Ghost, Uncle Acid And The Deadbeats, Twin Temple in RTM Stage Rotterdam – 17 april 2022
“Tijdens het instrumentale ‘Miasma’ mocht de allereerste Papa, Papa Nihil, weer een mopje meeblazen op zijn saxofoon en werd voor deze gelegenheid tijdelijk vanuit zijn glazen doodskist tot leven gewekt. Zo kreeg Pasen toch even een andere wending in Rotterdam”
De definitie van het Engelse woord ‘laggard’ laat zich omschrijven als ‘treuzelaar’ of ‘achterblijver’. In de commerciële economie wordt het woord ‘laggard’ gebruikt om consumenten te duiden die pas laat overtuigd raken om een product aan te schaffen. Wat Ghost betreft ben ik te typeren als een ‘laggard’. Pas na de release van hun vierde album ‘Prequelle’ (2018) viel bij mij het kwartje, hoewel ik de band daarvoor al ettelijke malen live had gezien op festivals. Na 2018 volg ik de band (of het project van voorman Tobias Forge) op de voet. Alle releases staan inmiddels in de kast, vaak in verschillende versies. Papa Emeritus heeft mij ingepakt met pakkende liedjes en een sterk neergezet occult imago.
21 april 2022 I Tekst en fotografie: Erik Boter; livebeelden: Denis Schoen
Het is alweer ruim drie jaar geleden dat Forge (toen nog als Cardinal Copia) met zijn Nameless Ghouls de Amsterdamse Afas Live concertlocatie onveilig maakte. Het werd dus wel weer eens tijd voor een ‘Ritual’, zoals de Ghost concerten door hun fans worden genoemd, in Nederland. Eerlijk gezegd had ik wel gedacht dat de band inmiddels een Ziggodome kon vullen. Waar in Londen de grote O2 Arena werd aangedaan, werd Ghost in Nederland in het nieuwe kleine broertje van het Ahoy’ Sportpaleis geboekt, de RTM Stage. De fonkelnieuwe zaal met een capaciteit van ruim 7.800 personen was niet uitverkocht, gezellig vol was het wel. In eerste instantie had de organisatie het plan opgevat de drie balkons in de zaal gesloten te houden wat een regen van klachten opleverde. Naar een band als Ghost komen namelijk ook veel ouders met hun kinderen kijken, en die willen nu eenmaal graag zitten om een goed zicht op het podium te hebben. Uiteindelijk ging na een half uurtje toch één van de drie balkons open. Ouders en kids weer tevreden.
Ghost had deze keer twee supportacts meegenomen. Twin Temple mocht openen. Muzikaal was dit gezelschap een buitenbeentje, maar met hun Satanische Doo-Wop (denk aan Amy Whinehouse met een omgekeerd kruis in de knuistjes) in uitsluitend rood licht sloot het toch wel aan bij wat Ghost doet. Na drie nummers ging de act toch wel wat vervelen, het halve uurtje speeltijd werd afgesloten met een nogal ingestudeerd Satanisch ritueeltje met (uiteraard) bloed.
Uncle Acid And The Dead Beats kregen vervolgens 45 minuten speeltijd om hun stoner- en doomrock door de reeds goed gevulde zaal te laten klinken. Het kwam op mij allemaal nogal wat saai over, maar dat kan ook te maken hebben met het wel erg weinige licht dat de band toebedeeld kreeg van het hoofdprogramma. Hierdoor was het onmogelijk te zien wie er eigenlijk op het podium stonden en wat ze nou precies stonden te doen. Het zou Tobias Forge sieren zijn supportacts de volgende keer iets meer spotlights te gunnen.
Het contrast met Ghost kon namelijk niet groter zijn. Nadat net na het intro ‘Imperium’ het witte doek naar beneden viel werd meteen duidelijk dat het met de lichtshow van Ghost wel weer snor zit op deze ‘Impera’ toernee. Cardinal Copia is inmiddels toegetreden tot de Pausenfamilie en mag zichzelf tegenwoordig Papa Emeritus IV noemen. De begeleidingsband bestaat deze keer uit maar liefst acht muzikanten die zich als altijd verhullen achter maskers en als ‘Nameless Ghouls’ worden aangeduid. De twee gitaristen staan van de muzikanten het meest in de spotlights, met een heuse lollige solospot als hoogtepuntje van de twee. Twee dames (‘Ghoulettes’) zorgen voor meer dan uitstekende achtergrondvocalen die de liveversies van poprocknummers als ‘Mary On A Cross’ en ‘Kiss The Go-Goat’ indrukwekkender maken dan op de plaat. Ghost had op deze eerste Paasdag een nieuw album te promoten, ‘Impera’, waar vier nummers van werden gespeeld: de ijzersterke opener ‘Kaiserion’ en verder het radiovriendelijke ‘Spillways’, het donkere ‘Call Me Little Sunshine’ en de single ‘Hunter’s Moon’. Helaas ontbrak mijn persoonlijke favoriet ‘Twenties’ maar wellicht horen we die tijdens de volgende ‘leg’ van de toer nog eens.
De set werd verder gecompleteerd door ouder werk waarbij de nadruk op het ‘Meliora’ (2016) album lag. Heavy versies van o.a. ‘From The Pinnacle Into The Pit’ en ‘Mummy Dust’ klonken geweldig en kregen het publiek helemaal mee. Tijdens het instrumentale ‘Miasma’ mocht de allereerste Papa, Papa Nihil, weer een mopje meeblazen op zijn saxofoon en werd voor deze gelegenheid tijdelijk vanuit zijn glazen doodskist tot leven gewekt. Zo kreeg Pasen toch even een andere wending in Rotterdam.
Hoewel de set uitgebalanceerd was, de KISS achtige show (confetti!) geweldig in elkaar stak en Forge en de band bijzonder goed op dreef waren viel toch ook op dat de show nauwelijks afweek van de optredens tijdens de vorige tournee (‘A Pale Tour Named Death’) ter promotie van het ‘Prequelle’ album. Backdrop, licht en effecten kwamen me wat dat betreft akelig bekend voor. Niet dat dit uitmaakte voor de fans, waarvan er velen waren uitgedost als Emeritus I, II, III of IV of als non. Het publiek was van de eerste tot de laatste noot van de twee uur durende set dolenthousiast. Het maakte dit Rotterdamse ritueel tot een bijzonder succesvolle avond, dat werd afgesloten met het drieluik ‘Enter Sandman’ (Metallica cover), ‘Dance Macabre’ en ‘Square Hammer’.
Ghost live footage: Denis Schoen
Social media