Kai Hansen: “’Toen ik begon aan wat ‘Skyfall’ zou worden kreeg ik echt helemaal die ouderwetse ‘Keepers’ vibe’, ik hoorde Kiske’s zang er al helemaal bij, maar ook de stem van Andi paste direct perfect.”
Als het verhaal van Helloween ooit nog eens verfilmd zou worden, dan is dit het moment waarop de film een open eind in hoge sferen zou hebben. Na dik dertig jaar drama, ruzies, zwakkere periodes heeft iedereen zijn ruzies inmiddels bijgelegd, zijn de voormalige kemphanen samen op tour geweest en brengen ze nu zelfs met zijn allen een album uit. Niet zomaar een album trouwens, maar misschien wel de beste Helloween ooit? Fans houden al tijden hun adem in, maar een select gezelschap aan journalisten waaronder ik mocht hem al horen. Om jullie nog wat lekkerder te maken voor wat komen gaat, besloot ik eens te gaan babbelen met een van die mannen met wie Helloween ooit begon. Niemand minder dan grootvader van de power metal, mister Kai Hansen himself, vertelt hieronder alles wat je wil weten van Helloween: verleden, heden en toekomst!
Jori van de Worp Ι 3 juni 2021
Kai, van harte gefeliciteerd met dit erg speciale album. Hoe gaat het ermee op het moment?
Ja best prima. We hebben het album natuurlijk gemaakt en daar zijn de laatste maanden wel vol in gaan zitten. Maar het resultaat mag er zijn en ik ben benieuwd wat iedereen ervan vindt. Tot nu toe is de feedback op voornamelijk ‘Skyfall’ erg goed geweest. Tot nu toe hebben alleen journalisten het hele album gehoord en ze zijn er echt lyrisch over. Dus ik kan nu tevreden een beetje ontspannen. Ik ben nog wel bezig hoor, ik heb mijn eigen studio hier in Slowakije waar ik nu woon. Een mooie omgeving en hier ben ik af en aan een beetje aan het werk aan bijvoorbeeld nieuw Gamma Ray materiaal. Ik houd mezelf wel bezig.
Dat is mooi. We komen straks nog wel op Gamma Ray uit, laten we eerst eens de recente geschiedenis bekijken. Wanneer was het zaadje voor het idee van dit Helloween-XL ding gepland?
Helloween-XL, mooie omschrijving hahaha! Dit gaat echt al wel een tijd terug, in ieder geval voor mij. Toen het stof een beetje was neergedaald van mijn vertrek uit Helloween en het oprichten van Gamma Ray realiseerde ik me al wel hoe groot het hele ‘Keepers’ ding is geworden en hoeveel waardering hiervoor was. Heel veel mensen hebben het altijd al gehad over reünies, samenwerkingen tussen de bands enzo. Het was na het Gamma Ray album ‘Land Of The Free’ uit 1995 dat de eerste serieuze gedachten opkwamen. Ik was nog wel terughoudend, want dit kan je maar één keer goed doen. We moesten eerst eens bij elkaar komen en alle ellende uit het verleden uitspreken, en dan konden we eens gaan kijken naar een samenwerking. Gamma Ray begon ook te groeien in die tijd, waardoor we op meer en grotere festivals begonnen te spelen. Natuurlijk kwam het ook vaak voor dat Helloween en Gamma Ray op dezelfde evenementen speelden, en dan kom je elkaar toch tegen. Dan drink je ’s avonds toch een biertje samen en dan heb je het eens over dit soort dingen. Het voelde altijd dat dit iets was wat nooit helemaal was afgesloten, en ik wil op mijn sterfbed geen spijt hebben van dingen die ik niet heb gedaan. Er lag natuurlijk nog wel heel wat in de weg. Er waren twee bands die gewoon moesten blijven draaien, Michael Kiske was uit Helloween en wilde een tijd niks meer met metal te maken hebben. Ik denk ook dat we Tobias Sammet van Avantasia dankbaar moeten zijn, hij heeft de deur verder open gezet door Kiske terug te brengen op een metal stage. Toen ik zelf ook met Avantasia speelde, deelde ik weer een podium met Michael en dat was echt leuk. Daar is uiteindelijk Unisonic uit ontstaan. Het was echt een lang proces waarbij deur na deur open ging totdat dit uiteindelijk mogelijk zou zijn, de laatste Helloween line-up samen met Michael en ik erbij.
Jullie hebben ook de ‘Hellish Rock’ tour gedaan waarop Helloween en Gamma Ray ook een podium deelden. Ook een onderdeel van de tenen in het water steken voordat je in het bad springt?
Zeker, ook dat was een deur die open ging. Ook voor het grote publiek waar nog steeds het idee ging dat we puur en alleen concurrenten waren. Ja natuurlijk vissen de bands in dezelfde vijver, maar dit is altijd op een gezonde manier gegaan, naast elkaar en niet tegenover elkaar. Die tours zijn zo goed gegaan en alle bandleden zijn echt naar elkaar toegegroeid. Een grote stap in de richting van waar we nu staan.
En waar jullie nu staan is op het punt om nieuwe muziek uit te brengen, met mensen met wie je al meer dan dertig jaar geen nieuwe muziek hebt gemaakt. Hoe voelt het om na als die tijd weer met Weikath, Kiske en Grosskopf te werken?
Erg tof eigenlijk. Hoewel er natuurlijk wat tijd overheen is gegaan zoals je zei, er was nog steeds een klik. Individueel zijn we ook gegroeid, tolerantie en acceptatie zijn gevoelens die het hebben overgenomen van competitie en bewijsdrang. We hebben onszelf tenslotte allemaal wel bewezen als musici, we hebben allemaal muziek gemaakt die veel mensen heeft aangesproken. Het gaat er niet meer om wie er wanneer en hoe vaak gelijk heeft, we accepteren elkaar allemaal en dat helpt gewoon bij een goede chemie samen.
Als een van de journalisten die je benoemde heb ik het nieuwe album al gehoord. Inmiddels recenseer ik al bijna acht jaar metal albums en ik heb heel wat toffe muziek gehoord. Maar dit is de eerste keer dat ik een album niet kan overwaarderen als ik het al zou proberen. In een half uurtje kan ik helaas niet over ieder nummer wat vragen dus laten we er een paar opvallende stukken uitliften. Zelf vond ik ‘Best Time’ opvallend qua tekst. Het is ongetwijfeld op meerdere manieren te interpreteren, maar ik hoorde er zelf een soort van spijt door dat jullie dit niet veel eerder gedaan hebben.
Haha pfoeh, als het om de tekst gaat zou ik deze eigenlijk moeten doorgeven aan Sascha want die heeft het geschreven. Voor mij is ‘Best Time’ eigenlijk een soort tweede ‘I Want Out’. Zoals ik de tekst zie gaat het over iemand die alles uit het leven wil halen maar dat lukt hem eigenlijk niet, er staat van alles in de weg en niet in de laatste plaats zit hij zichzelf ervoor dwars. Hij houdt zichzelf voor dat hij ooit die “best time of my life” gaat hebben. ‘I Want Out’ was een roep van hoe graag ik op dat moment weg wilde van alle shit die ik op dat moment in mijn leven, in Helloween en in de muziekwereld had. Het nummer ‘Best Time’ bekijkt zo’n situatie vanuit een ander perspectief, maar dat is echt hoe ik het zie. Het is door iemand anders geschreven en dit is slechts mijn mening over hoe ik het zie.
Een ander nummer waarover ik je wil ondervragen is ‘Fear Of The Fallen’, een van mijn persoonlijke favorieten. Dit is echt zo’n nummer waarop Kiske en Deris het beste in elkaar naar boven halen en elkaar zo goed aanvullen, dat maakt het refrein van dit nummer echt waanzinnig gaaf. Om maar te zwijgen over het sublieme gitaarwerk hier.
Met drie gitaristen hebben we ook wel echt allemaal ons stinkende best gedaan om vooral het soleerwerk echt te laten vlammen, dus mooi dat dat opgemerkt wordt. ‘Fear Of The Fallen’ is een hele goeie mix tussen de oude en de nieuwe Helloween. Andi heeft in die tijd natuurlijk een hele goede invloed gehad op Helloween om ze weer terug op de rails te krijgen met zijn verse input in de songwriting. Dit is ook een nummer wat geschreven is door Andi, en naast een aantal typische oldschool Helloween touches is dit ook echt een Andi-stuk. Het pingpongen van Michael en Andi qua zang is echt het resultaat van de tour waarop ze hetzelfde deden. Ook op het podium vulden ze elkaar goed aan, er waren geen egotrips of iets dergelijks. Maar ook buiten het podium waren ze echt de beste maatjes, zo opvallend zelfs dat wij er grappen over gingen maken. ’s Ochtends gingen ze samen ontbijt zoeken, vervolgens met zijn tweeën om koffie en taart en ook ’s avonds hingen ze continu met elkaar rond. Het was echt grappig maar ook hartverwarmend om te zien hoe goed die twee het kunnen vinden, en die vriendschappelijkheid werkt door in de muziek. Er was altijd een gevoel van laten we dit samen doen bij de zangers en zeker bij ‘Fear Of The Fallen’ kan je dit goed horen.
Uiteraard moet ik ook naar ‘Skyfall’ vragen. De muziek schreeuwt gewoon ‘Keepers’, maar qua verhaal is dit volgens mij echt iets anders. Wat kan je mij vertellen over dit vlaggenschip?
Toen ik de eerste ideeën voor ‘Skyfall’ kreeg, had ik direct het gevoel dat dit iets groots zou kunnen worden. Tot dan toe was alles wat voor het nieuwe album geschreven was veel verder weg van het ‘Keepers’ geluid. Ik ben natuurlijk de band uitgegaan na die twee albums, en dit geluid zit gewoon in me. Dus wanneer ik iets schrijf voor de band kan je automatisch iets meer ‘Keepers’ verwachten dan wanneer de anderen wat schrijven, behalve Weikath natuurlijk. Dus toen ik begon aan wat ‘Skyfall’ zou worden kreeg ik echt helemaal die ouderwetse ‘Keepers’ vibe’, ik hoorde Kiske’s zang er al helemaal bij, maar ook de stem van Andi paste direct perfect. Op de demo zong ik alles zelf en gaf ik er eigenlijk geen reet om wie het uiteindelijk zou inzingen, ik wist dat het resultaat goed zou zijn. Het was geen vooropgezet plan om er zo’n lang stuk van te maken, dat gebeurde gewoon omdat de muziek er zich voor leende. Het eerste wat ik van het nummer in mijn hoofd had was het refrein, zanglijn en tekst. Het eerste wat in mijn hoofd opkwam bij de regel “I fell from the sky, so don’t ask me why I’m feeling so down”, was een Area 51 achtig idee waarbij een alien neer was gestort en het leger wat er allerlei experimenten op uitvoerde. Dus dat is ook het idee van het nummer zoals je kan zien in de clip. Uiteindelijk is het een medewerker van Area 51 die ook niks te verliezen heeft die de alien helpt te ontsnappen, waarna ze beiden eigenlijk geen thuis meer blijken te hebben. Het idee om het nummer is dus vooral het je ineens moeten aanpassen aan een compleet nieuwe werkelijkheid. Het is wel ironisch dat dit wereldwijd gebeurde net nadat we dit stuk hadden geschreven. Het nummer begon als pure science fiction, maar er zit nu toch een klein vleugje werkelijkheid achter. Zo is Skyfall op meerdere manieren iets heel groots geworden.
Het grootste nummer vertelt het Keeper of the Seven Keys verhaal dus niet verder, maar het artwork van het album schreeuwt dit wel uit. Staan er stukken op die wel qua verhaal iets met de klassieker te maken hebben?
Zelfs als je de teksten van de oude albums uitpluist kan je niet echt een doorlopend verhaal vinden. Je zou kunnen zeggen dat het nummer ‘Keeper Of The Seven Keys’ het verhaal oppakt waar het nummer ‘Halloween’ ophoudt. Uiteindelijk gaat het ook om de fantasie van de luisteraar, je kan er natuurlijk een doorlopend verhaal in horen als je de nummers achter elkaar zet, maar dit was nooit expliciet de bedoeling geweest. Dus het artwork is meer een grote verzamelbak waar alles ingegooid wordt en een herkenbaar symbool op staat, of het thematisch nu allemaal past of niet.
Helloween is natuurlijk flink gegroeid en veranderd sinds jouw tijd bij de band. De nieuwste platen van de band zijn heel anders dan de muziek uit de eighties en ook heel anders dan jouw latere muziek met Gamma Ray. Je hebt nu voor het eerst muziek moeten schrijven voor de stem van Deris, je hebt voor het eerst muziek moeten schrijven voor drie zangers, allemaal eerste keren. Ging het schrijfproces daardoor lastiger of viel dat eigenlijk best mee?
Dat viel wel mee gelukkig. We hebben nogal wat schrijvers in de band natuurlijk, en iedereen droeg zijn steentje bij wat het schrijven betreft. Uiteindelijk moesten we nog zorgvuldig selecteren om het tot één album te beperken. Zelf ben ik enorm kritisch op alles wat ik maak, het moet het beste zijn of er helemaal niet zijn. Wat nog het lastigst was met al die schrijvers en verschillende stijlen in de band, was om er een album van te maken wat niet als een compilatie van verschillende bands zou klinken. Je zou er nu nog steeds wel uit kunnen pikken wie welke nummer heeft geschreven als je goed luistert. Soms was het wel lastig om alle neuzen dezelfde kant op te laten wijzen, maar uiteindelijk had de schrijver van een nummer hierin het laatste woord. Het resultaat is wel een erg kleurrijk en veelzijdig album, maar het is echt allemaal Helloween. De band heeft veel stijlen gekend in al die jaren, op dit album vind je eigenlijk alles wat de band heeft meegemaakt en alles wat de individuen in de groep tekent.
Dat is er echt goed uit te horen ook, goed gelukt! Op de luistersessie van een maand of twee geleden werd er al gehint op het feit dat jullie deze line-up langer willen vasthouden. Wat betekent dit voor de toekomst van Gamma Ray? Jullie hebben online een dertigste verjaardagsshow gespeeld, maar is er verder nog tijd voor deze band?
Toen ik bij Helloween ging wist ik dat dit het gevolg had dat Gamma Ray op pauze zou moeten, en dat was geen makkelijke beslissing. Het viel me erg zwaar om te weten dat Gamma Ray hier compleet door ondergesneeuwd zou gaan worden, dat vond ik ook erg naar tegenover mijn maten in de band. Maar ik wist dat ik dit moest doen, en iedereen begreep dit. Ik heb wel duidelijk gezegd dat dit niet het einde van Gamma Ray zou betekenen, wanneer er een gaatje vrij is in mijn rooster wil ik deze band daarin oppakken. Het voordeel van de hele coronasituatie is dat we met Gamma Ray nu de tijd hadden om een album te maken en daar zijn we nu dus ook mee bezig. We zijn aan het schrijven en we willen binnenkort naar de studio, op welke manier dat dan ook kan tegen die tijd. Ik voel me hier positief over, we hebben al heel wat sterk songmateriaal liggen. Gamma Ray zal dus door blijven gaan op welke manier dan ook, maar het kan nu gewoon geen prioriteit hebben.
Met Helloween hebben jullie al een monsterlijke tour gepland in Europa samen met Hammerfall, laten we duimen dat de coronasituatie het dan toelaat. Kan je alvast een klein tipje van de sluier oplichten over de tour? Kunnen we die twee mafkeespompoenen weer zien die de boel aan elkaar blazen?
Ik heb echt nog geen idee. Het enige wat we weten is dat de tour gepland is en we houden inderdaad onze vingers gekruist. Deze ellende zal niet morgen ineens helemaal over zijn, en straks krijgen we misschien nog ellende met nieuwe mutaties. Wanneer het echt lijkt te gaan gebeuren en het komt dichterbij, dan gaan we natuurlijk over details nadenken. Waarschijnlijk kan je inderdaad wel achtergrondschermen verwachten waar een en ander op te zien is. Gewoon honderd Marshall kasten op het podium knallen en dan spelen is vandaag de dag niet meer voldoende, je moet meer bieden. Maar wat en hoe precies, dat ligt echt allemaal nog open.
Heb je ook al een idee voor wat er na de tour gaat gebeuren? Gaat Helloween met deze line-up ook nog meer muziek maken?
Zeker weten! Tenzij de boel van binnenuit opblaast gaat dit gewoon door. Iedereen in de band wil dit, het voelt goed en het heeft enorm potentieel. Er zijn op het moment totaal geen redenen om ermee te stoppen.
Dat was alles wat ik je wilde vragen, dus ik wil je bedanken dat je wat tijd wilde nemen voor de Nederlands sprekende fans. Is er nog iets wat je ze mee wil geven?
Het gebruikelijke natuurlijk, maar na dit jaar nog zwaarder aangezet. Hopelijk zien we jullie allemaal echt zo snel mogelijk op tour. Wij kunnen niet wachten om samen met jullie de zalen compleet op te blazen!
