Toen ik in mijn digitale brievenbus een verzoek zag staan om een nieuw Gentle Giants album te recenseren keek ik toch wel even raar op, want het laatste studioalbum van de band dateert alweer uit 1980. Na nader onderzoek blijkt het te gaan om een heruitgave van het album ‘Free Hand’, met een remix van niemand minder dan Steven Wilson. De man heeft inmiddels een flink aandeel in de heruitgaven die de laatste jaren zijn uitgekomen, zo heeft hij de afgelopen jaren albums geremixt van onder anderen Jethro Tull, Tears For Fears, Black Sabbath, Marillion, Rush, Roxy Music, King Crimson, Yes, en ga zo maar door.

‘Free Hand’ is niet de eerste heruitgave die de band recentelijk heeft uitgebracht, in 2017 zag het album ‘Three Piece Suite’, met Steven Wilson sausje, het levenslicht. Om eerlijk te zijn heb ik een dubbel gevoel bij een remix. Enerzijds voelt het als uitmelken, anderzijds kan een goede mix soms extra leven brengen aan een album, zeker als de originele mix niet al te bijzonder was. In het geval van het laatste is Steven Wilson de juiste persoon om aan de knoppen te laten draaien, hij is niet voor niets vier keer genomineerd voor een Grammy Award voor beste surround sound. En eerlijk is eerlijk, ook ‘Free Hand’ klinkt een stuk frisser in zijn nieuwe jasje. Het geluid is meer driedimensionaal, de instrumenten hebben nu allemaal hun eigen plek in de mix. Vooral de gitaren klinken echt een stuk beter dan op het origineel, ze zijn helderder en minder dof. Het voelt eigenlijk alsof de muziek van HD naar Full HD is gegaan. Toch wel knap wat een goede engineer met moderne technologie kan doen met oude opnames.

Voor de grote fans van dit album is een aanschaf zeker de moeite waard, maar om eerlijk te zijn zou ik niet weten waarom de rest van de wereld het album zou moeten aanschaffen. En dat brengt mij naar de vraag welke score ik dit album moet gaan geven. De mix is uitstekend, de muziek ook, maar de toegevoegde waarde van deze heruitgave is toch wel een beetje ver te zoeken. Zaten de fans nou écht te wachten op een remix of is het een excuus om nog wat uit de het album te melken? Ik durf het oprecht niet te zeggen. Een goede score is zeker verdient maar tenzij je enthousiast wordt bij de gedachte dat deze plaat een remix heeft gekregen is het geen must-have.