Terwijl witte rook  boven het Vaticaan, de 267ste paus, Leo XIV aankondigt; loopt tegelijkertijd Amsterdam vol met een bont gezelschap in zwart gehulde discipelen. In een festival-feel rondom de Ziggodome zijn ze samengekomen om het laatste wapenfeit van Ghost, ‘Skeletá’, live te vieren. Deze avondmis wordt bezocht door een gevarieerde fanbase, van alle leeftijden, waar de schminkkwast bij de die-hard fans veelvuldig is toegepast. Bij het naar binnen schuiven wordt je telefoon in een zakje gedaan en afgesloten. Dit belooft een ander, zoals het eigenlijk bedoeld is, soort live ervaring, zonder 6000 oplichtende handen voor je neus.

Als het gordijn, wat het podium verbergt, dan eindelijk valt, gaat Ghost aan. Het podium en zeker het gigantische kruis van trus en parren (de lampen) oogt overtuigend jaren tachtig, zoals we dat van Iron Maiden kennen. Een gigantische LED-wand zorgt voor passende, dynamische, ambiance. Verder is het podium vrij leeg. Daardoor is de aandacht vol op alle bandleden. Het rocktheater wat Ghost tegenwoordig biedt houdt je constant bij de les. De flink uitgebreide line-up straalt daardoor elk moment van de show.

Het verbod op telefoons bij dit concert is in het begin even wennen, maar vormt al snel een vergeten afleiding. Papa V Perpetua en z’n Nameless Ghouls eisen je aandacht volledig en overtuigend op. De set wordt geopend met ‘Peacefield‘ (ook de openingstrack van de nieuwe plaat, Skeletá), en daarmee zit de stemming er meteen in! Het nieuwe werk in de set, zoals ‘Satanized’, ‘Umbra’ of ‘Lachryma’ staan sterk tussen het oudere werk in de set. Het publiek krijgt er geen genoeg van en laat zich, onafgeleid meevoeren door de rijke muzikale geschiedenis van Ghost. De band bespeelt het publiek op weergaloze wijze, waar ook humor een essentieel subtiel onderdeel blijft.

Muzikaal en vocaal komt Ghost zeer goed uit verf, het geluid van de band is superstrak gemixt en Papa V Perpetua z’n stem gaat kraakhelder door merg en been. Ook visueel is de band een consequente duistere kracht op het podium, in stemmig zwart met glitterende details komt het illustere ensemble als een sterke eenheid over.

In een kleine twee uur beleven we krakers  zoals ‘Rats’, ‘Mummy Dust’, ‘Year Zero’ en ‘Ritual’ in een goed gebalanceerde en tot in de perfectie gespeelde setlist. Deze avond laat overtuigend zien en horen dat Ghost een band is die zich inmiddels mag scharen tussen de grote namen in de rock en metal. Na de drie toegiften, ‘Marry On A Cross’, ‘Dance Macabre’ en het stampende ‘Square Hammer’, komt er een einde aan een duistere en indrukwekkende avondmis. Ghost laat de fans in Amsterdam, absoluut voldaan achter, een geweldige show door een fantastische band!

Setlist 8 mei, Ziggodome:
Peacefield
Lachryma
Spirit
Faith
Call Me Little Sunshine
The Future Is A Foreign Land
Devil Church
Cirice
Darkness At The Heart Of My Love
Satanized
Ritual
Umbra
Year Zero
He Is
Rats
Kiss the Go-Goat
Mummy Dust
Monstrance Clock

Encore:
Mary on a Cross
Dance Macabre
Square Hammer