Degenen die de traditionele U.S. metal uit de jaren tachtig een warm hart toedragen, zullen zeker de namen van gitaristen Michael Olivieri, Carey Howe en Geoff Gayer herkennen. Zij stonden namelijk bekend als de “triple axe attack” van de erg talentvolle, maar tevens zeer ondergewaardeerde band Leatherwolf die met ‘Endangered Species’ (uit 1985), ‘Leatherwolf’ (uit 1987) en (vooral) ‘Street Ready’ (uit 1989) een drietal uitstekende platen op de markt brachten. Tijdens de toer voor het laatstgenoemde album begon het enigszins te rommelen binnen de band en besloten de drie gitaristen hun toenmalige ritme-sectie te vervangen door drummer Marco Forcone en bassist Patrick Guyton. Oorspronkelijk wilde men verder gaan onder de originele naam Leatherwolf, maar helaas bleken de eigendomsrechten van die naam bij drummer Dean Roberts te liggen. Om verdere problemen te voorkomen werd de naam van de band veranderd in HailMary en werd er in 1991 gestart met de opnames voor een nieuw studio album met producer Tom Fletcher achter de knoppen.

Daar in de begin jaren negentig de grunge beweging volop in opkomst was en dit betekende dat traditionele metal niet op veel aandacht kon rekenen, besloot de band enigszins gedisillusioneerd de handdoek in de ring te gooien en de opnames voor de geplande plaat te staken. Enige jaren later zou Leatherwolf weer herenigd worden, maar buiten het in 2006 verschenen studio-album ‘World Asylum’ (dat overigens een jaar later als ‘New World Asylum’ opnieuw uitgebracht zou worden, maar dan met Michael Olivieri als zanger) en een aantal live-platen (‘Wide Open’ uit 1999 en ‘Unchained Live’ uit 2013) heeft dat niet echt veel opgeleverd. De successen uit de hoogtijdagen van de jaren tachtig zouden nooit meer geëvenaard worden en dat is, gezien de potentie die de band had, best wel jammer.

Zo’n dertig jaar na de geplande debuutplaat van HailMary zijn de destijds gemaakte opnames opgepoetst en nu verschenen als deze ‘Disturbing The Peace’ release. Een kleine waarschuwing is wel op zijn plaats, want wie eenzelfde melodieuze metal stijl verwacht als Leatherwolf komt van een behoorlijke koude kermis thuis. Het HailMary song materiaal klinkt veel moderner en een stuk agressiever dan hetgeen Leatherwolf liet horen en dat vergt wel enige gewenning. Natuurlijk is het gitaarwerk dik in orde en vuren de drie heren de ene na de andere imposante riff of virtuose solo op je af. Ook zanger Michael Olivieri bewijst eens te meer te beschikken over een prima strot en kleurt de elf aanwezige nummers (waaronder twee demo-versies) vocaal erg goed in. Zoals reeds aangegeven vergt de nogal abrupte stijlwijziging het nodige doorzettingsvermogen om dit op de juiste waarde te kunnen schatten. Nummers zoals ‘The Way I Am’, ‘Friends’, ‘Killing My Dreams’ en de beide demo-nummers ‘I Don’t Understand’ en ‘What’s Your Civilazition’ laten er echter geen enkel misverstand over bestaan dat HailMary bestaat uit uitstekende muzikanten, maar kan aan de andere kant ook niet verbloemen dat de band in die tijd in een behoorlijke identiteitscrisis zat. Dat zorgt er voor dat het kwaliteitsniveau van de Leatherwolf-platen nergens benaderd wordt, laat staan geëvenaard. Het is wellicht niet helemaal fair om die vergelijking te maken, maar daar kun je gewoonweg onmogelijk aan ontsnappen. Als je ‘Disturbing The Peace’ als onafhankelijke release beschouwt en er rekening mee houdt dat dit materiaal ruim dertig op de plank heeft gelegen, kun je spreken van een redelijk goed album dat echter zeker niet goed genoeg is om echt op te vallen in de stortvloed aan releases die je heden ten dage over je heen gestort krijgt. De “triple axe attack” moet tot veel meer in staat zijn, daar ben ik van overtuigd! Hopelijk krijgt ‘Disturbing The Peace’ in de nabije toekomst dan ook een opvolger die de ontegenzeggelijke kwaliteiten van deze band meer eer aan doet.