Zweden is toch echt wel een land waar de hardrock of metal nog volop onderdeel van de muziekscene uitmaakt. Kijk alleen maar naar de stroom aan releases van AOR tot de donkerste exponenten van de black metal. Met Hellsmoke staat er alweer een nieuwkomer te wachten (en te hopen) om de wereld te veroveren.

Deze vijf mannen vallen in de categorie stevige hardrock. Hellsmoke is ontsproten aan het brein van Christofer Dahlman (o.a. ex-Alyson Avenue) en songwriter Torbjörn Mansson. Aangezien er weinig promotionele informatie bij het album zit is het niet duidelijk in hoeverre Mansson een rol gespeeld heeft in het tot stand komen van ‘2020’. Los daarvan start het album stevig en rap met de eerste single ‘Devils Train’, opgevolgd door het zware en groovende ‘Black Sun Rising’. Met voormalig Syron Vanes (weet je nog, oudje?) zanger Rimbert Vählstrom in een overtuigende rol. Schor en krachtig weet Vählstrom de luisteraar te overtuigen. Met ‘Nowhereland’ heeft de band een puike en heavy semi ballad in elkaar gezet. De productie van het album is echt om door een ringetje te halen; helder en heavy. Wel vreemd is dan wel weer dat in de bijgeleverde bio Anders Hahne als co producer wordt genoemd, maar wie de andere producer dan is? Gezeur misschien, maar ik blijf dat soort dingen vaag en slordig vinden.

Maar waar het om draait is dat Hellsmoke met ‘2020’ een dampend rockalbum aflevert waar de termen vaag en slordig zeker niet van op toepassing zijn. Het is de groove die voor Hellsmoke van belang is. Geen hoogstandjes of uitgewerkte arrangementen. Gewoon de beuk er in! Hier krijg je goede zin van.