De Texaanse heavy metal band Helstar timmert al sinds de begin jaren tachtig aan de weg en bracht in 2016 hun laatste, inmiddels tiende full-length album ‘Vampiro’ uit. Deze prima plaat werd vorig jaar gevolgd door de single ‘Black Wings Of Solitude’, waarop ook de Black Sabbath-cover ‘After All (The Dead)’ te vinden was. Nu komt Massacre Records met deze dubbel-CD ‘Clad In Black’ op de proppen, maar al diegenen die gehoopt hadden dat dit het nieuwe Helstar studio-album was, komen toch enigszins bedrogen uit. Op de eerste disc is namelijk de reeds genoemde single ‘Black Wings Of Solitude’ te vinden, samen met twee nieuwe Helstar nummers alsmede een drietal covers, waarvan het reeds gememoreerde Black Sabbath nummer er één van is. Op de tweede disc is dan het uit 2016 stammende ‘Vampiro’ album te vinden.

Al diegenen die de, overigens uitstekende, plaat ‘Vampiro’ al in hun bezit hebben, moeten zelf maar even uitmaken of de zes nummers op het eerste schijfje de moeite van het aanschaffen waard zijn. ‘Dark Incarnation (Mother Of The Night)’, ‘Black Wings Of Solitude’ en ‘Across The Raging Seas’ zijn in ieder geval prima metal songs in de beste Helstar-traditie, waarbij er veel ruimte is voor het heerlijke gitaarwerk van het duo Larry Barragan en Andrew Atwood en de krachtige vocalen van brulboei James Rivera.

Voor de covers heeft men echt wel voor een aantal klassiekers in het metal genre gekozen, want naast ‘After All (The Dead)’ van Black Sabbath heeft men zich ook gewaagd aan ‘Restless And Wild’ van Accept en ‘Sinner’ van Judas Priest. Het is heel gemakkelijk om hier je vingers aan te branden, maar het dient te worden gezegd dat de Helstar-versies erg goed gelukt zijn. Men blijft redelijk dicht bij de originele versies, maar giet er tevens toch een onmiskenbaar Helstar (lees James Rivera) sausje over en dat leidt toch wel tot een zeer genietbaar resultaat in mijn beleving.

Al met al kunnen we dus wel stellen dat het eerste schijfje van ‘Clad In Black’ bijzonder geslaagd is, terwijl ook het album ‘Vampiro’ gewoon een erg sterke Helstar-plaat is. Of dat voldoende is om tot aanschaf van deze ‘Clad In Black’ over te gaan laat ik aan eenieders eigen oordeel over, maar deze dubbelaar is zeker een zeer genietbare luisterervaring geworden mag ik wel zeggen. Dat neemt echter niet weg dat ondergetekende net zoals zovele andere Helstar-liefhebbers met smacht zit te wachten op de volgende full-length plaat. Tot die tijd kunnen we ons in ieder geval goed vermaken met deze ‘Clad In Black’.