Als je fan bent van Doug Pinnick (het meest bekend als zanger en bassist van King’s X) heb je niets te klagen. Zeker in recente jaren is de zeventiger (!) enorm productief geweest. Wanneer King’s X niet actief is kun je er donder op zeggen dat soloreleases (eerst onder de naam Poundhound, maar tegenwoordig als “Dug” of “Dug Pinnick”) en andere bandprojecten het levenslicht zien. De meest bekende daarvan is KXM (met Ray Luzier en George Lynch) maar ook de projecten Pinnick Gales Pridgen, The Mob (met Reb Beach en Kip Winger) en Supershine (met Bruce Franklin van Trouble) zijn meer dan de moeite waard.

Eén project heb ik nog niet genoemd en daarvan houd ik nu de promo van album nummer twee vast; Pinnick heeft namelijk ook nog tijd om er een bluesrock trio op na te houden met de naam Grinder Blues. Het tweede album, dat bij het Duitse label Metalville Records verschijnt, heeft de toepasselijke titel “El Dos” meegekregen.

De hoes van het album toont een close-up van een hond waardoor je misschien als King’s X fan aan het album “Dogman” uit 1994 moet denken. De overeenkomst in viervoeters is echter de enige overeenkomst tussen die twee platen. Grinder Blues is een band die zijn naam eer aan doet: het trio (compleet gemaakt door de broers Jabo en Scot Bihlman op respectievelijk gitaar en drums) speelt lekker smerige, volvette en laag gestemde blues die rechtstreeks uit de Mississippi Delta lijkt te komen, vooral tekstueel.  Opener “Another Way Around” en afsluiter “King without a Throne” zijn daar de beste voorbeelden van.

Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan; “Somebody” en vooral “Hold me close” hadden zo op een King’s X album kunnen staan. Dat gevoel wordt niet alleen ondersteund door de donkere stem van Pinnick, maar ook door de gebruikte meerstemmige koortjes in deze nummers. Pinnick neemt op het album niet alle leadzang voor zijn rekening; ook de broers Bihlman (ook gepokte en gemazelde muzikanten; zij deelden het podium met B.B. King, Ted Nugent en Kid Rock) mogen af en toe met hun stembanden in de spotlights staan. Een slimme zet, het voorkomt in ieder geval dat Grinder Blues als het kleinere broertje van King’s X zal worden gezien.

Producer Miles Fulwider heeft van “El Dos” een vet bluesrock album weten te maken. De sound is erg live en in your face. Dit album zal niet alleen King’s X fans aanspreken, maar zeker ook liefhebbers van stevige (blues-)rock in het algemeen.