IJslandse black metal, iemand? Natuurlijk! Met Misþyrming, Almyrkvi, Sinmara, Carpe Noctem, Naðra, Wormlust, Svartidauði enzoverder bloeit de black metal scene er al jaren en elk jaar wordt daar wel ergens een  project uit de grond gestampt dat dan steevast een steengoed album op de wereld los laat. Je kan er je klok bijna op gelijk zetten. Denk maar aan Andavald en Örmagna in 2019 of Sjálfsmorð Af Gáleysi in 2018. Zo ook deze Helfró, een paar jaar geleden opgericht in Reykjavík en hun zelf getitelde debuut via digitale weg uitgebracht in 2018, maar later opgepikt door Season Of Mist, die het album nu ook fysiek aan het publiek gaan aanbieden. Van een goeie zet gesproken!

Dit album verdient inderdaad meer dan te verzuipen in het overweldigende én overdreven digitale aanbod. Al zitten er in dat aanbod vaak ongeslepen diamanten die zelden of nooit de nodige aandacht krijgen. De muziek op ‘Helfró’ is niet veel anders te omschrijven dan ‘IJslandse black metal’, al zijn er ook invloeden uit de Zweedse en Finse black te ontwaren. Bands als Setherial en Devouring Star komen dan in me op, met name tijdens de snellere stukken. Er is wel minder aandacht voor het atmosferische dan bij landgenoten Dynfari of Almyrkvi. Ook het psychedelische van Wormlust of het tergend slepende van Örmagna is niet aan hen besteed. Neen, men doet het op een andere manier, zonder evenwel de kenmerkende ijzigheid te verloochenen. Hier en daar een onverwachte folk-achtige hymne versterkt het noordelijke gevoel. De acht nummers, met een duurtijd van vier tot vijf en een halve minuut, zijn vrij korte en krachtige boodschappen  waar de agressie van af spat. Met ongekende snelheden ploegt men het bevroren landschap om, met de ijskoude, van haat vervulde krijs van Símon Þ er bovenop. De nadruk mag dan wel op de gitaarriffs liggen, wat drummer en componist Ragnar Sverrisson klaarspeelt is toch wel heel indrukwekkend. De meest technische drummer van het pak zal hij niet zijn, maar wat een snelheid en precisie! Beide leden spelen trouwens bij Ophidian I, een technische death metal band, wat meteen een verklaring kan zijn voor de snelheid van uitvoering die men haalt. Ik heb in ieder geval met open mond zitten luisteren naar een ‘Í Musteri Agans’. Eigenlijk zit er zelfs een bonusnummer bij deze release in de vorm van ‘Afeitrun’, een nummer dat niet op het oorspronkelijke, digitale album te vinden was.

Het hoeft niet te verbazen dat het mixen en masteren van het album werd gedaan door Stephen Lockheart, aangezien die zowat de helft van de IJslandse black metal bands over de vloer krijgt in z’n ondertussen welbekende Studio Emissary in Reykjavik. Over de productie valt dan ook niet te klagen. Dit album is een uitstekend begin voor Helfró, al dienen ze natuurlijk wel te bevestigen in de toekomst en is er zeker nog ruimte om hun uitbundige agressie te kanaliseren in meeslepende midtempo stukken met meer diepgang a la Svartidauði of Andavald. Yep, veel ‘namedropping’ vandaag, maar liefhebbers van één van alle voornoemde bands, al is het niet altijd in krak dezelfde stijl, kunnen deze ‘Helfró’ hoogstwaarschijnlijk wel waarderen.