Veel nieuwer dan Go Ahead And Die ga je ze tegenwoordig niet aantreffen. Als hun debuut dan vanuit het niets verschijnt via Nuclear Blast, mag je er zeker van zijn dat er wel een of andere grote naam aan te pas komt. Hier is dat niemand minder dan Max Cavalera die samenwerkt met zijn zoon Igor Amadeus Cavalera. Beiden trokken zich enkele weken terug in hun buitenverblijf in de wildernis van Arizona en vulden hun dagen met jammen, schrijven en klassieke horrorfilms bekijken. Daarna kwam Zach Coleman van de doomsensatie Kemmis op bezoek die alles vakkundig dichtmepte.

Dat resulteerde in een denderend thrash/death metal-album met heel wat punk invloeden maar ook die doomige passages genre Hellhammer en de beginjaren van Celtic Frost. Ingewikkelde harmonieën en technische passages vind je niet terug. Wel ongecompliceerde alles verschroeiende beukpartijen met heel veel woede over alle onrecht dat er het laatste jaar in de media is verschenen. Waar politieke correctheid bij Soulfly min of meer vermeden wordt, spuiten Max en Igor hier volop hun gal. En Igor kan heel boos voor de dag komen met zijn zang die perfect gecombineerd wordt met papa zijn gebrul. Dat wordt al direct duidelijk met opener ‘Truckload Full Of Bodies’ met zijn intens death, thrash en punk gehalte. De typische Max Cavalera riffs zijn nog wel merkbaar maar toch met een heel eigen identiteit. Een nummer zonder poespas of tierlantijntjes, maar dat heerlijk authentiek klinkt en recht uit het hart. Het volgende ‘Toxic Freedom’ wordt al wat trager ingespeeld en de riffs klinken ruwer. Met zijn authority killing minority is het al een stevige protest tegen politiegeweld. Dat wordt vervolgt op ‘I.C.E. Cage’ waar een stevige bas voor hardcore en punk invloeden zorgt en fascistische fucking pigs met pure haat worden uitgeroepen. Ook de albumhoes ligt helemaal in de richting van politiegeweld. Een tekening van een manifestatie waarbij duchtig wordt rondgemept door de politie. Een ervan staat afgebeeld in zijn openbare orde uitrusting met het white proud kruislogo op zijn helm. Twee anderen zitten boven een kerel die met zijn buik op de grond ligt.

Toch zijn die hevige punk invloeden niet overal aanwezig. In een nummer als ‘Isolated Desolated’ zijn vooral de Celtic Frost invloeden aanwezig. De speelstijl op het album is eenvoudig en rauw met af en toe wat versnellingen maar het blijft aanstekelijk. Die eerder tragere nummers worden afgewisseld met sneller werk. Door de ruwe en ongecultiveerde sfeer die in het hele album aanwezig is, blijf je als luisteraar geboeid en is dit een stevige schop in de ballen die qua haat en boosheid zeker kan wedijveren met Nailbomb. Go Ahead And Die klinkt intens, destructief, brutaal en ongenadig goed.