Hoewel thrash metal al een pak jaren meer op te teller heeft staan als het Australische Harlott, kennen de mannen hun geschiedenis. Net zoals de drie voorgangers, hoor je nog steeds die betonnen mixtuur van US Bay Area thrash metal en hun Duitse broeders. Het voorgaande album ‘Extinction’ dat uitkwam in 2017 werd door de wereldwijde thrash legioenen uitstekend ontvangen en zorgde dat naam Harlott overal wel een gevoel van herkenning en vertrouwen bezorgde.

Voor de eerste keer ooit startte het schrijven met een compleet blanco blad en was er aanvankelijk nog geen enkel idee waar de band naartoe wilde gaan. Uiteraard bleef thrash nog steeds de grote drijfveer. Met Glen Trayhern op de drumstoel en gitarist Leigh Bartley, kwamen er ook twee nieuwe leden aan boord en nieuw enthousiasme. Er werd langer als een jaar aan gewerkt met heel wat oog om te experimenteren met nieuwe ideeën en andere stijlen. Opvallend is dat sommige nummers een gevoel van droefheid doen weerklinken. Maar er werd ook heel wat aandacht geschonken aan melodie. Dat komt vooral tot uiting in ‘Nemesis’ en ‘Miserere Of The Dead’. Met elk een speelduur van rond de acht minuten, was er volop tijd om andere wegen te verkennen. Heel melodieus gitaarwerk en akoestische stukken maar ook het meer agressieve werk. Maar de Harlott zoals iedereen die kent van hun voorgaande werk is ook nog aanwezig. En slaan ongenadig hard toe. Op nummers als ‘As We Breach’, ‘Idol Minded’, ‘Prime Evil’ en afsluiter ‘The Time to Kill Is Now’ wordt niets ontzien en ze laten geen spaander heel.

Op het snellere werk, zou je zelfs denken dat er ergens bij Tom Araya thuis nog wat oude opnames van Slayer gevonden zijn. Toch heeft Harlott hun eigen stijl en dat is er een waar thrash fans zich helemaal op gaan kunnen uitleven. Misschien dat door de toevoeging van die extra atmosfeer in enkele nummers zich ook een breder publiek zal aangesproken voelen.