingers tussen de snaren zit. Daar wordt je niet vrolijk van. Gooi er nog het zeer middelmatige songmateriaal bij en de teller blijft ver onder de voldoende hangen. Jammer…