Dit is nu de reden waarom My Dying Bride momenteel ‘on hold’ staat en plots al hun concerten afgelast werden. Toen we in maart dit jaar met My Dying Bride gitarist Andy praatten over het nieuwe My Dying Bride album, zat hij duidelijk met een ei omdat één van hen het idee opgevat had om een soloalbum te maken. Dat blijkt nu zanger Aaron Stainthorpe te zijn, want hij is één van de blikvangers in High Parasite. Het is menens met deze band, want hij stelt expliciet: ‘Dit is geen zijproject. Dit is een nieuwe band die albums opneemt en op tournee gaat. Met ons debuutalbum ‘Forever We Burn’ tonen we onze voorliefde voor alles wat gotisch en groots is en dat zulke duistere muziek het niet verdiend om weggemoffeld te worden in een donker hoekje waar niemand er kan van genieten.’ Eind september was dan ook de live vuurdoop voor de band in Bradford en van 2 tot 4 oktober speelden ze drie shows in Nederland. Later in oktober/november volgt een Europese tournee met Cradle Of Filth.

Wie is deze illustere band die plots in de schijnwerpers staat? Aaron zal vast de meeste aandacht opeisen – en hij zingt anders, maar weer goddelijk! – maar diegene die de band opgericht en vorm gegeven heeft is de bassist, songschrijver en zanger Tombs (die we ooit nog even in Godthrymm signaleerden). Hij heeft een cruciale rol gespeeld in de creatie en het lanceren van High Parasite. Verder zijn het vrij onbekende namen tot we aan de producer komen. Dat is namelijk Greg Mackintosh, gitarist bij Paradise Lost. Hij heeft ook nog wat gitaarlijntjes op het album gespeeld en dat merk je duidelijk. Eigenlijk komt dit een beetje over als Paradise Lost ten tijde van ‘One Second’ met de zanger van My Dying Bride, maar dat is wel een beetje kort door de bocht. Het is immers allerminst zo dat Aaron hier zijn stem gebruikt zoals bij zijn hoofdband. Neen, hij verrast ons met een diepe, warme cleane stem in de stijl van Sisters Of Mercy, maar stelt daar in ieder nummer ruwe, griezelige schreeuwzang tegenover. Dat klinkt echter anders dan bij My Dying Bride. Hij maakt ook een lossere, ongedwongen indruk, alsof dit hem gemakkelijk afgaat. Het is ook vlotte gothic, meestal uptempo, met fraaie gitaarmelodieën, maar ook synths. De tien songs zijn compact en sommigen worden voorzien van achtergrondkoortjes. Daarin is Heather Thompson te horen die ook al gastzangeres was bij Paradise Lost. De band zelf noemt deze muziek ‘death pop’. Het is inderdaad toegankelijk en aanstekelijk en enkel in de gesproken stukken van ‘My Syndrome’ hoort men enige verwantschap met My Dying Bride in Aaron’s zang. Drie singles (‘Let It Fail’, ‘Wasn’t Human’ en ‘Grave Intensions’) werden al voorafgaande het album op de wereld losgelaten en dit is zeker ‘to be continued…’. Duistere maar onderhoudende plaat uit onverwachte hoek.